ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013

Χριστούγεννα!!!!!!!!!!!!!!

Μανιακό καταναλωτικό πνεύμα VS πνεύματος Χριστουγέννων.

Δένδρα, στολίδια, χρυσές μπάλες, κόκκινες, και καμπανούλες και φωτάκια κι άλλες μπάλες, κι άλλα στολίδια. Στο βάθος του κάδρου ξεπηδάνε απωθημένα, ενοχές, εξεικονισμένα  σε brand name σακούλες, σε κέρματα ελεημοσύνης «μέρες που ’ναι».

Όσο περισσότερο ρεαλιστική η ταινία της ζωής τόσο αυξάνεται η ανάγκη παραμυθένιων φωτογραφιών: μονοκατοικίες με καλυμμένες τις σκεπές από χιόνι, με καταπράσινες γιρλάντες, λαμπερά φωτάκια, φωτισμένα παράθυρα και στο βάθος ν’ ανασαίνει η φλόγα του τζακιού.

Όσο θέλουμε να κρύψουμε συναισθήματα τόσο πιο μεγάλη η αναζήτηση πρωτότυπων ευχών.

Όσο η ψυχή είναι στριμωγμένη τόσο την περικυκλώνουμε με στολίδια· ανάσα δεν παίρνει.

Η μοναξιά όποια ενδυμασία κι αν της φορέσεις, όσα λαμπιόνια κι αν της κρεμάσεις, πάλι μοναξιά θα λέγεται. Φλόγα γυρεύει…

…και συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την έλευση του Καινούργιου Χρόνου, ο οποίος… δεν έρχεται ποτέ.

Ουδείς τον είδε να κάνει σκάντζα βάρδια με τον Παλιό Χρόνο.

Ουδείς τον είδε να μπαίνει στο σπίτι του περιχαρής και να εύχεται: Όλα θα πάνε καλά.

Θα ήταν αναληθής· ΠΟΤΕ δεν πηγαίνουν ΟΛΑ καλά.

…Ίσως ο καινούργιος Χρόνος να έρχεται κάποια ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή στιγμή όταν είμαστε απροετοίμαστοι, δεν φοράμε τα γιορτινά μας, δεν έχουμε τον νου μας.

…Ίσως να στέκεται πίσω από κάποια κλειστή πόρτα και να περιμένει να χτυπήσουμε για να μας πει: ΕΜΠΡΟΣ. Εμείς αντιθέτως, επιμένουμε να χτυπάμε τις ίδιες κλειστές πόρτες· πόρτες που δεν ανοίγουν ποτέ. Θέμα Τύχης; Ίσως! Μάθημα ζωής; Πιθανόν!

…Ίσως την ώρα που είμαστε σκυμμένοι στον χάρτη της ζωής μας, σχεδιάζοντας μεγάλα έργα, ο Καινούργιος Χρόνος να λάμπει στα μάτια ενός προσώπου που….  Δεν βαριέσαι.

Φέτος δεν ζητάω δώρο απ’ τον Άγιο Βασίλη. Θέλω, όμως, όταν μοιράσει τα δώρα του, να έρθει να φορτώσω στο αδειανό έλκηθρό του όλα μου τα μίζερα "πρέπει"· να τα πάρει ψηλά, να εξαφανιστούν μαζί με τη λάμψη ενός  λευκού νάνου.

Ας ευχηθούμε για το 2014

-να μας δοθούν ευκαιρίες για την ανάδειξη των ικανοτήτων και δυνατοτήτων μας

-να είμαστε ουσιώδεις, ειλικρινείς ώστε να μην δημιουργούνται αυταπάτες ή μυστήρια

-να αποβάλλουμε απ’ το μυαλό μας πρότυπα, κλισέ, μοντέλα, όλα αυτά που μας μπλοκάρουν

-να τολμήσουμε να είμαστε ο εαυτός μας

και, 
-να εφαρμόσουμε την κλασική ρήση: 

  
100 ΦΟΡΕΣ ΚΙ ΑΝ ΠΕΣΩ, 101 ΘΑ ΣΗΚΩΘΩ 

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

                                      Η γέννηση του Χριστού και η αναγγελία στους ποιμένες

του φλωρεντιανού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Τζιότο ντι Μποντόνε  (1267 - 8 Ιανουαρίου 1337) 

Ήταν μια φορά… «μια φορά»

που από το πολύ που τη διηγήθηκαν

ακούστηκε τόσες φορές…

που έγινε πραγματικότητα

«Ιστορίες να σκεφτείς» του Χορχέ Μπουκάϊ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1814

Ο Τζων Κουίνσυ Άνταμς, ένας πουριτανός θεοσεβούμενος και 

φανατικός χριστιανός, ήθελε να μπει ένας όρος να ψαρεύουν ελεύθερα οι Αμερικανοί στη Νέα Γη. Δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο. Το δικό του.

Ο Ερρίκος Κλαίυ, αυτός ο περίφημος Κλαίυ, ενδιαφερόταν μόνο για τον Μισσισιπή, για τη Νέα Γη δεν του καιγότανε καρφάκι.

Εκεί που συμφωνάγανε όλοι, ήτανε ένα: «Όχι αναγκαστική ναυτολογία». Και κείνο που επιμέναν οι Εγγλέζοι, ήταν αυτό: «Να μην καταργηθεί η αναγκαστική ναυτολογία».

Μύλος, λοιπόν, η δουλειά, κουβέντες του αέρα τόσα χρόνια, μέχρι που μπήκε στη μέση ο ίδιος ο Ρώσος αυτοκράτορας. Κι αυτός πάλι, όχι για καλό. Σου λέει, «έτσι και μπλέξει η Αγγλία στην Αμερική, θα μας αφήσει μόνους να τραβιόμαστε με τον Ναπολέοντα και δεν την έχουμε καλά».

Τέλος πάντων, το 1814 Άγγλοι και Αμερικάνοι ανταμώσανε στη Γάνδη. Πάλι κούφιες κουβέντες κι οι Εγγλέζοι που θέλανε να κερδίσουνε καιρό, τραινάρανε τη δουλειά.

