Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

Ρήγας Χάνος

Κραυγή του Νορβηγού εξπρεσιονιστή ζωγράφου Έντβαρτ Μουνκ




   Στους πρόσφυγες

Με οδήγησε η σκέψη μου
ξυπόλυτος να περπατώ στης
θάλασσας την άκρη κάθε
της κύμα γεμάτο θλίψη και οργή
κάθε της ψίθυρος και
μια ψυχή
με κόβει σαν γυαλί

Σβησμένα όνειρα ξεβράζει
ο βυθός
την πόρτα του κρατάει κλεισμένη
ο Θεός
κι είναι όλα χύμα.
Έρχεται στα χείλη το δάκρυ μου
πικρό, πιο αλμυρό
απ’ της θάλασσας το θολό νερό
η ελπίδα δεν βρίσκει
βάρκα για να μπει
δεν ακούς πια γέλιο
από παιδί,
μόνον το κρώξιμο των γλάρων

Η μοίρα κρατά

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Kerouac Jack (1929-1969)







Για μένα

Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί,
αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν
τρελαίνονται να μιλήσουν
τρελαίνονται να σωθούν
που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα
αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία
αλλά που καίγονται σαν τα κίτρινα ρωμαϊκά κεριά
που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια
κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους
κι όσοι τους βλέπουν κάνουν
 ΑΑΑ! με θαυμασμό












Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

Περιηγητικός Αρχαιολογικός Οδηγός


του Γεώργιου Αθανασόπουλου
Μηχανικός Δομικών Έργων-Φωτογράφος-Ερευνητής


Κι αν έχουν γραφτεί τα χίλια μύρια για τον Πειραιά
είτε από ιστορική ψυχρή θέση 
είτε με νοσταλγική/μελαγχολική ματιά για το λιμάνι
που εγκαταλείφθηκε στην τύχη του από πολιτικούς παράγοντες κ.λπ. κ.λπ.
Παρελθοντολογική διάθεση αλλά και εξωραϊσμός σχεδόν πάντα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες....



ο Περιηγητικός Αρχαιολογικός Οδηγός αναδεικνύει
με λαμπερά φωτεινά χρώματα
ιστορικά χνάρια,
αλλά και με τις πολύτιμες γνώσεις του συγγραφέα εκφρασμένες σε μικρά κείμενα
ενημερώνει  για τον παλαιό αλλά και τον σύγχρονο Πειραιά....

 
 
....αφού κάθε φωτογραφία διηγείται μια ιστορία





ή καταγγέλλει την έλλειψη σεβασμού....

 
 
 
 
 
 
 












06/06/2018 στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά  
ο Γεώργιος Αθανασόπουλος μιλάει... για τι άλλο;
για τον Πειραιά









 

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

'ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΙΣ' του Νίκου Κούνδουρου

Φοιτητική εργασία της Ράνιας Ιωαννίδου για το ΕΑΠ (Μάιος 2018)

1954
 
 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 Οι δεκαετίες 1950 και 1960, για τον ελληνικό κινηματογράφο, θεωρούνται «χρυσές» από άποψη παραγωγής. Αυτή η περίοδος ορίζεται ως η κλασική του ελληνικού κινηματογράφου. Κυρίαρχο στοιχείο είναι ο εμπορικός του χαρακτήρας. Στην παρούσα εργασία αφού  εξετάσουμε μια «νεορεαλιστική» ταινία, εξαίρεση στον κανόνα, τη Μαγική Πόλη του Νίκου Κούνδουρου, θα επιχειρήσουμε να συσχετίσουμε την ταινία με τη σημερινή πραγματικότητα

 
 
Α1. ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

             Ο ιταλικός νεορεαλισμός εμφανίστηκε στην Ιταλία τη δεκαετία 1942-1952.[1]Είναι κινηματογραφικό κίνημα ή κι

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΚΚΟΙ

Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής

H αριστουργηματική όπερα Καπουλέτοι και Μοντέκκοι του Βιντζέντζο Μπελλίνι, η οποία θα παρουσιαστεί από τις 13 Νοεμβρίου και για έξι παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, εγκαινιάζει την συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με δύο σπουδαίες όπερες της Ιταλίας: την Αρένα της Βερόνας και το Τεάτρο Λα Φενίτσε της Βενετίας.


Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα του ρομαντικού μπελ κάντο, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή και εξιστορεί την τραγωδία των «αιώνιων εραστών» της Βερόνας, του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας. Το έργο, γεμάτο από τις υπέροχες ατέρμονες μελωδίες του Μπελλίνιπαρουσιάζεται από την ΕΛΣ σε μια εντυπωσιακή παραγωγή, σε σκηνοθεσία τουΑρνώ Μπερνάρ, με ατμοσφαιρικά σκηνικά του Αλεσσάντρο Κάμερα και κοστούμια της Κάρλας Ρικόττι. Σύμφωνα με την σκηνοθετική σύλληψη του Μπερνάρ, οι ήρωες του έργου ξεπηδούν μέσα από τους πίνακες ενός Μουσείου με αναγεννησιακά έργα. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, περιπλανιόμαστε

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

WHEN I NEED LOVE...

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ-ΟΝΕΙΡΟ 










όσο κι αν είναι δύσκολο
ακόμα κι αν δεν το θέλεις
I just close my eyes
and I'm with you 








Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Πριν σε γνωρίσω, Stavento






Πριν σε γνωρίσω ήμουνα σπίθα έτοιμη να σβήσει
μάτι που κράταγε το δάκρυ, ο αέρας μη το δει και το βρομίσει
δύσκολη λύση για των ανθρώπων τα εύκολα
και λεία πιο εύκoλη για όλα τα ξέκολα
εύκολα ξέκοβα, γρήγορα έφευγα
λογαριασμό δεν έπαιρνα, λογαριασμό δεν έδινα
φοβόμουνα μη γίνω γάιδαρος δεμένος
ή μη ξεμείνω σε μπαμπέσας κελί φυλακισμένος

Πριν σε γνωρίσω ήμουνα κραγιόν σε χάρτινο γιακά
τα πάντα τα βαριόμουνα και όλα τα σιχαινόμουνα
Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν έπαιρνα στα σοβαρά
ποτέ μου δε δενόμουνα και όλα τα απαρνιόμουνα

Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατέλειωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα

Πριν σε γνωρίσω ήμουνα αγκάθι έτοιμο να τρυπήσει
γιατί με τούτα που έβλεπα σου λέω είχα απηυδήσει
σίδερο που η φωτιά δεν μπόρεσε να λυγίσει
δέντρο που άφηνε οτιδήποτε πάνω του να καθίσει
αναξιόπιστος για αξιόπιστες, κακός γαμπρός για νύφες ευκολόπιστες
παράνοια μέσα στα λογικά τους πλαίσια
και κάπως έτσι νόμιζα πως πέρναγα θεσπέσια
για κοίτα όμως που τούτα όλα εδώ τα πληρώνω
και πλάι σου, ότι είχα κάνει ένα ένα ξεχρεώνω τώρα
πάνω σου αφήνω σημάδια, δεν έχουν τέλος τα βράδια
και αποζητάω μονάχα πρωτοφανέρωτα χάδια

Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατελείωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα

Πριν σε γνωρίσω δήλωνα ανικανοποίητος
σχεδόν αμίλητος, θρασύς και πικρομίλητος
κοίτα τι έπαθα τώρα μου έχεις γλυκάνει το στόμα
και όταν δεν είσαι πλάι μου
γίνομαι ένα με το χώμα (λιώμα)
δε ξέρω αν είναι εντάξει αυτά που παθαίνω πριν σε γνωρίσω
ανήκουστο εγώ να σωπαίνω
πες μου τι γίνεται εδώ, ψυχή μου τα’χω χαμένα
βγάζω και ανασφάλειες, πες μου τι νιώθεις για μένα ;

Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν είχε ουσία τελικά
τσάμπα περιπλανιόμουνα και άδικα χανόμουνα
Πριν σε γνωρίσω χώραγα σου λέω παντού και πουθενά
τώρα απλά κατάλαβα πως πλάι σου παίρνω φωτιά

Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατέλειωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα

2008




Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΘΕΝΗΣ

Ο Παρθένης (1878-1967) σπούδασε ζωγραφική στη Βιέννη και ήταν ο πρωτοπόρος έλληνας καλλιτέχνης που κάλυψε τη μεγάλη γκάμα καλλιτεχνικών νεωτεριστικών τάσεων του 19ου και 20ού αιώνα (Ιμπρεσιονισμό, Συμβολισμό, Κυβισμό).
Μεγάλο γυμνό (1920-1925)

Η τάση (προερχόμενη και επιβεβλημένη από τους Βαυαρούς καθηγητές) της Σχολής των Καλών Τεχνών της Αθήνας (ιδρύθηκε το 1836)  ήταν ο Ακαδημαϊσμός (υπακοή στους κανόνες ζωγραφικής, παραδοσιακή ηθογραφία). Έτσι, ο ανατρεπτικός Παρθένης δεν έγινε δεκτός ως καθηγητής στη Σχολή το 1923 (κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά) με τη δικαιολογία ότι ήταν οπαδός του Φουτουρισμού: «… ελευθεριάζουσιν υπό όλως νεωτεριστικήν αντίληψιν μη συνάδουσαν απολύτως προς τα ακαδημαϊκάς παραδόσεις». 


Η μεσολάβηση του Ελευθέριου Βενιζέλου -υποστηρικτής της νεωτερικής τέχνης και κατά του Ακαδημαϊσμού- και η προσωπική φιλία του Παρθένη με τον δημοκράτη Αλέξανδρο Παπαναστασίου, διευκόλυναν το διορισμό του ζωγράφου στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1929. Ο Παρθένης -καθώς πλήθος μαθητών συνέρρεε στο εργαστήριό του (στην Καλλιθέα) και εκδήλωνε έντονο ενδιαφέρον για τον Delacroix, Cezanne, κ.ά,- δέχτηκε πόλεμο από τους συντηρητικούς καθηγητές, οι οποίοι ανησυχούσαν όχι μόνον για την ανατροπή του status quo της Σχολής αλλά και για το ενδεχόμενο να αλλάξουν οι καλλιτεχνικές προτιμήσεις τού αγοραστικού κοινού -των αστών- και να χάσουν οι καθηγητές το μονοπώλιο στην αγορά Τέχνης. Ο Παρθένης παραιτήθηκε από τη Σχολή το 1947.

Ευαγγελισμός (1910-11)





Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Η ΜΟΥΣΑ ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ

Μελπομένη, μούσα της τραγωδίας, παρόλο τα χαρούμενα τραγούδια της

Μελπομένη Τσιριγώτη γεννήθηκε το 1928 - πέθανε 27/12/2014

ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ



Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ;


ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ (στοχαστής)






Ζητούμε από τους πολιτικούς να μας λένε ψέματα 
κι εκείνοι προσαρμόζονται.

Ταυτότητα στον Νεοέλληνα δίνουν πολλές φορές οι ευσεβείς του πόθοι και όχι οι πράξεις του. 
Οι ψευδαισθήσεις βρίσκουν έδαφος στο μεγαλείο της ταυτότητος. 
Όταν ακριβώς είσαι πολύ σπουδαίος τότε αποκλείεις την πολύτιμη προοπτική να διορθώσεις κάτι επάνω σου. 

Οι αξίες αφορούν το νόημα των πραγμάτων. Η αξία δεν είναι πρότυπο τελειότητος, όπως η αρετή, το αγαθό. Αλλά ένας πνευματικός συντελεστής που μπορεί να ενεργοποιήσει εξυψωτικά το άτομο και το σύνολο.
Δεν ενώνει μια κοινωνία η ιδέα της ενότητας. την ενώνει η πρακτική της δικαιοσύνης και της ελευθερίας.



Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΛΗ ΄ΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος...

