Βγαίνουμε... Μάιος 2020

Περιμένοντας τη λήξη της καραντίνας                 

περιοριστήκαμε, αγχωθήκαμε, νευριάσαμε,  αλλά και  διαβάσαμε και γυμναστήκαμε

Αλήθεια... αναστοχαστήκαμε; επανατοποθετηθήκαμε στη ζωή με ουσιαστικές αξίες;

και θέλαμε τόσο πολύ να βγούμε έξω για να πάμε... πού; μας έλειψε... ποιός/ποιά;

μήπως η φρενίτιδα της κατανάλωσης;

Ξημερώνει λοιπόν, η μέρα που θα βγούμε

σαν να ακούγεται η φωνή της μαμάς, 

-πλύσου, χτενίσου, πιες το γάλα σου, ντύσου
καλά, πρόσεχε στον δρόμο

Έβγαινα με χαρά, τότε, τόση που ξέχναγα να προσέχω, ξέχναγα τον μπαμπούλα

Αύριο μπορώ να βγω,

θέλω; φοβάμαι;

τους ίδιους δρόμους θα διασχίσω, ξέρω πια,

εύκολα θα διακρίνω τον μπαμπούλα, 

μάλλον τους μπαμπούλες,  μάσκα θα φορούν.

Μια πόρτα κλειστή μπροστά μου

θα την ανοίξω;

Ναι,

πόρτες, ρίσκα, μπαμπούλας κι εγώ

Ανοίγω ξανά,  στον Ήλιο ξανά☄