Όταν κερδίσανε τον Ναπολέοντα οι Εγγλέζοι πιάσανε τον μεγάλο στρατηγό τους, τον Ουέλιγκτον.

-Δεν πάτε ελόγου σας εξοχώτατε, που κερδίσατε κοτζάμ Ναπολέοντα, στην Αμερική να τους κάνετε ντα;

-Τις Λίμνες τις έχουμε; ρώτησε ο Ουέλιγκτον.

-Όχι.

-Τότε θα μας κάνουνε ντα αυτοί.

-Και τι θα γίνει;

-Συμβιβάστε τα.

Τέλος πάντων. Χριστούγεννα του 1814 ήτανε (o Καρύδας τους έδειρε τον Γενάρη τους Άγγλους) υπογράψανε την ειρήνη. Φάγανε και πουτίγκες, φάγανε και ροσμπίφια, παίξανε και τους ύμνους τους, περάσανε μια χαρά τα πουλάκια μου.

«Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών», (1979), του Νίκου Τσιφόρου.

 ...........................................................

Το 1812, οι ΗΠΑ προσπάθησαν με πόλεμο να προσαρτήσουν στα εδάφη τους τις βρετανικές αποικίες του Καναδά. Ο πόλεμος έληξε χωρίς νικητές και ηττημένους με την Συνθήκη της Γάνδης τον Δεκέμβριο του 1814. 

Τζων Κουίνσυ Άνταμς, δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Γεώργιος Γ΄, βασιλιάς Αγγλίας

Αλέξανδρος Α΄ Παύλοβιτς, αυτοκράτορας της Ρωσίας

Λουδοβίκος ΙΗ΄ ο λατρευτός, βασιλιάς της Γαλλίας

Αντρέας Τζάκσον, ο Καρύδας, αμερικανός στρατηγός

ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ

-Είναι Χριστούγεννα, οι ευλογημένες μέρες που πρέπει να βασιλεύει η ειρήνη και η συγγνώμη. Ο καθένας πρέπει ν’ αγαπά τον πλησίον του.

Ο Ηρακλής Πουαρό ακούμπησε στην πλάτη της πολυθρόνας του, σταύρωσε τα χέρια του και κοίταξε τον υπαστυνόμο συλλογισμένος.

HERCULE POIROT’S CHRISTMAS,
first published on 19 December 1938

-Πιστεύετε δηλαδή ότι τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος που δεν προσφέρεται για εγκλήματα.

-Μάλλον.

-Γιατί;

-Γιατί; Επανέλαβε ο Τζόνσον με κάποια αμηχανία. Μα… γιατί τέτοιες μέρες ποιος μπορεί νάχη στο μυαλό του σε τέτοιες απάνθρωπες πράξεις;

-Τι συναισθηματικοί άνθρωποι τελοσπάντων είστε εσείς οι Άγγλοι! αναφώναξε ο Πουαρό.

Ο Τζόνσον φάνηκε να πειράχτηκε λιγάκι.

-Τι το κακό βρίσκετε σ’ αυτό; Γιατί να μη διατηρούμε τις παλιές παραδόσεις και τα παλιά έθιμα;

-Αντιθέτως το βρίσκω χαριτωμένο. Μα ας εξετάσουμε τα γεγονότα. Λέτε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος γενικής χαράς και καλής καρδιάς. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος τρώει, έτσι δεν είναι; Και μάλιστα τρώει πολύ… περισσότερο από το συνηθισμένο. Η πολυφαγία όμως φέρνει και βαρυστομαχιά. Και η βαρυστομαχιά κάνει μερικούς ανθρώπους ευέξαπτους.

-Τα εγκλήματα, παρατήρησε ο Τζόνσον, δεν γίνονται από ευέξαπτους.

-Λέτε ακόμη ότι τα Χριστούγεννα ο κόσμος έχει την τάση της συγγνώμης. Πραγματικά. Όλοι περνούν σφουγγάρι πάνω στις παλιές διαφωνίες, δείχνονται συμφιλιωτικοί.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1967

Δεν μ’ απέλυσαν ως τις 7 το βράδυ της επομένης, παραμονής Χριστουγέννων. Από την ώρα που άκουσα τα νέα μέχρι ν’ απολυθώ, υπέφερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε. 

Οι ώρες έμοιαζαν με αιωνιότητα. Καθώς περνούσαν οι ώρες, η αμφιβολία μου μεγάλωνε. Έβλεπα τώρα την απαίσια ασκήμια του Αβέρωφ σ’ όλο της το μέγεθος, γιατί τώρα πια δεν χρειάζονταν να το αποκρύψω από τον εαυτό μου. Δεν χρειαζόταν πια να ελέγχω τα συναισθήματά μου, να υποβληθώ στην αυστηρή αυτοπειθάρχηση που θα απαιτούσε η μακροχρόνια φυλάκιση που πίστευα πως με περίμενε. Η φρουρά μου, η χωροφυλακή, όλοι άλλαξαν εντελώς. Προσπάθησαν να μου φέρονται ευχάριστα.

………………………

Την Κυριακή, παραμονή των Χριστουγέννων, μ’ επισκέφθηκε πάλι η Μαργαρίτα. Είχε αρχίσει ν’ ανησυχεί. Γιατί αργούσαν τόσο πολύ; Γιατί δεν έφθασε η Εφημερίδα της Κυβέρνησης; Συνέβη τίποτε;

Είχε κιόλας σκοτεινιάσει. Από το παράθυρο του κελιού μπορούσα να δω πολλά γνωστά πρόσωπα που μαζεύθηκαν στο απέναντι πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας περιμένοντας την απόλυσή μου.

……………………

Αρκετοί φίλοι περίμεναν μπροστά στο σπίτι και δυο χωροφύλακες βημάτιζαν πάνω κάτω για να εξασφαλίσουν το αδιατάρακτο της «δημόσιας τάξης». Ο Γιώργος βγήκε από το σπίτι. Τον αγκάλιασα και περπατήσαμε μαζί τα σκαλιά ως την πόρτα. Η Μαργαρίτα, τα παιδιά και πολλοί φίλοι ήσαν εκεί για να με υποδεχθούν.

Την άλλη μέρα τα Χριστούγεννα κι ήταν για όλους μας μια χαρούμενη μέρα. Αλλά γρήγορα, γρηγορότερα απ’ ότι περίμενα, άρχισα να νιώθω το βάρος της δικτατορίας. Βέβαια, είχα ελευθερωθεί δεν ήμουν πια στον Αβέρωφ. Κι όμως όλοι μας, η Ελλάδα, κι εγώ σαν κομμάτι της, είμασταν σκλαβωμένοι. Το σπίτι μου δεν ήταν γεμάτο από πολιτικούς φίλους. Το τηλέφωνο δεν κτυπούσε. Κι ένας μοναχικός χωροφύλακας περπατούσε πάνω κάτω στο δρόμο μπροστά στο σπίτι μου.

… Τη βραδιά των Χριστουγέννων πήγαμε στο Καστρί για να φάμε με τον πατέρα μου. Ήταν μια στιγμή που λαχταρούσα για πολύν καιρό. Τώρα που πλησίαζα δείλιασα. Φοβόμουν πως δεν θ’ άντεχε ο πατέρας μου τη συγκίνηση της συνάντησής μας μετά από τόσον καιρό.

Αντίθετα, ήταν εξαιρετικά ευτυχής. Δεν τον θυμούμαι ποτέ τόσο ανακουφισμένο και τόσο ήρεμο, όσο εκείνη τη βραδιά. Είμαστε πάλι μαζί. Ελεύθεροι, σε περιορισμένη βέβαια σημασία, να ιδωθούμε, να μιλήσουμε, να πιούμε μαζί ένα ποτήρι κρασί………

«Η δημοκρατία στο απόσπασμα», (Νοέμβρης 1974), του Ανδρέα Παπανδρέου.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ... ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Από νωρίς διάφορα σωματεία με κοινωνικό χαρακτήρα απευθύνονταν στον Ολυμπιακό  ζητώντας ποικιλόμορφη ενίσχυση των δραστηριοτήτων τους

Όπως το Ορφανοτροφείο Ελένης Ζάννη του Πειραιά, που ιδρύθηκε το 1874. (Το 1875 η Ελένη Νικήτα Ζάννη ή Τζάννη με τη διαθήκη της άφησε την περιουσία της στο ίδρυμα).

20 Δεκεμβρίου 1932

Αι κατ’ εξοχήν χαλεπαί ημέραι τα οποίας πάντες διερχόμενθα, καθιστούν λίαν δυσχερή την θέσιν ημών απευθυνομένων και πάλιν προς υμάς εις τα παραμονάς των τόσω χαρμοσύνων αγίων Εορτών των Χριστουγέννων, δια να επικαλεσθώμεν την υμετέραν αντίληψιν δια την ενίσχυσιν του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος το οποίον έχωμεν την τιμήν να διοικώμεν.

Το υποκειμενικόν όμως τούτο αίσθημα της δυσχερείας της θέσεώς μας, υπερνικά η αδήρητος ανάγκη εις ην ευρισκόμεθα να καταστήσωμε όσον το δυνατόν ολιγώτερον οδυνηράν την χαλεπότητα των καιρών εις τα ατυχή 165 ορφανά τα στεγαζόμενα εις το Ίδρυμά μας, του οποίου πολλοί πόροι έχουν περικοπή ακριβώς λόγω των σημερινών δυσμενών οικονομικών συνθηκών.

Δι ό και με ιδιαιτέραν όλως θέρμην απευθυνόμεθα εφέτος προς υμάς δια να σας παρακαλέσωμεν όπως συντελέσητε και υμείς εις το να χαρισθή εις τας τρυφεράς καρδίας των ορφανών μας η χαρά της απολαύσεως ενίων αγαθών, της ανέτου οικογενειακής ζωής κατά τας επερχομένας, και επί τη ελπίδι ταύτη.

 

Από το βιβλίο «Η ομάδα και η πόλη» του Βάσια Τσοκόπουλου

TO ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

Την Πρωτοχρονιά του 1860 ο Όθων απένειμε στην Αμαλία το ανώτατο παράσημο, τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος.

Η πράξη αυτή καθαυτή δεν είχε τίποτα το μεμπτό. Διότι από τότε ίσχυε στην Ελλάδα το έθιμο που ακολουθείται και σήμερα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ν’ απονέμονται παράσημα την Πρωτοχρονιά.

Τότε ο Όθων δίστασε προς στιγμή, επειδή ποτέ προηγουμένως δεν είχε δοθεί παράσημο σε γυναίκα στην Ελλάδα. Συμβουλεύτηκε τον υπουργό των Εσωτερικών, μελέτησαν σχολαστικά το Σύνταγμα και διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει κώλυμα, η Αμαλία μάλιστα είχε διακριθεί κάθε φορά που άσκησε την αντιβασιλεία.

Η Αμαλία φόρεσε τον αδαμαντοκόλλητο Μεγαλόσταυρο με ιδιαίτερη υπερηφάνεια. Ακαριαίως σχεδόν οι κακές γλώσσες διακήρυξαν ότι ο Όθων της απένειμε το παράσημο για να την παρηγορήσει διότι τόσα χρόνια δεν του είχε δώσει διάδοχο…

«Αμαλία και Όθων» του Αλέξανδρου Λ. Ζαούση.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ... ΛΟΥΜΠΕΝ

..................

-Άφησε τώρα τη χριστιανική ηθική… μην τα πάρω όλα και τα πετάξω απ’ το παράθυρο.

Η Πεντάμορφη μαζευόταν. Η καρδιά της άρχιζε να χτυπά… τα πόδια της να τρέμουν. Για τον Αντρέα τα σπασίματα και τα πετάγματα ήταν πολύ εύκολα πράγματα. Τον φοβόταν. Κι άλλες φορές το ’χε ξανακάνει.

