ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ η ζωή και η δράση του, βιβλίο του Βασίλη Μπρακατσούλα

του Βασίλη Μπρακατσούλα, (2014)

Ο Ηλίας Ηλιού (Μύρινα Λήμνου, Μάιος 1904-Αθήνα, 25 Ιαν 1985) είναι γνωστός για τη δικηγορική του καριέρα, 

για τη ρητορική του δεινότητα, 

για την αντιφασιστική του δράση, 

για την εξορία και τον βασανισμό του στην Ικαρία, στον Άι Στράτη, στη Μακρόνησο, κ.ά.

Μέντοράς του υπήρξε ο ριζοσπάστης και σοσιαλδημοκράτης Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936) -βουλευτής Αρκαδίας, υπουργός των κυβερνήσεων Βενιζέλου, πρόεδρος στο «Εργατικό και Αγροτικό Κόμμα», πρωθυπουργός το 1924. 

Ο Ηλιού μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαπαναστασίου στρατεύτηκε με το ΕΑΜ στο Β΄ΠΠ, το 1951 προσχώρησε στην «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά» ΕΔΑ (πρόεδρος Ιωάννης Πασαλίδης), ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και ανέλαβε την προεδρία της ΕΔΑ το 1974.

 

Βασίλης Μπρακατσούλας: Ο λόγος του Ηλιού εδιέπετο από καρτεσιανής μορφής λογική και επιχειρηματολογία, είχε μέτρο και στέρεη σύνδεση, λάμβανε υπόσταση με αντικειμενικά στοιχεία, λεπτό χιούμορ, ψυχραιμία, ύφος γλυκό και μειλίχιο και ετοιμότητα στις αντιπαραθέσεις.

 

Το 1985 στους επικήδειους λόγους ακούστηκαν:

Λεωνίδας Κύρκος: Ο Ηλίας ήταν μια σπάνια ηγετική φυσιογνωμία, που ακτινοβολούσε ολόγυρά του και γνώση και τόλμη και αφοσίωση στην υπόθεση της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Δίδαξε γενιές Ελλήνων, άνοιξε ορίζοντες εκεί που άλλοι δεν έβλεπαν και εξέφρασε τη συνείδηση ενός ολόκληρου
λαού σε ώρες αδυσώπητες. ΚΚΕ Εσωτερικού: Θα ζει πάντα στις καρδιές όσων πιστεύουν πως ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και η  ειρήνη είναι τα πιο υψηλά ιδανικά του ανθρώπου και η ήρεμη, φιλοσοφημένη αλλά ανυποχώρητη αγωνιστική σκέψη θα εμπνέει όλους εκείνους που θα οικοδομήσουν την Ελλάδα του αύριο.

 

Στο επίμετρο του βιβλίου Ηλίας Ηλιού: η ζωή και η δράση του, 

ο Ηλίας Νικολακόπουλος γράφει: …η ένταξη του Ηλία Ηλιού στην Αριστερά δεν υπήρξε ούτε άμεση παρόρμηση, αλλά η σταδιακή κατάληξη μιας πολύχρονης διαδρομής όπου συνέκλιναν η πνευματική εγρήγορση, η επιστημονική κατάρτιση, η συνειδητή επιλογή της συμπόρευσης με τους αδικημένους και κυρίως ο βαθύς σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.