.................
Μα εκεί που πήγαινε και κόντευε πια να φτάσει σπίτι του, στάθηκε απότομα.
Ένα μικρό παιδάκι μαραμένο από την πείνα, με πρησμένη χλωροπράσινη κοιλιά, ήταν μπρούμυτα ξαπλωμένο στη μέση του δρόμου, σκάλιζε με τα νύχια του τη γης κι έτρωε χώμα. Στάθηκε τρομαγμένος ο παπα-Γιάνναρος και τα μάτια του βούρκωσαν.
Έσκυψε, το πήρε από το χέρι.
- Σήκω απάνω, παιδί μου, είπε· πεινάς;
- Όχι, έφαγα.
- Τι έφαγες;
Άπλωσε το χεράκι του, του έδειξε το χώμα.
- Χώμα.
Ανακυκλώθηκε το αίμα του παπα-Γιάνναρου, μούγκρισε σιγά, σα να τον
έσφαζαν.
«Άτιμος είναι ο κόσμος ετούτος» συλλογίστηκε «άτιμος, άδικος, Θεέ μου, πως τον κρατάς στην αγκαλιά σου και δεν τον τινάζεις κάτω να γίνει χίλια κομμάτια· να ξαναγίνει πάλι λάσπη και να πλάσεις καινούριο κόσμο καλύτερο; δεν είσαι πολυέσπλαχνος, δεν είσαι παντοδύναμος; δε βλέπεις το παιδί ετούτο που πεινάει και τρώει χώμα;»
Έσκυψε ντροπιασμένος το κεφάλι, πήρε δρόμο.
- Εγώ φταίω, εγώ, μουρμούριζε, εμείς φταίμε, οι άνθρωποι, και τρώει το παιδί ετούτο χώμα, όχι, δε φταις εσύ, Χριστέ μου, ήμαρτον!

Θυμήθηκε, κι η καρδιά του ράiσε, μια φορά που πήγε στην Πόλη, να προσκυνήσει

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

E.E. CUMMINGS


Έντουαρντ Έστλιν Κάμινγκς (14 Οκτ. 1894-3 Σεπτ. 1962)




i like my body when it is with your
body. It is so quite new a thing.
Muscles better and nerves more.
i like your body. 
i like what it does,
i like its hows. 
i like to feel the spine
of your body and its bones,
and the trembling - firm- smoothness

and which 
i will again and again and again
kiss, 
i like kissing this and that of you,
i like, slowly stroking the, shocking fuzz
of your electric fur,
and what-is-it comes
over parting flesh ...

And eyes big love crumbs,
and possibly i like the thrill


Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΕΝΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

BANKSY


Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι αναγνωρίζουν, ότι χρειάζονται τους άλλους. Δεν θεωρούν την ανάγκη αυτή για αγάπη και οικειότητα σαν υποχρέωση να υποβιβάζουν τον εαυτό τους, αλλά περισσότερο σαν μέσο αντανάκλασης των μεγάλων δυνατοτήτων τους και μοιράσματός τους με άλλους. Δεν αισθάνονται περιορισμένοι από την αγάπη και τις στενές σχέσεις, αλλά τις θεωρούν ιδιαίτερη ευκαιρία για ανάπτυξη. Κατανοούν πως ποτέ δεν μπορούν να κατέχουν κάποιον άλλο και δεν έχουν καμιά επιθυμία να ανήκουν σε κάποιον. Ξέρουν ότι η οικειότητα φέρνει κοντά τους ανθρώπους, αλλά ότι είναι ευθύνη του καθένα να διατηρήσει την αυτονομία της. Ότι πρέπει να αναπτύσσονται χωριστά για να εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται με άλλους. ο έρωτας και οι στενές σχέσεις προκαλούνται, δεν απειλούνται από τις διαφορές. Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι που ξέρουν πως όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν στενή σχέση, ενώνουν, δύο διαφορετικούς κόσμους, κι έτσι, όχι μόνον φέρνουν ο ένας στον άλλον κοινά στοιχεία, αλλά και διαφορές. Οι διαφορές είναι που θα συνεχίσουν να τους κινητοποιούν ν’ αναπτυχθούν. Το βάθος της αγάπης μας μπορεί συνήθως να μετρηθεί από το βαθμό στον οποίο είμαστε διατεθειμένοι να μοιράζουμε τον εαυτό μας με άλλους. αρχίζουμε με ξεχωριστά Εγώ. Φτιάχνουμε έναν κοινό χώρο ανάμεσα στα δύο Εγώ  και τον ονομάζουμε Εμείς. Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η οικειότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινή εμπειρία, τόσο μεγαλύτερος και ο χώρος του Εμείς. Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η οικειότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινή εμπειρία, τόσο μεγαλύτερος και ο χώρος του Εμείς.

Ο έρωτας και η οικειότητα έχουν πολλά στάδια και γι’ αυτό μεταβάλλονται διαρκώς. Η οικειότητα της πρώτης συνάντησης δεν θα είναι η οικειότητα του μήνα του μέλιτος, αλλά θα υπάρξουν πολλές περίοδοι μήνα του μέλιτος. Κάθε περίοδος θα είναι καινούργια και θα δημιουργεί νέες διαστάσεις στην οικειότητα. Επιβάλλεται γι’ αυτό ο ολοκληρωμένος άνθρωπος να έχει πάντα συνειδητότητα και να είναι ανοιχτός στην αλλαγή. Το πρόσωπο στα χέρια σήμερα κάποιου δεν θα είναι το ίδιο πρόσωπο αύριο, ή ακόμα για το λόγο αυτό, την επόμενη ώρα. Ο έρωτας δεν ανατρέφεται ούτε αυξάνεται κοιτάζοντας προς τα πίσω, βιώνεται πάντα στο παρόν.

Η ώριμη οικειότητα και η αγάπη δεν στηρίζονται στις προσδοκίες. Αφού κανείς, ούτε κι ένας άγιος, δεν μπορεί να ξέρει ή να εκπληρώσει όλες μας τις προσδοκίες, το να έχουμε προσδοκίες από τους άλλους σημαίνει ότι επιζητούμε τον πόνο και την απογοήτευση. Η μόνη βάσιμη προσδοκία στον έρωτα βρίσκεται στην ελπίδα ότι αυτοί που αγαπάμε θα γίνουν ο εαυτός τους, όπως κι εμείς. Η αγάπη που προσφέρεται από μια αίσθηση καθήκοντος ή υποχρέωσης, είναι η μεγαλύτερη προσβολή και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου αγάπη.

Ο αληθινός έρωτας και η οικειότητα αναπτύσσονται με τον καλύτερο τρόπο αυθόρμητα και

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΒΕΡΟΝΙΚΑ

1999

..................................

«Τώρα θα ξεκουραστούμε λιγάκι και ύστερα θα κάνουμε το διαλογισμό μας».
Η ομάδα σηκώθηκε όρθια. Η Βερόνικα δεν ήξερε τι να κάνει.
«Σήκω κι εσύ», είπε η Μαρί, πιάνοντας τη απ' το χέρι.
«Έχουμε πέντε λεπτά διάλειμμα».
«Φεύγω... να μην είμαι στα πόδια σας».
Η Μαρί την τράβηξε στη γωνία.
«Είναι δυνατό να μην έμαθες τίποτα, ακόμη και με το θάνατο τόσο κοντά σου; Σταμάτα να σκέφτεσαι όλη την ώρα ότι προκαλείς εμπόδια, ότι ενοχλείς τον διπλανό
σου! Αν οι άνθρωποι δε σε θέλουν, θα διαμαρτυρηθούν!
Κι αν δεν έχουν το θάρρος να διαμαρτυρηθούν, δικό τους το πρόβλημα!»
«Εκείνη τη μέρα που σας πλησίασα, έκανα κάτι που δεν είχα τολμήσει ποτέ πριν».
«Και σ' έκανε να δειλιάσεις ένα απλό αστείο που έκαναν τρελοί! Γιατί δεν προχώρησες; Τι είχες να χάσεις;»
«Την αξιοπρέπεια μου. Να παραμείνω εκεί όπου δεν ήμουν καλοδεχούμενη».
«Τι σημαίνει αξιοπρέπεια; Να θέλεις να σε θεωρεί όλος ο κόσμος όμορφη, ευγενική, γεμάτη αγάπη για τον πλησίον; Σεβάσου τη φύση -βλέπε ταινίες με ζώα και παρατήρησε πώς πολεμούν για το χώρο τους. Όλοι ευχαριστηθήκαμε με το χαστούκι που έδωσες».

Η Βερόνικα αποφάσισε να συμμετάσχει στην άσκηση δίνοντας όλο τον εαυτό της, για να ανακαλύψει ποια ήταν. Αυτές τις μέρες στη «Βιλέτ» [ψυχοθεραπευτήριο] είχε νιώσει πράγματα που ποτέ δεν είχε βιώσει με τόση ένταση: μίσος, αγάπη, πόθο για ζωή, φόβο, περιέργεια. Ίσως η Μαρί είχε δίκιο: Είχε πραγματικά γνωρίσει τον οργασμό ή είχε μόνο φτάσει ως εκεί όπου ήθελαν να την πάνε οι άντρες;

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

ΠΡΟΣΕΥΧΗ



O ισοσκελής σταυρός ως σύμβολο χρονολογείται από τη Χαλκολιθική εποχή (περίπου στο 3.000 π.Χ.).

Ο σταυρός ως κίνηση ξεκινά από το κεφάλι,

ένστικτο (6ο τσάκρα)

λογική                                                 σοφία

            συναίσθημα (3ο τσάκρα)

και κλείνει με την παλάμη στο στήθος -ΑΜΗΝ- ώστε όλη η καλή ενέργεια να σφραγισθεί εντός.

Στη θιβετιανή προσευχή (που προϋπήρχε του Χριστιανισμού) ο προσευχόμενος βιώνει την πραγματοποίηση της ευχής του, ώστε να υλοποιηθεί και στον αισθητό κόσμο. Όπως και στον διαλογισμό, ο προσευχόμενος στρέφεται προς το υποσυνείδητό του και αναζητά τις λύσεις στις ανάγκες, που αυτό δημιούργησε.
Σύμφωνα με την Κβαντική Φυσική ο άνθρωπος είναι συνδιαμορφωτής του σύμπαντος, άρα της προσωπικής του ζωής.
Αντίθετα στην χριστιανική προσευχή ο προσευχόμενος ζητά, παρακαλά από ένα ανώτερο Ον να πραγματοποιήσει την επιθυμία του ή ευχαριστεί (συνδιαλλέγεται).


Προσευχή
Μείνε στο Φως πολυαγαπημένη Ψυχή νιώσε απόλυτα 
την Αγάπη, τη Γαλήνη, την Δημιουργικότητα, τη Χαρά, την Πληρότητα που φέρεις
Είμαι Αγάπη

σταυρόσχημο ειδώλιο από την Κύπρο

«Μπρίντα», Paulo Coelho, 2006

.....Ο Μάγος στράφηκε προς τον ήλιο και έκλεισε τα μάτια.
«είμαστε άνθρωποι και αγνοούμε το μεγαλείο μας, Κύριε. Σώσε μας την ταπεινοφροσύνη να ζητάμε αυτό που χρειαζόμαστε, Κύριε, γιατί καμία επιθυμία δεν είναι μάταιη και καμία παράκληση δεν είναι ανώφελη. Ο καθένας ξέρει με τι να θρέψει την ψυχή του. Δώσε μας το κουράγιο να βλέπουμε τις επιθυμίες μας σαν να προέρχονται από την πηγή της αιώνιας σοφίας Σου. Μόνο αν αποδεχτούμε τις επιθυμίες μας μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, Κύριε. Αμήν
»Σειρά σου τώρα», συμπλήρωσε ο Μάγος.
«Κύριε, κάνε με να καταλάβω ότι μου αξίζουν τα καλά πράγματα που μου συμβαίνουν στη ζωή μου. Κάνε με να καταλάβω ότι αυτό που με ωθεί να αναζητήσω την αλήθεια Σου είναι η ίδια δύναμη που παρακινούσε τους αγίους και ότι οι αμφιβολίες που έχω είναι ίδιες με τις αμφιβολίες που είχαν και οι άγιοι και ότι οι αδυναμίες που νιώθω είναι ίδιες με τις αδυναμίες που ένιωθαν και οι άγιοι. Δώσε μου αρκετή ταπεινότητα ώστε να δεχτώ ότι δε διαφέρω από τους άλλους, Κύριε. Αμήν».

