και... αμερικάνικα άλογα

Μάστανγκ Foto: Kelly Jay 

 

 

 

Στις αμερικάνικες καουμπόικες κινηματογραφικές 

ταινίες το σενάριο είναι παρόμοιο: οι Δυτικοί προστατεύουν το οχυρό τους από τις "κακές" φυλές των Ινδιάνων -απαραίτητο αξεσουάρ της κάθε φυλής ο "σοφός" γέρος.

Οι Νative (γηγενείς κάτοικοι) διακρίνονται για την ιππευτική τους ικανότητα αλλά και για τον σεβασμό που δείχνουν στα άλογα. Μάλιστα, αρκετά ονόματα Ινδιάνων περιλαμβάνουν τη λέξη «άλογο».

 

Υπάρχει, όμως, μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια...

Η ήπειρος Αμερική δεν είχε άλογα!!!  Η αμερικάνικη πανίδα περιλάμβανε βίσονες και λάμα!

Οι κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του 1950 έως 1970 βασίζονται σε γεγονότα που είχαν εκτυλιχτεί κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα. Ειδικότερα, τον 19ο αιώνα οι λευκοί χριστιανοί αποικιοκράτες είχαν αποφασίσει να περιορίσουν τις τοπικές φυλές σε καταυλισμούς ώστε να μπορέσουν να καρπωθούν τον πλούτο των εδαφών τους. Φερ’ ειπείν χρυσό και άργυρο (μέταλλα, τα οποία λόγω του ότι βρίσκονταν σε μεγάλο βάθος δεν εκμεταλλεύονταν οι Ινδιάνοι), κακάο και την υπέροχη φημισμένη μεξικάνικη βανίλια. 

η Βανίλια είναι είδος ορχιδέας
(ουδεμία σχέση με το χημικό κατασκεύασμα που πωλείται σε φιαλίδια
και χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική)

Το όνομα ‘Τρελό άλογο’ ανήκε στον Τασούνκα Ουίτκο∙ επρόκειτο για τον αρχηγό  των Λακότα.  Το ‘Τρελό άλογο’ ήταν επικεφαλής των ινδιάνικων φυλών (όπως Τσεγιέν, Σιου), οι οποίες υπερασπιζόμενες τα κυριαρχικά τους δικαιώματα ηττήθηκαν από τους λευκούς χριστιανούς (καθολικοί, προτεστάντες) κατακτητές το 1876, στη μεγάλη φονική μάχη στο Little Bighorn (ποταμός). 

Τα άλογα (μαζί με τα όπλα και τις ασθένειες, που θέρισαν τους ντόπιους κατοίκους) στη Νέα Γη έφεραν οι κονκισταδόρες Ισπανοί, Πορτογάλοι (το β΄ μισό του 15ου αι. μ.Χ.) ενώ οι Άγγλοι, οι Γάλλοι (τον 17ο αι.). Σε μικρό χρονικό διάστημα οι Ινδιάνοι

ΚΑΛΙΝΙΓΚΡΑΝΤ

Στο Καλίνιγκραντ γίνεται η εξόρυξη του 80%
της παγκόσμιας παραγωγής κεχριμπαριού

....... βρίσκεται στις νοτιοανατολικές ακτές της Βαλτικής και συνορεύει βορειοανατολικά με τη Λιθουανία και νότια με την Πολωνία. 

Κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι αυτή η μικρή περιοχή (διπλάσιας έκτασης από την Κρήτη) ανήκει στη Δημοκρατία της Ρωσίας, με την οποία δεν συνδέεται εδαφικά –μάλιστα απέχει αρκετά χιλιόμετρα.

 

 είναι η γενέτειρα πόλη
του στοχαστή Ιμανουήλ Καντ

Το πρώην Κένινγκσμπερκ ανήκε στην ανατολική Πρωσία. Οι ΄μεγάλοι΄ ηγέτες των ΕΣΣΔ, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ στη Συμφωνία του Πότσνταμ (1945, μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ) αποφάσισαν η συγκεκριμένη περιοχή να περάσει στην Σοβιετική Ένωση και έτσι μετονομάστηκε σε Καλίνιγκραντ.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1989, το Καλίνιγκραντ παρέμεινε στη δικαιοδοσία της Ρωσίας και όχι της Λιθουανίας -η οποία έγινε αργότερα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. 

