Προφορικός λόγος και Ιστορία

  

 

 

Ο προφορικός λόγος εκφράζεται βιαστικά, είναι σύντομος, περιεκτικός  και ελλειπτικός  για αυτό  κάποιες φορές εμφανίζεται σύγχυση εννοιών. Έτσι, η σύντομη έκφραση «ιστορικός» (στην οποία, μάλιστα παρουσιάζεται το γλωσσικό φαινόμενο της ουσιαστικοποίησης επιθέτου) δεν λέει κάτι.

 

-Ιστορία είναι  η επιστήμη που καταγράφει, μελετά γεγονότα των μελών της ανθρωπότητας αλλά και συλλογικές τάσεις πάντα σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον.

-ιστορία είναι η αφήγηση γεγονότος ή μύθου.

-καθηγητής της Ιστορίας είναι αυτός που διδάσκει ή/και μελετά Ιστορία.

-ιστορικός καθηγητής είναι αυτός που αξίζει να μνημονεύεται για τη διδασκαλία του.

-ιστορικής σημασίας γεγονός χαρακτηρίζεται μια τάση, ένας λόγος, ένα αντικείμενο όταν αναφέρονται και συνδέονται με τον χαρακτήρα μιας συγκεκριμένης εποχής και όχι σε πανανθρώπινο τρόπο σκέψης ή νοοτροπίας. λ.χ. ο ιστορικός Ρομαντισμός (ο αντίποδας του Διαφωτισμού) χαρακτήρισε την Ευρώπη του 19ου αιώνα. Αντιθέτως ο Εθνικισμός μπορεί να απαντηθεί σε οποιονδήποτε λαό, πολιτισμένο ή μη.

 

 

 

 

Ο κύριος Πισής

 

 

 

 

Οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις αλλάζουν τη θέαση του κόσμου

 

  

Η επίσκεψη Γιου και Εγγονού με τα κινητά τηλέφωνα ανά χείρας ήταν ευκαιρία για τον 87χρονο Παππού να εκφωνήσει λογύδριο σχετικά με τα συναισθηματικά οφέλη της δια ζώσης επικοινωνίας, επειδή «... κανένα ψυχρό μηχάνημα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη φυσική παρουσία. Αυτά τα μαραφέτια θα σας τρελάνουν. Δεν σας αφήνουν να δείτε την ομορφιά της ζωής». Συνέχιζε, με το ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, πρέπει να ανοίγει τους ορίζοντές του διαβάζοντας, ταξιδεύοντας, αλληλεπιδρώντας, να δίνει τους αγώνες του για το συλλογικό καλό. Να σέβεται τη ζωή ως δώρο που του έδωσε ο Θεός, αλλά και να την πιάνει από... τα κέρατα. Τιμιότητα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη είναι πανανθρώπινα αγαθά.

-Ωχ!!! Πάλι τα ίδια, ρε παππού. Ζούμε σε matrix, εικονικό περιβάλλον. Άβουλοι, άλλοι μάς ελέγχουν. Πώς θα βγούμε από τη φούσκα είναι το ζητούμενο. Άστο, δεν μπορείς να καταλάβεις.

- Ο Θεός παιδί μου αποφασίζει το πότε και πώς θα φύγουμε από αυτή τη ζωή και αν θα πάμε στον Παράδεισο ή στην Κόλαση.

Ο Γιος το μόνο που ρωτούσε τον Παππού ήταν αν πήρε τα χάπια του. Δεν συμμετείχε στη συζήτηση καθώς είχε κλονιστεί η βεβαιότητά του για τη μία και μοναδική ρεαλιστική ζωή αλλά και η θεωρία της φούσκας ήταν  καινούργια την οποία δεν προλάβαινε να επεξεργαστεί στο μυαλό του.  Μετέωρος σε φάση, ως όφειλε, προβληματισμού για τον όλεθρο που θα έφερνε η τεχνητή νοημοσύνη ταυτόχρονα απολάμβανε τα καλούδια της ηλεκτρονικής εποχής:  από την καφετιέρα έως το gps, την απόλαυση (από τη safety belt) της ριψοκίνδυνης  κατάδυσης στον βυθό της θάλασσας, τον χωρίς γνώση ακριβή εντοπισμό αστεριών, έως το άνευ υποχρεώσεων αλλά και φυσικών ικανοτήτων kinky sex. Τρέμει ο Γιος, όπως και άλλοι friends, σκεπτόμενος(;) μήπως κάποτε αποκτήσουν τέτοιου είδους νοημοσύνη τα profiles και "πέσουν" υπό το βάρος της ψευτιάς, της ματαιοδοξίας, της ανοησίας των κατόχων τους. Θεός φυλάξοι, και εκδηλωθεί  Επανάσταση των Profiles που διεκδικούν την αλήθειά τους. Άραγε τα α-νόητα άτομα δίχως προφίλ τί θα απογίνουν; Θα χαθεί η ταυτότητά τους, θα βρομίσει το κούτελό τους σε αυτήν την παλιοκοινωνία. 