Έμειναν να ατενίζουν σιωπηλοί το ηλιοβασίλεμα, μέχρι που και η τελευταία αχτίδα φωτός χάθηκε από τα σύννεφα.
Οι ψυχές τους προσεύχονταν,
ζητούσαν πράγματα,

ευχαριστούσαν που ήταν μαζί.



Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

BELAL KHALED

Έργα τέχνης του φωτογράφου
με τα σύννεφα που δημιουργούνται από αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα














Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΚΟΧΛΑΖΕΙ


Στην κλασική φυσική κενό λέγεται ο χώρος όπου δεν υπάρχει κανένα ίχνος ύλης. Αυτός ο ορισμός βασίζεται σε κάποιες παραδοχές που θεωρούνται αυτονόητες και προφανείς. Προϋποθέτει δηλαδή ότι υπάρχει ύλη ξεχωριστή από το κενό, ότι μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε πως σ’ έναν δεδομένο χώρο δεν περιέχεται τίποτε, δεν υπάρχει καθόλου ύλη.

……..Η κλασική φυσική υπέθεσε την ύπαρξη του αιθέρα, μιας μυστηριώδους ουσίας που πληροί κάθε χώρο. Η ειδική θεωρία της σχετικότητας (1905) έδειξε πως η υπόθεση αυτή ήταν περιττή και πως το κενό μπορούσε να είναι πραγματικά κενό.

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

FEDERICO GARCIA LORCA


ΛΕΟΝΑΡΔΟ
Να καίγεσαι και να μη μιλάς είναι η χειρότερη κόλαση. Τι κέρδισα εγώ με την περηφάνια μου, που σ’ άφησα να ξαγρυπνάς νύχτες και νύχτες χωρίς να σε βλέπω; Τίποτα! Κέρδισα μόνο τη φωτιά που φούντωνε πιο δυνατή μέσα μου. Μην πιστεύεις πως ο καιρός γιατρεύει, μην πιστεύεις πως οι τοίχοι σε κρύβουν και σε προστατεύουν: αυτά είναι ψέματα, ψέματα. Άμα ο καημός φτάσει στο κόκαλο, τίποτα δεν τον ξεριζώνει.
ΝΥΦΗ
Σταμάτα. Δεν αντέχω να σ’ ακούω. Δεν αντέχω ν’ ακούω τη φωνή σου. Είναι σαν να μου δίνεις ένα μπουκάλι δυνατό γλυκό κρασί και μου στρώνεις να κοιμηθώ πάνω σε τριαντάφυλλα. Η φωνή σου με τραβάει κάτω, ξέρω πως πνίγομαι, αλλά δεν κάνω τίποτα για να ξεφύγω.
ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ
(Αρπάζει τον Λεονάρδο από το πέτο). Φύγε. Χάσου από ’δω και μην ξαναπατήσεις.

..........................................................................
 ΦΕΓΓΑΡΙ
Είμαι κύκνος καμπυλωτός σε ποταμό,
μάτι σε θεόρατο καμπαναριό
και ψεύτικο χάραμα στις φυλλωσιές.
Εμένα δεν μου ξεφεύγει κανένας.

Ίσκιους δεν θέλω πουθενά. Οι αχτίδες μου

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΜΑΓΙΑ ΜΕΛΑΓΙΑ


Αυτή η νύχτα,
που για ένα πείσμα μου σε έχω χάσει,
πώς θα περάσει ώσπου να `ρθει το πρωί,
αυτή η νύχτα,
που κάθε αστέρι της προτού να σβήσει,
θα μου στοιχίσει τη μισή μου τη ζωή.
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.

Αυτή η νύχτα,
στα μαύρα πέπλα της που με τυλίγει,
πότε θα φύγει, πότε ο ήλιος θε να βγει,
αυτή η νύχτα,
που ‘ναι μαρτύριο χωρίς εσένα,
πάει στα χαμένα κι η καρδιά μου νοσταλγεί.
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.






1952
Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος, Πάνος Παπαδούκας   
Μουσική: Γιώργος Ασημακόπουλος, Γιώργος Μουζάκης