Ο ρωσικός αυτός θύλακας -εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας- διαθέτει ρωσικούς πυραύλους.

................

Η Ρωσία, η εδαφικά μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης, επιθυμούσε και επιθυμεί  διακαώς το άνοιγμα προς θάλασσα.

• Έτσι, ο τσάρος (Μέγας) Πέτρος Α΄ το 1703 ίδρυσε την Πετρούπολη: το πρώτο λιμάνι της Ρωσίας στη Βαλτική.
• Η (Μεγάλη) Αικατερίνη το 1794 την Οδησσό (ανήκει στην Ουκρανία) στη Μαύρη Θάλασσα.
• Ο Αλέξανδρος ο Β΄ το 1871 με το Βλαδιβοστόκ στην Ιαπωνική θάλασσα.
• Ο Ιωσήφ Στάλιν με το απομακρυσμένο… Καλίνιγκραντ. 

Γιάννης Μπεχράκης

Τον έλληνα φωτογράφο του Reuters, Γιάννη Μπεχράκη, επέλεξε η βρετανική εφημερίδα Guardian ως τον καλύτερο φωτογράφο του 2005. Η εφημερίδα δημοσιεύει μάλιστα μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του για τα δύο μεγαλύτερα θέματα του 2015

 

 

 

 

 

 

 

 – την προσφυγική 

Μιλώντας για την εμπειρία του όσον αφορά την προσφυγική κρίση ο Γιάννης Μπεχράκης λέει στην εφημερίδα: «Καλύπτω τα προσφυγικά θέματα για πάνω από 25 χρόνια, αλλά φέτος ήταν διαφορετικά: οι μετανάστες έφταναν στην πατρίδα μου. Τουλάχιστον δύο πλοία έφταναν κάθε βράδυ, με τους πρόσφυγες να είναι φοβισμένοι γιατί δεν ήξεραν πως θα αντιδράσουν οι λιμενικοί και οι ντόπιοι. Μικρές λέμβοι συνέχισαν να καταφτάνουν κι ας χάλαγε ο καιρός. 

«Η συναισθηματική επίδραση από την κάλυψη της προσφυγικής κρίσης είναι καταστροφική. Υποφέρω από αϋπνία και εφιάλτες και ένιωσα τόσες πολλές φορές ενοχές επειδή δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω. Έχω κι εγώ προσφυγικό αίμα στις φλέβες μου και είμαι κι εγώ πατέρας», θα συμπληρώσει.

-την οικονομική κρίση στην Ελλάδα

http://www.nostimonimar.gr/guardian-kaliteros-fotografos-gia-to-2015-o-giannis-bechrakis/

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να `χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά

In lightning and rain
secretly do a prayer
to `ve sun companionship

the cloudy

http://www.museekart.com/afieroma_NikosGatsos.html

ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ

Λέγεται, πως συναντάς την αδελφή σου ψυχή – δίδυμη φλόγα και παραμένεις μαζί της, μόνο όταν έχεις να συντελέσεις μαζί της ένα σημαντικό έργο, μία αποστολή για το καλό της ανθρωπότητας.

Στη πάροδο των ενσαρκώσεων, όταν η Αγάπη γίνεται απόλυτη, συνήθως έρχεται με το αντίθετο φύλο γιατί μέσα από τον έρωτα εκλύεται έντονη δημιουργία, πάθος, ενέργεια και δράση. Η ερωτική αγάπη δίνει την ευκαιρία στην απόλυτη Αγάπη να αναπτυχθεί, μέσα από τις έντονες ενέργειες που εκλύονται! Δημιουργείται, τότε, η Αγάπη άνευ όρων η οποία πηγάζει αυθόρμητα στις αδελφές ψυχές – δίδυμες φλόγες.

Για να φθάσει μία ψυχή στο σημείο να έχει δίδυμη φλόγα, σημαίνει ότι έχει περάσει όλα τα στάδια της εξελικτικής της διαδικασίας, να έχει γενικά, ωριμάσει.

http://therapywave.eu/articles/self-awareness/adelfes-psiches-didimes-floges.html#.VmCTdVjhCUk

Πυρκαγιές στην Ινδονησία 2015

Την Κυριακή (29 Νοεμβρίου) μία μέρα πριν την έναρξη των εργασιών της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Kλίμα στο Παρίσι (COP 21), πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση "Περπατάμε για το κλίμα και το Παρίσι".

Το κίνημα Avaaz και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Greenpeace και WWF Ελλάς περπατούν ενωμένες «ενάντια στην κλιματική αλλαγή υπό τον ήχο των κρουστών του συγκροτήματος Quilombo με κέφι και εορταστική διάθεση, για να ξεσηκώσουμε την πρωτεύουσα στον ρυθμό κατά της κλιματικής αλλαγής». Ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα του Παρισιού 2.000 πόλεις σε 150 χώρες συμμετείχαν στη μεγαλύτερη παγκόσμια κινητοποίηση που έγινε ποτέ για το κλίμα και η Αθήνα έδωσε δυναμικό παρών.

Την ίδια περίοδο που συντελείται η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή του 21ου αιώνα . Ολόκληρη η Ινδονησία έχει εξαφανιστεί από τον καπνό αλλά και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τεράστιες σε έκταση πυρκαγιές κατακαίουν την ΝΑ Ασία εδώ και δύο μήνες.

Αυτό για το οποίο συζητάμε είναι ένα ‘μπάρμπεκιου’ σε διαφορετική, τεράστια, κλίμακα. Η φωτιά μαίνεται σε όλο το μήκος των 5000 χιλιομέτρων της Ινδονησίας. Αυτό είναι

ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΚΚΟΙ

Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής

H αριστουργηματική όπερα Καπουλέτοι και Μοντέκκοι του Βιντζέντζο Μπελλίνι, η οποία θα παρουσιαστεί από τις 13 Νοεμβρίου και για έξι παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, εγκαινιάζει την συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με δύο σπουδαίες όπερες της Ιταλίας: την Αρένα της Βερόνας και το Τεάτρο Λα Φενίτσε της Βενετίας.


Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα του ρομαντικού μπελ κάντο, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή και εξιστορεί την τραγωδία των «αιώνιων εραστών» της Βερόνας, του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας. Το έργο, γεμάτο από τις υπέροχες ατέρμονες μελωδίες του Μπελλίνιπαρουσιάζεται από την ΕΛΣ σε μια εντυπωσιακή παραγωγή, σε σκηνοθεσία τουΑρνώ Μπερνάρ, με ατμοσφαιρικά σκηνικά του Αλεσσάντρο Κάμερα και κοστούμια της Κάρλας Ρικόττι. Σύμφωνα με την σκηνοθετική σύλληψη του Μπερνάρ, οι ήρωες του έργου ξεπηδούν μέσα από τους πίνακες ενός Μουσείου με αναγεννησιακά έργα. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, περιπλανιόμαστε

ΓΙΝΕ ΔΕΝΔΡΟ ΓΕΡΟ

ΚERRY DARLINGTON

Επίτρεψε στις ρίζες σου να πάνε βαθειά 

να βρουν υπόγειες πηγές νερών, 

να πλησιάσουν τη ζεστή καρδιά της Γης

Επίτρεψε στα κλαδιά σου να αναπτυχθούν

προς όλες τις κατευθύνσεις

Επίτρεψε τους να γεμίσουν με φύλλωμα και καρπούς

Επίτρεψε στους διαβάτες να ξεκουράζονται στη σκιά σου

να γεύονται τους χυμώδεις καρπούς σου

Εμπιστεύσου το δένδρο όταν το καίει ο ήλιος∙ 

όταν το λυγίζει ο αγέρας∙  όταν το χτυπά η βροχή

Επίτρεψε στον κορμό σου να μείνει μόνο με ξερόκλαδα

είναι γιατί δεν αντέχει το βάρος των φύλλων και των καρπών

είναι γιατί δεν αντέχει τους μονολόγους των ανθρώπων

Επίτρεψε στο δένδρο σου να γεμίζει∙ να αδειάζει

Επίτρεψε στον εαυτό σου να μεταμορφώνεται∙

να ανανεώνεται∙ να επαναλαμβάνεται

Εμπιστεύσου τις αλλαγές

Αφέσου στις διαφορετικές επαναλήψεις σου

Αγάπα όλες τις φάσεις της ζωής σου∙ εσύ είσαι

Η αναχώρησις του Δενύ Κοσσέν

Δημοσίευση από το σημερινό (Σάββατο-Κυριακή 14-15 Νοεμβρίου 2015) φύλλο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» με αριθμό 40305, 

