Φοιτητική εργασία της Ναυσικάς Αλειφέρη για το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (βαθμός 9,3)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
 |
| Ο Απόλλων και η λύρα του |
Η ποίηση -επική και λυρική- είναι είδος της λογοτεχνίας.[1]
Τα έπη αφηγούνται ηρωικές πράξεις ανθρώπων και δράσεις θεών. Οι ήρωες κερδίζουν τον απεριόριστο θαυμασμό και γίνονται
πρότυπα προς μίμηση. Η απαγγελία ποιημάτων γινόταν από τους ραψωδούς σε
θρησκευτικές εορτές, που περιλάμβαναν μουσικούς και αθλητικούς αγώνες. Στην
πρώτη ενότητα θα ασχοληθούμε με το απόσπασμα (ραψωδία μ, 153-200 στ.) από την
ομηρική Οδύσσεια, που πιθανολογείται ότι γράφτηκε τον 7ο αι. π.Χ. Το έπος που ανήκει
στον κύκλο Νόστος περιγράφει τις
περιπέτειες του Οδυσσέα και τον διακαή πόθο για επιστροφή στην πατρίδα.[2]
Κατηγορίες
της λυρικής ποίησης είναι η μελική
και η χορική. Η μελική ποίηση εκφράζει
προσωπικά συναισθημάτα, απόψεις, εμπειρίες και στοχεύει στην αισθητική απόλαυση.
Η θεματολογία της μελικής ποίησης είναι απλή, αντλείται από καθημερινές δράσεις
ανθρώπων∙ ωστόσο η ηρωική δράση, ως ένθετη διήγηση, δεν εξαφανίζεται. Ο ποιητής
εκτελεί μόνος το έργο του (εξού και όρος μονωδία)
με τη συνοδεία λύρας. Καθώς ο ποιητής εκμυστηρευόταν προσωπικές εμπειρίες το κοινό
ήταν σαφώς μικρότερο.
Με τη μονωδία της Σαπφώς
και με το Απόσπασμα 1, 36-77, Παρθένειο
του Αλκμάνα, θα ασχοληθούμε στη δεύτερη ενότητα. Η Σαπφώ ήταν μέλος της αριστοκρατικής τάξης και έγραφε στην αιολική
διάλεκτο της Λέσβου. Στη Σπάρτη γεννήθηκε η χορική
ποίηση -χορός των γυναικών σε δημόσια θέα. Στη χορική ποίηση, ο ποιητής ήταν
και συνθέτης, χορογράφος, και συνήθως συνόδευε τον χορό με την κιθάρα του. Ο
Αλκμάνας, έγραψε χορικά ποιήματα στο «λακωνικό ιδίωμα».[3]
Στην ίδια ενότητα θα προσπαθήσουμε
να ερμηνεύσουμε την άποψη των αρχαίων Ελλήνων για την ωραιότητα. Στην εννοιολογική ελληνική γλώσσα, η λέξη «ωραίο»
προέρχεται από τη λέξη
