Αφηγείται ο Αντώνης Λιοναράκης

2018

Κοσμήτορας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου

Όταν τελείωνε ο πέμπτος χρόνος της δικτατορίας υπήρχαν ήδη πολύ έντονα τα σημάδια που είχε αφήσει στο δρόμο της. Οι εφηβικές εμπειρίες και ο ζωηρός πλούτος της νιότης είχαν ματώσει από πολλά γεγονότα. Δεκαεπτά αριθμούσαν οι Δεκέμβρηδες της ζωής μου και κανείς δεν ήξερε πόσο χρόνια ακόμα θα έσπερνε η καταχνιά τα σπόρια της. Άλλα 5, 10, 15 χρόνια; Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει.

Τότε ήταν που έγραψα ένα μικρό άρθρο στη μοναδική νόμιμη, αλλά αντιδικτατορική φοιτητική εφημερίδα της εποχής «Πρωτοπορία» για την επέτειο της βόμβας στη Χιροσίμα. Με πείσμα και ενθουσιασμό και λίγο φόβο δημοσιεύτηκε ως ένα κείμενο ενάντια στον πόλεμο και τη βία, επομένως αντιδικτατορικό. Δεν πέρασαν πολλές μέρες όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι. Βράδυ ήταν, μέσα στη γενικότερη καταχνιά της ζωής.

Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Αντώνης Σαμαράκης και θα ήθελα να μιλήσω στον Αντώνη», ακούστηκε από την άλλη γραμμή. Ένοιωσα ξαφνικά κρύο ιδρώτα να με λούζει. Από την ασφάλεια είναι… δεν μπορεί! Με δουλεύουν και θέλουν να κάνουν πλάκα μαζί μου. Ήρθε η ώρα…

«Εγώ είμαι», απάντησα. «Τι θα θέλατε»; συμπλήρωσα. «Αγαπητέ Αντώνη», μου είπε, «είμαι ο Αντώνης

O Αντώνης Λιοναράκης μιλάει για ποιότητα

 Αντώνης Λιοναράκης
2018, Κοσμήτορας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου





… σε περίοδο που η ελληνική κοινωνία  –ή μάλλον μεγάλο τμήμα της– αγωνιά και αγωνίζεται για επιβίωση  με αποτέλεσμα η ποιότητα να ταυτίζεται με την πολυτέλεια.  
    Βέβαια στα 197 χρόνια που η Ελλάδα θεωρείται κρατική οντότητα έχει δώσει πλείστα δείγματα προχειροδουλειών με έλλειψη προγραμματισμού, στόχων αλλά και μακροημέρευσης. Η οικονομική δυσπραγία είναι (συχνά) το άλλοθι που χρησιμοποιεί το λεγόμενο ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο που στήνει μαγαζιά, παραμάγαζα χωρίς δομές «εκ του προχείρου» «εκ των ενώντων» με «τον θεό βοηθό» και «στου κασιδιάρη το κεφάλι» κάποιοι αποκτούν εμπειρία ή/και χρήμα. 
    Στον «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» χώρο που ενισχύεται από την με αυξητική τάση για ποικίλους  λόγους «δια βίου μάθηση» νοοτροπία και διευκολύνεται από τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων φαίνεται ότι υπάρχει "πολύ ψωμί".

Καλύτερα όμως, να διαβάσουμε την άποψη του πανεπιστημιακού καθηγητή γι’ αυτήν την ακριβοθώρητη ποιότητα στον τομέα της  εκπαίδευσης.

(το μπολντάρισμα έγινε από τη xronompala)

→→→→→→→→→→→→

Όσο εμπλουτίζεται η εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα με νέα εργαλεία και νέες φόρμες, τόσο ο διάλογος για τις στρατηγικές που υιοθετεί θα αναπτύσσεται και θα αναζητά προτάσεις και ερευνητικά συμπεράσματα. Τα αρχικά βήματα που έγιναν στο παρελθόν καθόρισαν αρκετές επιλογές, όπου και αυτές με τη σειρά τους επιζητούν τη δική τους ύπαρξη στο φάσμα του προβληματισμού.

Τις δεκαετίες του 1980 έως περίπου το 2000 η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είχε μια ποιοτική ανάπτυξη ως προς το διδακτικό/μαθησιακό υλικό. Μετά τα μέσα του 1990 όταν το διαδίκτυο εισέβαλε στην ζωή μας και ταυτόχρονα στα εκπαιδευτικά δρώμενα, οι πρακτικές του εκπαιδευτικού υλικού πέρασαν σε μια διαδικασία ψηφιοποίησης. Εκεί ξεκίνησαν νέες ειδικότητες χωρίς καμία προϋπηρεσία ή εμπειρία στα παιδαγωγικά. Δυστυχώς μερίδα της χρήσης της πληροφορικής άφησε τη σφραγίδα της με ιδιαίτερο αρνητικό πρόσημο σε κάθε τι που είχε σχέση με το εκπαιδευτικό υλικό και τα παιδαγωγικά. Υπήρξε ένα αποτέλεσμα που ακόμα και σήμερα το βιώνουμε έντονα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο: τη μείωση της ποιότητας. Οι παιδαγωγικές επιλογές των πρώτων χρόνων μειώθηκαν σημαντικά και αντικαταστάθηκαν με γρήγορες, μηχανιστικές και στερεότυπες επιλογές ανθρώπων ξένων προς την εκπαιδευτική μεθοδολογία. Η αλληλεπίδραση, η κατανόηση, ο
επεξηγηματικός τρόπος έκφρασης άλλαξαν μορφή και σχεδιάζονταν πλέον σε υπερβολικά γρήγορους χρόνους με στόχο την όλο και πιο σύντομη και χωρίς ποιότητα παραγωγή.

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της περιόδου αυτής και αυτά κυρίως που επηρέασαν την μετατροπή της ποιότητας σε μηχανιστική προσαρμογή, ήταν παράγοντες που διαμόρφωσαν το σύνολο της