το οποίο εκδόθηκε πριν το τρομοκρατικό χτύπημα  στο Μπατακλάν (περίπου 150 θύματα) της Γαλλίας ώρα 12 μεσάνυχτα της Παρασκευής. 

«Σάββατο 14 Νοεμβρίου 1915

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΕΝΥ ΚΟΣΣΕΝ

Μετ’ αποχαιρετισμόν των ενταύθα επισήμων, ο Γάλλος υπουργός κ. Κοσσέν μετά των συνταξειδευόντων συγγενών και της ακολουθίας του κατήλθε την 8ην π.μ. σήμερον επ’ αυτοκινήτου εις Πειραιά, συνοδευόμενος υπό των Ελλήνων ξεναγών του, προκειμένου να επιβή του καταδρομικού «Έλλη» δια την επιστροφήν του εις Γαλλίαν μέσον Μασσαλίας. Εκ μέρους της πόλεως του Πειραιώς εξαιρετικώς θερμή και διαχυτική προπομπή έγεινεν εις τον ευγενή Γαλάτην. Εκ παραλλήλου προς τας φροντίδας των αρχών της γείτονος, όπου ενηργήθη ειδική εορταστική διακόσμησις, με αφθονίαν Γαλλικών σημαιών αδελφωμένων προς τας Ελληνικάς, [το  μπολτάρισμα έκανε η xronompala] ο λαός είχε συγκεντρωθή, κατά πολυπληθεστάτας μάζας, εις την Βασιλικήν αποβάθραν, όπου η συνοδεία των αυτοκινήτων έφθασεν εξ Αθηνών την 8 ½ π.μ., γενομένη δεκτή με ζητωκραυγάς και επευφημίας.».

Σύμπτωση

Ένας παρόμοιος σημαιοστολισμός κυριαρχεί στα ελληνικά δημόσια κτίρια (π.χ. Ακρόπολη) και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το τελευταίο 24ωρο. Αρκετοί/ές σπεύδουν να χρωματίσουν τα προφίλ τους με τα γαλλικά χρώματα: μπλε-άσπρο-κόκκινο∙ έγιναν Γάλλοι και Γαλλίδες. Αλληλεγγύη! Συμπαράσταση στον δοκιμαζόμενο γαλλικό λαό! Mόνον που οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι δεν έχουν δείξει την ίδια ευαισθησία και σε παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν σε άλλα κράτη. Δεν έγιναν φερ’ ειπείν Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Αφρικανοί, κ.ά. Ίσως επειδή είναι μακριά αυτοί οι άνθρωποι.

    Ακρισία,  και ακολουθία «της μοδός»! Mάζα που χειραγωγείται μέσα από εικόνες και κατευθύνεται σε τόπους "θυσιών" καταθέτοντας λουλούδια, κεράκια. Για εξιλέωση αρκεί η διαπίστωση...  "η Δύση φταίει". Σαφέστατα είναι τεράστιες οι ευθύνες των Δυτικών χωρών (από την εποχή του μακεδόνα Αλεξάνδρου) στη δήθεν προσπάθεια του εκπολιτισμού της Ανατολής. Mε ποιους συνεργάζονται, όμως,  οι Δυτικοί προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους; Mα, με Ανατολικούς πολιτικούς, θρησκευτικούς, πνευματικούς ηγέτες, οι οποίοι αδιαφορούν για τον αφανισμό των ομοϊδεατών, ομόθρησκων, ομοαίματών τους.

Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με αναμμένα τα φώτα. Άνευ ουσίας και σημασίας το αν θα σβήσουν ή όχι τα φώτα του πύργου του Άιφελ. 

Άπλετο Φως στα μυαλά να πέσει!

 

Η αλήθεια είναι ότι από την εποχή που ο Mάγος της φυλής είχε περισσότερες γνώσεις-πληροφορίες από τα υπόλοιπα μέλη έως την εποχή του INTERNET η τακτική της τρομοκρατίας καλά κρατεί –αυτό που έχει αλλάξει είναι τα μέσα ελέγχου. Ο εθνικισμός  (η πολιτισμική ανωτερότητα ενός λαού) είναι ένα από τα μέσα ελέγχου, που επανέρχεται μέσα από πολλές διαδρομές. Αν δεν εξαλειφθεί η οποιαδήποτε προκατάληψη, αν δεν αλλάξει ο αυτοπροσδιορισμός «είμαι Έλληνας/Γάλλος/χριστιανός/μουσουλμάνος…» και άρα απαιτώ ιδιαίτερη μεταχείριση έναντι των Άλλων, αν δεν καλλιεργήσουμε την ιδέα ότι είμαστε ισότιμα μέλη της Ανθρωπότητας, δυστυχώς το αιματοκύλισμα θα συνεχίζεται.

 ιστορικό ενδιαφέρον: ο "Mέγας" Ναπολέων τον 18ο αιώνα στις εκστρατείες του εναντίον διαφόρων λαών χρησιμοποιούσε τη σημαία της Γαλλικής Επανάστασης με το σύνθημα: Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα  

ΑΣΔΡΑΧΑΣ ΣΠΥΡΟΣ

25.11.2014

Μιλάει για τον ιστορικό χρόνο, τη σχέση Ιστορίας-πολιτικής, τους διανοητές που τον επηρέασαν, την Ιστορία ως εργαλείο κατανόησης του σήμερα

Η συνέντευξη δόθηκε στους ιστορικούς Βαγγέλη Καραμανωλάκη (Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΑΣΚΙ) και Άννα Ματθαίου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΑΣΚΙ), στο σπίτι του Σπύρου Ασδραχά, στη Νέα Σμύρνη, την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, για την εκπομπή των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας «Ιστορία στο Κόκκινο» (επιμ. Ηλίας Νικολακόπουλος) στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» 

Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Ξεκινώντας, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι ιδιαίτερο για τον Σπύρο Ασδραχά, και μάλιστα στους ακροατές του «Κόκκινου» και τους αναγνώστες της Αυγής. Ο Σπύρος Ασδραχάς είναι αναμφίβολα ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους έλληνες ιστορικούς, ο οποίος σημάδεψε με το έργο του τη μεταπολεμική ελληνική ιστοριογραφία· θα έλεγα ότι διεύρυνε τον ορίζοντα της αυτοσυνειδησίας μας. Θέλω, όμως, να τον ευχαριστήσω για τη συζήτηση αλλά και τη φιλόξενη υποδοχή στο σπίτι του και να δώσω αμέσως τον λόγο στη φίλη και συνάδελφο Άννα Ματθαίου.

Άννα Ματθαίου: Συγγραφέας, ερευνητής, δάσκαλος στο Παρίσι και στην Αθήνα, συνιδρυτής με τον Φίλιππο Ηλιού και τον Βασίλη Παναγιωτόπουλο του περιοδικού Τα Ιστορικά, ιδρυτικό μέλος των ΑΣΚΙ και από το 2004 πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου τους. Τις ιδιότητες αυτές θα μπορούσαμε να τις συμπεριλάβουμε σε μία μόνο λέξη, τη λέξη ιστορικός;

Σπύρος Ασδραχάς: Δεν ξέρω αν η λέξη «ιστορικός» είναι η κατάλληλη — και δεν το λέω αυτό από μια ψεύτικη μετριοφροσύνη. Οπωσδήποτε, υπάρχει ένα νήμα που δένει πράγματα τα οποία φαίνονται ανάμεσά τους ανόμοια. Σε άκρα αφαίρεση, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια ιδιάζουσα αίσθηση του χρόνου. Είναι μια φράση που την έχω χρησιμοποιήσει και άλλες φορές. Καθώς έχω ζήσει αναμνησκόμενος, έχω μέσα μου έναν χρόνο ο οποίος είναι συνεχής, αλλά με ποιοτικές διαφορές που δημιουργούν σ’ αυτή τη συνέχεια μια ασυνέχεια.