….

Ξημέρωναν Χριστούγεννα. 

Ολοφώτιστος ο κόσμος και χαρούμενος. Η Πεντάμορφη, θα ’κανε τις γιορτές μόνη, επειδή θα ’φευγε το πρωί ο Αντρέας σε μακρινή εκδρομή για οκτώ ημέρες. Ήτανε νύκτα της παραμονής.

Είχε βγει να ψωνίσει το φαγητό της για τις δυο γιορτάσιμες ημέρες, που τα μαγαζιά θα ήσαν κλειστά. Κρατούσε το δίχτυ, πήγαινε και συλλογιζόταν. Στους δρόμους τραγουδούσαν τα παιδιά τα κάλαντα, μ’ αυτή πήγαινε από τα σκοτάδια, γιατί έκλαιγε και δεν ήθελε να κινήσει την προσοχή.

Στους τοίχους διάβαζε τις ρεκλάμες: Με την ευκαιρία της εβδομάδας του παιδιού, θα δοθεί σ’ όλους τους κινηματογράφους, το παιδικό αριστούργημα, η «Μέλισσα Μάγια». Η ρεκλάμα έδωσε σκοπό στη συγκίνησή της.

Πριν έκλαιγε χωρίς να ξέρει το γιατί, για αόριστες αιτίες.

Τώρα έκλαιγε γιατί δεν ήτανε πια παιδί.

Γιατί ήτανε μόνη. Γιατί δεν την αγαπούσαν.

Γιατί οι θείοι της που σαν τέτοιες ημέρες συζητούσαν από μήνες πριν τα δώρα της, ουσιαστικά είχαν πια σβήσει.

Έκλαιγε γιατί η «Μέλισσα Μάγια» είχε ξαναζωντανέψει πίσω στη μνήμη της ολόκληρη εποχή. Της το ’χαρίσει αυτό το παραμύθι ο θείος Γεράσιμος. Ήταν ένα χρυσοδεμένο βιβλίο γεμάτο πολύχρωμες φανταχτερές εικόνες…

……………….

- Παραπάλιωσε, θειά Λένη, της έλεγα. Το βαρέθηκα… Δεν το θέλω πια.

- ΄Αϊ, τότε, βάλε το στο πανέρι, να το κάνουμε κουρέλια…

    Οι άνθρωποι έτσι είμαστε, έλεγε η Πεντάμορφη. Άλλοι σκολιανοί, άλλοι πρόχειροι, εγώ… πάρε με θεία Λένη, όπως είμαι, και πέταξέ με στο πανέρι με τα κουρέλια σου…

«Λούμπεν» (1978), της Έλλης Αλεξίου.

TA ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΖΟΡΜΠΑ

……..Κι ο Ζορμπάς θα ’νιωθε την ίδια γλυκά ταραχή, γιατί μόλις μπήκαμε, χύθηκε κι έσφιξε στην αγκαλιά του τη σημαιοστόλιστη γριά μας τη χιλιαντρούσα. [μαντάμ Ορτάνς]

-Χριστός γεννιέται! φώναξε· χαίρε, γυναικείο φύλο!

Στρωθήκαμε στο τραπέζι, ριχτήκαμε στα φαγιά, ήπιαμε κρασί, χάρηκε η κοιλιά, κουνήθηκε η καρδιά μας. Πήρε πάλι φωτιά ο Ζορμπάς.

-Τρώε και πίνε, μου φώναζε κάθε τόσο, τρώε και πίνε, αφεντικο, σπάσε κέφι, τραγούδησε και συ, μωρέ παιδί, σαν τους τσοπαναραίους: «Δόξα εν υψίστοις!». Γεννήθηκε ο Χριστός, δεν είναι παίξε γέλασε· σύρε τον αμανέ να σε ακούσει ο Θεός, ν’ αναγαλλιάσει κι αυτός ο κακομοίρης· φτάνει τα φαρμάκι που τον ποτίζουμε!

Είχε έρθει στο κέφι, πήρε φόρα.

-Γεννήθηκε ο Χριστός, σοφέ Σολομών, καλαμαρά μου! Μην ψιλοκοσκινίζεις: γεννήθηκε, δε γεννήθηκε; Μωρέ, γεννήθηκε, μην

ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ (1916)

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541-1614)

Στις 25 Νοεμβρίου του 1916 ο Βενιζέλος, διακόπτοντας τη σχέση του με τον βασιλέα, σχημάτισε προσωρινή κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη με τον ναύαρχο Κουντουριώτη και τον στρατηγό Δαγκλή και κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία και τη Βουλγαρία.

Έβγαλε έναν λόγο για να εξηγήσει την πολιτική του:

«Διακηρύσσομεν», είπε, «κατά τον πλέον απόλυτον τρόπον την πεποίθησίν μας ότι η Ελλάς δεν δύναται να προοδεύση, ούτε καν να υπάρξη χωρίς στενάς και συνεχείς σχέσεις με τας Δυνάμες που κυβερνούν την Μεσόγειον».

Τον Δεκέμβριο ο Κωνσταντίνος εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εναντίον του Βενιζέλου, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Και τη μέρα που γεννήθηκε Εκείνος που θα έλεγε: «Αγαπάτε τον πλησίον σας», σαν τις κάμπιες και τους αρουραίους της Laon το 1120 ο Βενιζέλος αφορίστηκε. 

Ο μητροπολίτης [Αθηνών, Θεόκλητος] αυτοπροσώπως, ακολουθούμενος από τον κλήρο, πρόφερε το Ανάθεμα εναντίον του Βενιζέλου, προδότη της πατρίδας, και 60.000 Αθηναίοι παρήλασαν στο Πεδίο του Άρεως με μια πέτρα στο χέρι, που έριχναν σε μια τρύπα η οποία σύντομα έγινε βουναλάκι. Πάνω του τοποθετήθηκε μια αναμνηστική πλάκα.

            Μεταμορφώθηκαν άραγε οι πέτρες σε λουλούδια ή ευλαβικά χέρια ακούμπησαν απρόσμενα ανθοδέσμες και στεφάνια, που η επόμενη αυγή ήρθε να φωτίσει;

«Στη σκιά του [Ελευθέριου] Βενιζέλου», της Έλενας Βενιζέλου.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1972

Η Λιλή Ζ. βρίσκεται έγκλειστη στην ψυχιατρική κλινική του Λυμπέρη, μετά από απόπειρα αυτοκτονίας.

ΦΩΤΟ: Π.Κ.

- Ήταν και οι γιορτές, δε λέω. Τίποτα δεν καταστρέφει αυτό το τυραννικό όραμα της ευτυχίας, που αντικρίσαμε κάποτε μέσα από τα παιδικά μας μάτια. Πώς ξεκίνησα

Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ) ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1914)

χριστουγεννιάτικη εκεχειρία τον Δεκέμβριο του 1914

O Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ή Μεγάλος Πόλεμος, γνωστός και ως «πόλεμος των χαρακωμάτων» ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1914. Οι συμμετέχοντες εκτιμούσαν ότι επρόκειτο για σύντομο πόλεμο, ο οποίος θα τελείωνε μέχρι τα Χριστούγεννα. Δυστυχώς, ο αριθμός των σκοτωμένων τα Χριστούγεννα άγγιξε τον αριθμό του 1.000.000. Επιπλέον ο πόλεμος τερματίστηκε 4 χρόνια αργότερα (11 Νοεμβρίου 1918) και οι νεκροί υπολογίζονται σε 10.000.000.

Ο Παντελής Κολιότσος στο βιβλίο του Η ωραιότερη ιστορία του κόσμου μέσα από γράμματα στρατιωτών, φωτογραφίες, αρχεία στρατηγείων προσπαθεί να αποδώσει το κλίμα της χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας τον Δεκέμβριο του 1914, που δεν αναφέρεται σε κανένα ιστορικό βιβλίο.

……………..

24 Δεκεμβρίου

Καθώς πλησίαζε η μέρα των Χριστουγέννων, η διάθεση των

Sir Lawrence Alma Tadema

Φοιτητική εργασία της Ν.Α. για το Ε.Α.Π., Νοέμβριος 2013.

Ο Φειδίας και η Ζωφόρος του Παρθενώνα (1868)

του Sir Lawrence Alma-Tadema (Άλμα Τάντεμα)

Ο όρος Τέχνη προέρχεται από το ρήμα «τίκτω» και σημαίνει την ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί ή να παράγει κάτι. Η τέχνη ως ικανότητα παραγωγής ενός πράγματος είναι κατά βάση εμπειρική και ως τέτοια, όπως παρατήρησε ο Αριστοτέλης, διαφέρει από την επιστημονική γνώση. Η έννοια του "υψηλού" συνδέεται με την αισθητική απόλαυση, την οποία ένα έργο τέχνης προκαλεί στον θεατή λόγω του μεγέθους, του μεγαλείου του.

Στην πρώτη ενότητα θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τα ιστορικά και κοινωνικά αίτια που δημιούργησαν τον όρο Υψηλή τέχνη. Ο όρος πρωτοεμφανίστηκε τον 18ο αιώνα, από τον οποίο ξεκινά η «εποχή της νεωτερικότητας», μέσα στην οποία ο νεωτερικός άνθρωπος ενδιαφέρεται για την επιστήμη, τον πατριωτισμό· αδυνατεί να εγκαταλείψει την πολιτισμική του κληρονομιά και δέχεται την αλλαγή, δίνοντας έμφαση στη δυναμικότητα του ατόμου[1]. Η εδραίωση της Υψηλής τέχνης έγινε τον 19ο αιώνα.

Στη δεύτερη ενότητα, αφού κάνουμε μια μικρή αναφορά στον Παρθενώνα, θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το ενδιαφέρον των ξένων για τις αρχαιότητες και ειδικότερα του ζωγράφου Sir Lawrence Alma-Tadema.

Στην τρίτη ενότητα θα αναφερθούμε στους κρατικούς θεσμούς και φορείς που συστάθηκαν στη Νεότερη Ελλάδα ώστε να διαφυλαχθεί η εθνική κληρονομιά.

ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Η Υψηλή τέχνη, τα αίτια διαμόρφωσης και η εξέλιξή της

Η Βιομηχανική Επανάσταση που εκδηλώθηκε προς το τέλος του 18ου αιώνα επιτάχυνε τους ρυθμούς ανάπτυξης των επιστημών, της οικονομίας, του εμπορίου, και προκάλεσε ανακατατάξεις στον κοινωνικό ιστό.

ΦΑΟΥΣΤ

Goethe, Faust, 1790

ΦΑΟΥΣΤ

Ω χαρά σ’ εκείνον που το ελπίζει

απ’ της πλάνης τη θάλασσα να βγει:

Κανείς χρειάζεται ό,τι δε γνωρίζει

κι ό,τι γνωρίζει δεν τον ωφελεί.

Μα ας μην αφήσουμε τις ώρες τις γλυκές

μια θλίψη σαν αυτή να τις συχγύζει!

στην πρασινάδα μέσα κοίτα τις σκεπές

Πώς πέφτοντας ο ήλιος τις φλογίζει.

Γέρνει και φεύγει -η μέρα ξεψυχά-

τρέχει εκεί κάτω νέα ζωή να δώσει.

Ω, που φτερό από δω να με σηκώσει

κατόπι του να ορμώ παντοτινά!

Σ’ αιώνια βραδινή λαμπράδα σα θωρώ

τη γη στα πόδια μου άφωνη, αναμμένα

τα βουνά, τα λαγκάδια ησυχασμένα,

χρυσόρειθρο το ρυάκι το αργυρό

τότε το δρόμο το θεϊκό δεν τον βαστά

το άγριο βουνό με τα φαράγγια του όλα·

να, εμπρός στα θαμπωμένα μάτια, κι όλα

λιμάνια ανοίγει η θάλασσα ζεστά.

Μα τέλος παίρνει και βυθά ο Θεός·

καινούργια ορμή όμως μου ξυπνά, και τρέχω

κοντά του να πιω τ’ άσβηστο το φως,

τη μέρα εμπρός, τη νύχτα πίσω μου έχω,

τα ουράνια απάνω, τα βουνά από κάτου.

Όνειρο ωραίο, ωστόσο εκείνος σβει!

Αχ! Εύκολο δεν είναι στο κορμί

με τα φτερά του νου να σμίξει τα φτερά του.

Μα ο καθένας είνα’ έτσι γεννημένος,

ψηλά η ψυχή του να χιμά και μπρος,

όταν απάνω στο γλαυκό χαμένος

τον ηχερό λαλεί σκοπό του ο κορδαλός·

όταν ο αϊτός τετράπαλτος σαλεύει

απάνωθε από πεύκα και γκρεμά,

κι από κάμπους και θάλασσες ψηλά

ο γερανός τον τόπο του γυρεύει.

ΒΑΓΚNΕΡ

Ώρες παράξενες είχα και γω συχνά,

μα τέτοια ορμή δεν έχει μέσα μου σαλέψει.

Δάση και αγροί κουράζουν εύκολα· φτερά

πουλιού ποτέ η ψυχή μου εμέ δε θα ζηλέψει.

Πώς μα ς σέρνουν αλλιώς του νου οι χαρές

μέσα στα φύλλα, μέσα στα βιβλία!

Γλυκά περνούν οι χειμωνιάτικες νυχτιές,

Το κορμί μας θερμαίνει η ευδαιμονία,

Κι αν ξετυλίγεις και καμιά σπουδαία περγαμηνή,

Διάπλατοι ανοίγουν μπρος σου οι ουρανοί.

ΦΑΟΥΣΤ

Ένιωσες μόνο μια απ’ τις δυο ορμές·

Ω, ποτέ η άλλη ας μη σ’ εγγίσει!

Μέσα μου εμένα ζούνε δυο ψυχές,

που η μια θέλει απ’ την άλλη να χωρίσει

Η μια με αγάπη δυνατή σφιχτά

σφιχτά στον κόσμο  αυτόν καρφώνεται,

Η άλλη με ορμή απ’ τη σκόνη υψώνεται

στις σφαίρες τρανών προγόνων ψηλά.

Ω, αν πνεύματα ο αέρας τρέφει

που ανάμεσα δεσπόζουν σε ουρανό και γη,

απ’ τα χρυσά κατεβείτε τα νέφη

και φέρετε με σε μια άλλη λαμπερή ζωή!

Ω, ένα μαντύα μαγικό μονάδα δώσ’ μου,

σε ξένες χώρες να με πάει μακριά,

και χάριζα τα πιο ακριβά ρούχα του κόσμου,

ακόμα και χλαμύδα βασιλιά.

Στιγμές από την προσωπική μου διαδρομή, Λεωνίδας Κύρκος

Από το βιβλίο "Στιγμές από την προσωπική μου διαδρομή"

του Λεωνίδα Κύρκου (1924-2011)

Στη Βουλή, μετά τις εκλογές του 1985, υπήρχε μια δυσμενής 

μεταχείριση της Αριστεράς που εκπροσωπούσα, 

του ΚΚ Εσωτερικού δηλαδή, που είχε εκλέξει ξανά βουλευτή. Αυτό ήταν το θέμα αδιάκοπων προστριβών και διαμαρτυριών από την πλευρά μου.

«Εκπροσωπώ 120.000 ψηφοφόρους και δεν μου επιτρέπετε να μεταφέρω τη φωνή τους», ήταν το μόνιμό επιχείρημά μου.

«Δεν είστε ομάδα κατά τον κανονισμό της Βουλής. Είστε άτομο. Λυπούμαι», ήταν η απάντηση του προέδρου της Βουλής Γιάννη Αλευρά. Και η αντιδικία συνεχιζόταν.

Κάποια μέρα ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, χωρίς

Ανέκδοτο από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου (1947-1989)

Ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, επισκέπτεται τις ΗΠΑ.

Ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν τον ξεναγεί για να δει τα οφέλη του καπιταλισμού. Τον πηγαίνει σε ένα υπερπολυτελές πορνείο, που απέφερε τεράστια κέρδη.

Ο Μπρέζνιεφ ενθουσιάζεται και αποφασίζει να στήσει ένα ίδιο πορνείο στη Σοβιετική Ένωση. Αναθέτει σε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος τη σύσταση της επιχείρησης. Η επιχείρηση, όμως, δεν πηγαίνει καλά και ο Μπρέζνιεφ τηλεφωνεί στον Ρήγκαν και του λέει πως το πολυτελές πορνείο δεν έχει επιτυχία. Ο Ρήγκαν τον ρωτάει αν έχει επενδύσει όσα χρειάζεται. Ο Μπρέζνιεφ απαντά, πως είναι εξοπλισμένο με τα καλύτερα χαλιά από το Ουζμπεκιστάν, με μάρμαρα από την Αρμενία και τα πιο σύγχρονα κρεβάτια από την Ουκρανία. Ο Ρήγκαν τον ρωτάει αν είναι καλές οι πόρνες και ο Μπρέζνιεφ απαντά πως θα μάθει.

Ο Μπρέζνιεφ, καλεί, λοιπόν, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, που ήταν υπεύθυνοι και τους ρωτάει:

-Βάλατε καλές πόρνες στο μπουρδέλο;

Αυτοί έκπληκτοι,  απαντούν:

-Τις καλύτερες!!!! Εξήντα χρόνια μέλη του Κόμματος!!!

VIVERE PERICOLOSAMENTE

Ο ιταλός δάσκαλος Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα συγκέντρωσε 

σε 3 βιβλία εκθέσεις παιδιών του Δημοτικού σχολείου.

 Πόσες εκθέσεις έχω διαβάσει στα δέκα και παραπάνω χρόνια που είμαι διορισμένος σε κάποιο σχολείο των φτωχικών ναπολιτάνικων συνοικιών.

…χρωματισμένες, ζωηρότατες, με πολλά λάθη και εκρηκτικές με το ακούσιο χιούμορ τους, με την πρώτη ματιά μπορεί να φανούν σαν μια συναρπαστική ανθολογία «μαργαριταριών». Αλλά, για όσους ξέρουν να διακρίνουν, από κάτω υπάρχει κάτι περισσότερο και εντελώς διαφορετικό. Μια σοφία και μια καρτερικότητα με αρχαίες ρίζες, ένα ανέμελο και γεμάτο έντονες συγκινήσεις κέφι στη λούμπεν-προλεταριακή αθωότητά του, ένα καθημερινό, εύθυμο και ανελέητο χρονικό που ανοίγει μια ανήσυχη χαραμάδα στις συνθήκες ζωής του Νότου μας.

Από το βιβλίο «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω»

Έκθεση με θέμα: Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ

Η Ελβετία είναι μια μικρή χώρα της Ευρώπης που συνορεύει με την Ελβετία, την Ιταλία, την Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία. Έχει πολλές λίμνες και πολλά βουνά, αλλά η θάλασσα δεν βρέχει την Ελβετία, και ιδιαίτερα τη Βέρνη.

Η Ελβετία πουλάει τα όπλα σε όλο τον κόσμο για να τους ξεκάνει αλλά αυτή δεν κάνει ούτε ένα τοσοδούλη πόλεμο.

Με κείνα τα λεφτά χτίζει τις τράπεζες. Αλλά όχι τις καλές τράπεζες, τις τράπεζες των κακών, ειδικά αυτοί με τα ναρκωτικά. Οι εγκληματίες της Σικελίας και Κίνας βάζουνε εκεί τα λεφτά, τα δισεκατομμύρια. Η αστυνομία πηγαίνει, λέει ποιανού είναι αυτά τα λεφτά, δεν ξέρω, δεν σου λέω, παράτα μας, η τράπεζα είναι κλειστή.

Αλλά δεν ήτανε κλειστή. Ανοιχτή ήτανε.

Η Ελβετία, αν στη Νάπολι έχεις καρκίνο, στη Νάπολι πεθαίνεις, αλλά αν πας στην Ελβετία πεθαίνεις πιο αργά, ή ζεις. Γιατί η κλινική είναι πολύ ωραία, το χαλί, τα λουλούδια, οι σκάλες καθαρές, ούτε ένας ποντικός. Όμως πληρώνεις πολλά, αν δεν κάνεις λαθρεμπόριο δεν μπορείς να πας.

Φτάνει τόσο μεγάλη η έκθεση;

………………………………………………………..

Από το βιβλίο «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αρραβωνιαστήκανε από κάτω»

Έκθεση με θέμα: ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ

«ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΟΣ ΤΑΥΡΟΜΑΧΟΣ»

                     Πού είναι ο ταυρομάχος;

Σουρεαλιστικός πίνακας του Σαλβαντόρ Νταλί, 1970 Νέα Υόρκη

ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

http://lt-arts.deviantart.com

Που χάθηκαν οι λαμπεροί θεοί;

εξαφανίστηκαν οι ημίθεοι

Ξόμειναν

τέρατα

σε πράσινες καρέκλες

Αγάλματα άχρωμα

λιτά, αμίλητα

λένε πολλά

Ποιος τ’ ακούει;

Στις πτυχές των ρούχων τους

ζάρωσαν οι αλήθειες

Η αύρα τους

πνοή του δημιουργού,

φωτίζει λίγους

Που χάθηκαν οι λαμπεροί θεοί;

Μάτια θολά

σκυφτοί ώμοι

τέρατα

σε μπλε καρέκλες

Δεν υπάρχουν λαμπεροί θεοί

Δεν υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι

παραξενιές της φύσης

στην υπερβολή διθύραμβοι

στην έλλειψη  κραυγές

xronompala

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΡΑΣ

                                             2009

«Στην Κατοχή στο Γυμνάσιο που πήγαινα μάς έδιναν ένα βραστό αυγό κάθε μέρα. Εμείς, οι μαθητές της μεγαλύτερης τάξης αποφασίσαμε να δίνουμε το αυγό στους μικρότερους μαθητές για να αντέξουν την πείνα».

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η λογοτεχνία μπορεί να παρομοιαστεί με ένα χοντρό σκοινί, που σε κάθε σημείο του δεν αποκαλύπτει στον ακίνητο θεατή παρά ένα μόνο τεντωμένο ευθύγραμμα νήμα, ενώ άλλα νήματα γέρνουν προς τα κάτω και άλλα μόλις ξεπροβάλλουν και υψώνονται.

Σε κάθε χρονική στιγμή, μια διάθεση είναι εκείνη που εξέχει, ένα κίνημα που επισκιάζει τα άλλα. Η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία, η πρόοδος ή η αντίδραση, η υπερβολή ή η συγκράτηση· το κοινωνικό ή το ατομικό, το μπαρόκ ή το ρεαλιστικό, το ρομαντικό ή το κλασικό.

Όλα τα νήματα και οι στάσεις πλέκονται αξεχώριστα, αν και κατορθώνουν να περνούν στο προσκήνιο η καθεμιά με τη σειρά της, χάρη σε ένα άτομο, σε μια σχολή σκέψης, χάρη σε μια περαστική μόδα ίσως ή σε έναν ισχυρό κυβερνήτη.

Dominique Secretan, Κλασικισμός, εκδ. ΕΡΜΗΣ.

ΠΑΤΕΡΑΣ & ΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Η Συνθήκη του Μούδρου 17 Οκτωβρίου 1918

Η Ανακωχή του Μούδρου ή Συνθήκη του Μούδρου συνάφθηκε στον όρμο Μούδρου, της Λήμνου, στις 17/-0 Οκτωβρίου 1918 με τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των δυτικών συμμαχικών δυνάμεων (Entente) από τη μια πλευρά και της οθωμανικής αυτοκρατορίας από την άλλη.

Βιβλίο, Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ», Νικ. Ζαχαρόπουλος.

O Ελευθέριος Βενιζέλος αμέσως μόλις ανέλαβε την ευθύνη της Προσωρινής Κυβέρνησης της Εθνικής Άμυνας (Θεσσαλονίκη 1916), ύστερα από την πρόσκληση που δέχθηκε από την Επιτροπή της, όταν ακόμη  βρισκόταν στην Κρήτη, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να ανταποκριθεί στην κύρια απαίτηση των καιρών. Η Ευρώπη και στη συνέχεια ο κόσμος, θα έλεγε κανείς, βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση.

Γι αυτό ο Βενιζέλος έδωσε προτεραιότητα στην συγκρότηση και οργάνωση των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας του. Εξάλλου μ’ αυτές και μόνο είχε πια τη δυνατότητα να περάσει στο παιχνίδι των εμπόλεμων.

….

Τα επίλεκτα μέλη της ναυτικής αεροπορίας εντάχθηκαν σε μονάδες που προσαρτήθηκαν σε αγγλικές ή γαλλικές βάσεις, όπου γίνεται η εκπαίδευσή τους στα νέου τύπου αεροπλάνα. Αρχικώς η εγκατάστασή τους γίνεται στις αεροπορικές βάσεις των Άγγλων, στον Μούδρο όπου υπήρχε το αεροδρόμιο με την επωνυμία «Μαρς».

Το αεροδρόμιο του Μούδρου βρισκόταν στο ομώνυμο γνωστό από την ιστορία χωριό της Λήμνου και αποτελούσε άριστο συνδυασμό με το ευρύχωρο και ασφαλές λιμάνι του, στο οποίο ελλιμενιζόταν ο συμμαχικός της Αντάντ στόλος.

MORETTO da BRESCIA

Ζωγράφος, Alessandro Bonvicino, πιο γνωστός ως Moretto da Brescia (1498-1554), εκπρόσωπος της Αναγεννησιακής Τέχνης.

Πορτρέτο νέου άνδρα (1540)

*Εκπληκτική η απόδοση της υφής των υφασμάτων!
*Στην ετικέτα του καπέλου του είναι γραμμένη στα ελληνικά η φράση: "ΙΟΥ ΛΙΑΝ ΠΟΘΩ"

Κρυπτία στην αρχαία Σπάρτη

Όταν κάνουμε αναφορά στην αρχαία Ελλάδα το μυαλό μας πάει κατευθείαν στον ναό της θεάς Αθήνας, τον Παρθενώνα αλλά και σε κιούπια, αγάλματα, θέατρο. Η λέξη πολιτισμός έχει συνδεθεί με καλλιτεχνικά δρώμενα, και με ότι τέλος πάντων σχετίζεται με την τέχνη. Η έννοια πολιτισμός, όμως, περιλαμβάνει και το σύνολο των ενεργειών -από την κατασκευή σχολείων, νεκροταφείων έως τη θέσπιση νόμων- οι οποίες έχουν στόχο την καλή ποιοτική ζωή των πολιτών και συγχρόνως τη διασφάλιση της ειρηνικής συμβίωσής τους.

Επίσης θαυμάζουμε την αρχαία ελληνική σοφία και δηλώνουμε -με στόμφο- ότι οι ρήσεις, τα αποφθέγματα, τα μηνύματά των σοφών εκείνης της περιόδου παραμένουν διαχρονικά!!!

Παραμένουν διαχρονικά τα μηνύματα γιατί αντιμετωπίζουμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα!

Και αισθανόμαστε υπερήφανοι που δεν καταφέραμε σε χιλιάδες χρόνια να βρούμε λύση;

Ο ιστορικός, βιογράφος Παυσανίας (40-120 μ.Χ), λοιπόν, στο έργο «Βίοι Παράλληλοι» γράφει για τον Λυκούργο που έζησε περίπου το 800 π.Χ:

LA DONNA E MOBILE... ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΟΚΙΜΗ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ 
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ:

Σταχτοπούτα του Ροσσίνι, Ριγολέττος του Βέρντι,
τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι. 

LA DONNA E MOBILE... 

ΣΑΝ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙA Θ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Μουσική διεύθυνση:
Ζαν Κριστόφ Σαρρόν
Σολίστ: Βασίλης Καβάγιας, Βασιλική Καραγιάννη,

Ειρήνη Καράγιαννη, 
Γιάννης Χριστόπουλος

           

Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος

(παιδική) ζωγραφιά, Παναγιώτης Κοκκινάκος

 

«Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος»

Κανόνας αρ. 3

Επίκτητος χαρακτήρας

Θα μπορούσε κανείς ασφαλώς να υποθέσει (εφόσον ο εμπειρικός χαρακτήρας, ως έκφανση του νοητού, είναι  αναλλοίωτος και όπως κάθε φυσικό φαινόμενο συνεπής με τον εαυτό του) ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να εμφανίζεται πάντα αναλλοίωτος και συνεπής προς τη φύση του, άρα δεν θα είχε ανάγκη να αποκτήσει κάποιον χαρακτήρα τεχνητά μέσω της εμπειρίας και της αυτοκριτικής.

…………………

Συνειδητοποιούμε την ακαμψία του χαρακτήρα ενός άλλου προσώπου μέσα απ’ την εμπειρία, κι ως τότε πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν, χρησιμοποιώντας ορθολογικές ιδέες, παρακλήσεις και ικεσίες, παραδείγματα και καλή προαίρεση να τον πείσουμε να εγκαταλείψει τον δικό του τρόπο, ν’ αλλάξει τον τρόπο συμπεριφοράς του, ν’ αποκλίνει απ’ τον τρόπο σκέψης του, ή ακόμα και να διευρύνει τις δυνατότητές του.

Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς. Πρέπει πρώτα να μάθουμε από την εμπειρία τι επιθυμούμε και τι μπορούμε να κάνουμε.