Όταν κάνουμε
αναφορά στην αρχαία Ελλάδα το μυαλό μας πάει κατευθείαν στον ναό της θεάς
Αθήνας, τον Παρθενώνα αλλά και σε κιούπια, αγάλματα, θέατρο. Η λέξη πολιτισμός έχει
συνδεθεί με καλλιτεχνικά δρώμενα, και με ότι τέλος πάντων σχετίζεται με την
τέχνη. Η έννοια πολιτισμός, όμως, περιλαμβάνει και το σύνολο των ενεργειών -από
την κατασκευή σχολείων, νεκροταφείων έως τη θέσπιση νόμων- οι οποίες έχουν
στόχο την καλή ποιοτική ζωή των πολιτών και συγχρόνως τη διασφάλιση της
ειρηνικής συμβίωσής τους.
Επίσης θαυμάζουμε την αρχαία ελληνική σοφία και δηλώνουμε -με
στόμφο- ότι οι ρήσεις, τα αποφθέγματα, τα
μηνύματά των σοφών εκείνης της περιόδου παραμένουν διαχρονικά!!!
Παραμένουν
διαχρονικά τα μηνύματα γιατί αντιμετωπίζουμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα!
Και αισθανόμαστε
υπερήφανοι που δεν καταφέραμε σε χιλιάδες χρόνια να βρούμε λύση;
Ο ιστορικός, βιογράφος Παυσανίας (40-120 μ.Χ), λοιπόν, στο έργο «Βίοι
Παράλληλοι» γράφει για τον Λυκούργο που έζησε περίπου το 800 π.Χ: