Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Κρυπτία στην αρχαία Σπάρτη



Όταν κάνουμε αναφορά στην αρχαία Ελλάδα το μυαλό μας πάει κατευθείαν στον ναό της θεάς Αθήνας, τον Παρθενώνα αλλά και σε κιούπια, αγάλματα, θέατρο. Η λέξη πολιτισμός έχει συνδεθεί με καλλιτεχνικά δρώμενα, και με ότι τέλος πάντων σχετίζεται με την τέχνη. Η έννοια πολιτισμός, όμως, περιλαμβάνει και το σύνολο των ενεργειών -από την κατασκευή σχολείων, νεκροταφείων έως τη θέσπιση νόμων- οι οποίες έχουν στόχο την καλή ποιοτική ζωή των πολιτών και συγχρόνως τη διασφάλιση της ειρηνικής συμβίωσής τους.
Επίσης θαυμάζουμε την αρχαία ελληνική σοφία και δηλώνουμε -με στόμφο- ότι οι ρήσεις, τα αποφθέγματα, τα μηνύματά των σοφών εκείνης της περιόδου παραμένουν διαχρονικά!!!
Παραμένουν διαχρονικά τα μηνύματα γιατί αντιμετωπίζουμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα!
Και αισθανόμαστε υπερήφανοι που δεν καταφέραμε σε χιλιάδες χρόνια να βρούμε λύση;

Ο ιστορικός, βιογράφος Παυσανίας (40-120 μ.Χ), λοιπόν, στο έργο «Βίοι Παράλληλοι» γράφει για τον Λυκούργο που έζησε περίπου το 800 π.Χ:

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

LA DONNA E MOBILE... ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΟΚΙΜΗ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ 
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΥΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ:
Σταχτοπούτα του Ροσσίνι, Ριγολέττος του Βέρντι,
τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι






LA DONNA E MOBILE... 






ΣΑΝ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙA Θ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ










Μουσική διεύθυνση:
Ζαν Κριστόφ Σαρρόν
ΣολίστΒασίλης Καβάγιας, Βασιλική Καραγιάννη,
Ειρήνη Καράγιαννη, 
Γιάννης Χριστόπουλος
           





Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος


(παιδική) ζωγραφιά, Παναγιώτης Κοκκινάκος
 
«Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος»

Κανόνας αρ. 3
Επίκτητος χαρακτήρας

Θα μπορούσε κανείς ασφαλώς να υποθέσει (εφόσον ο εμπειρικός χαρακτήρας, ως έκφανση του νοητού, είναι  αναλλοίωτος και όπως κάθε φυσικό φαινόμενο συνεπής με τον εαυτό του) ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να εμφανίζεται πάντα αναλλοίωτος και συνεπής προς τη φύση του, άρα δεν θα είχε ανάγκη να αποκτήσει κάποιον χαρακτήρα τεχνητά μέσω της εμπειρίας και της αυτοκριτικής.
…………………
Συνειδητοποιούμε την ακαμψία του χαρακτήρα ενός άλλου προσώπου μέσα απ’ την εμπειρία, κι ως τότε πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν, χρησιμοποιώντας ορθολογικές ιδέες, παρακλήσεις και ικεσίες, παραδείγματα και καλή προαίρεση να τον πείσουμε να εγκαταλείψει τον δικό του τρόπο, ν’ αλλάξει τον τρόπο συμπεριφοράς του, ν’ αποκλίνει απ’ τον τρόπο σκέψης του, ή ακόμα και να διευρύνει τις δυνατότητές του.
Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς. Πρέπει πρώτα να μάθουμε από την εμπειρία τι επιθυμούμε και τι μπορούμε να κάνουμε.