 Ο Παππούς εξαιτίας μιας πανδημίας νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο. Στο δωμάτιο της καραντίνας υπήρχε μια κάποια τεχνητή νοημοσύνη: ένα ιατρικό μηχάνημα (με κατακόρυφο ορθογώνιο σχήμα, με μικρό μόνιτορ στην κορυφή και με δύο πλαϊνούς βραχίονες αριστερά-δεξιά), το οποίο ήταν συνδεδεμένο με τον Παππού, προκειμένου να υποστηρίζει ζωτικές λειτουργίες του. Όταν ο Παππούς συνήλθε μια νοσοκόμα αποσύνδεσε το μηχάνημα και το μετακίνησε στη γωνιά του δωματίου. Στη μοναδική ολιγόλεπτη επίσκεψή του ο μασκοφορεμένος (λόγω πανδημίας covid-19) Γιος αφηρημένα κρέμασε στο ηλεκτρονικό μηχάνημα το κασκόλ του και το καπέλο του, τα οποία ξέχασε να πάρει κατά την έξοδό του από το δωμάτιο. Η εικαστική παρέμβαση του Γιου έγινε οικεία στον Παππού με την ασθενική όραση, ο οποίος  στις ώρες της μοναξιάς και της απόλυτης σιωπής δειλά δειλά άρχισε κουβέντα με τη 'νοημοσύνη'  που φορούσε και κασκόλ και καπέλο. Οι νοσοκόμες όταν μπήκαν στον θάλαμο διαπίστωσαν ότι ο Παππούς στρεφόμενος στο μηχάνημα, μιλούσε και αποφάσισαν να μην το πάρουν, ακόμα. Έτσι ο Παππούς ανενόχλητος με παραληρηματικό λόγο είπε τα πάντα στον «Κύριο με το κασκόλ και το καπέλο». 

Η ευτυχία...

... επιτυγχάνεται με αληθινές ενέργειες/συναισθήματα

Αν ένα αυγό σπάσει από μια εξωτερική δύναμη

η ζωή τελειώνει.

Πληθυντική αριστερά, Ιούλιος 2019

.

   Μετά τις Εθνικές Εκλογές

 

→Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν θεωρεί σωστό το ΚΙΝΑΛ (το οποίο μετρά περίπου 400.000 ψηφοφόρους) να συμμαχήσει μαζί του. Το δε ΚΙΝΑΛ ήλπιζε προεκλογικά (θεωρώντας ότι έχουν υποχρέωση) να επιστρέψουν στις αγκάλες του όσοι/όσες έφυγαν και προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
       Όλα τα Κόμματα εν χορδοίς και οργάνοις υποστηρίζουν ότι δέχθηκαν πιέσεις, ότι ο λαός βρέθηκε σε δίλημμα και ξεγελάστηκε για μια ακόμη φορά. Παιδαριώδη επιχειρήματα από όποιο πολιτικό Κόμμα και αν προέρχονται.  Δίχως σχολιασμό για το ότι στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 το ποσοστό της αποχής ήταν 44%, δηλαδή περίπου 4.000.000 πολίτες δεν προσήλθαν στις κάλπες. Ας δεχτούμε ότι τα 2 εκατομμύρια είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις, αρρώστησαν, βαρέθηκαν, πήγαν για μπάνιο. Τα υπόλοιπα 2, δυνάμει ψηφοφόροι εκατομμύρια δεν έχουν άποψη;
Πιστεύοντας κάποιοι ότι η πολιτική είναι παιχνίδι για ολίγους, ή ακόμη χειρότερα οικογενειακή υπόθεση, ίσως δεν θεωρούν γόνιμο, αποτελεσματικό να δραστηριοποιηθούν στην πολιτική -αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι ενεργοί πολίτες ‒πιθανόν δραστηριοποιούνται σε άλλου είδους χώρους. Η αποχή μαρτυρά ότι οι μεγάλοι σε ηλικία βαρέθηκαν να ακούν τσιτάτα, επιχειρήματα μεταπολεμικά, εμφυλιακά, μνημονιακά ενώ ένα τμήμα της νεολαίας διαβάζει, ενημερώνεται για την κλιματική αλλαγή, τη γενετική, τη ρομποτική και ανησυχεί για το μέλλον της στον πλανήτη Γη ‒θέματα που πιθανόν να αγγίξουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, και επομένως θα χρειαστούν άλλη προσέγγιση. Ο χώρος των μη ψηφισάντων είναι τεράστια δεξαμενή από την οποία μπορούσαν να αντλήσουν ψήφους και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα (ΚΚΕ, Ένωση Κεντρώων, κ.ά.). Η μη προσέλκυση ψηφοφόρων, λοιπόν, χρεώνεται σε όλους τους πολιτευόμενους ως αποτυχία .
Οπωσδήποτε η εναλλαγή των κυβερνήσεων είναι υγιής ένδειξη της Δημοκρατίας. Η επάνοδος στην εξουσία, όμως, της πολιτικής Δεξιάς  που μαζί με το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, στα μνημόνια, που κατέστρεψε τον κοινωνικό ιστό, που λεηλάτησε τον δημόσιο πλούτο, έρχεται ως αποτέλεσμα της πολιτικής (φοροεισπρακτικής που λεηλάτησε τη μεσαία τάξη) που άσκησαν τα Αριστερά ή Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
→Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αποφάνθηκε ότι πρέπει όλοι οι Αριστεροί και οι ‘Αριστεροί’ να τον ακολουθήσουν. Μάλιστα, δήλωσε ότι δεν του αρέσει ο όρος ‘σοσιαλδημοκρατία’ με το επιχείρημα ότι η σοσιαλδημοκρατία απέτυχε στην Ευρώπη. Με άλλα λόγια, τι λέει; Προτιμητέο είναι το προϊόν που πουλάει και ας πάει στην ευχή η όποια ιδεολογία. Ο όρος που προτιμά, λοιπόν, είναι η ‘πληθυντική αριστερά’. Έτσι, συμπεραίνουμε, όσοι δεν έχουμε ενημέρωση εκ των έσω, ότι η ‘pluriel de gauche’... θριαμβεύει στην Ευρώπη.
Τι εκφράζει, όμως,  η πληθυντική Αριστερά; Τι πρεσβεύει; Και η Κεντροαριστερά τι είναι; Ποια η διαφορά της από τη λεγόμενη νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία; Θεωρείται απ’ ό,τι φαίνεται λογικό ότι θα συστρατευτούν οι αναποφάσιστοι σε πολιτικό Κόμμα αρκεί ένας ‘πρόεδρος’ που υποστηρίζει ό,τι θέλει και ξέρει(;) να σώσει τη χώρα, τον λαό ‒τον κόσμο, ίσως;‒να δώσει όνομα, επιθετικό προσδιορισμό σε χώρο απροσδιόριστο.
Οποιοσδήποτε μπορεί να εκφράσει άποψη και έχει το δικαίωμα να βαφτίσει τον χώρο στον οποίο δραστηριοποιείται, όπως αριστερό, κεντροαριστερό, κ.λπ. Όλα αυτά τα μιλιούνια ψηφοφόρων που προσδοκά ο ΣΥΡΙΖΑ ή/και το ΚΙΝΑΛ δεν θα πρέπει να μάθουν εκ των προτέρων τις κατευθυντήριες γραμμές, τα όρια, τους όρους της πληθυντικής αριστεράς, της κεντροαριστεράς; Να μην ξέρουν τους λόγους για τους οποίους θα υποταχθούν στο "κάλεσμα της ρήξης";  Μήπως οι μαριονέτες που αναμασάνε τα λεγόμενα του αρχηγού ‒που δεν προτείνουν ουσιαστική, ανατρεπτική, ευφάνταστη ιδέα‒ de facto ανήκουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς; Ως σαν ο μόνος σκοπός της αριστερής πανστρατιάς να είναι η αντιπαράθεση στην πανστρατιά των Δεξιών ή στην ανατροπή της Νέας Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια... γιούρια.

Το «ζω θα γίνει «έζησα»

Σε έναν κόσμο παλλόμενο
δεν υπάρχουν λάθη
υπάρχουν δρόμοι που δεν
μας έβγαλαν στο όνειρο,
ποιος φταίει;
στη συνειδητή διαδρομή
ούτε το Eγώ ούτε οι Άλλοι.
 

Δίπλα μου σε θέλω, να μη
χρειάζομαι τις φωτογραφίες σου,
αν δεν είσαι,
μαράζι οι πόζες σου,
δεν τις χρειάζομαι.
Ντύσε τα λόγια μου με όποια
μουσική σού αρέσει
μόνο να είναι Ωδή στη χαρά,
αντί για φυσαρμόνικα,
πιάνο.
 

Πιάνω νέα διαδρομή
φωτεινή
παρέα με την ηθική μου, που
δεν μπορώ να την εξηγήσω, δεν
μπαίνει σε καλούπια,
με περιορίζει,
με πνίγει.
Συντροφιά πολλά χρόνια
μιλάει,
σήκω προχώρα,
όχι για να αλλάξεις τον κόσμο, αλλάζει
προς το καλύτερο; προς το
χειρότερο; ποιος κρίνει;
Προχώρα όχι για να φτιάξεις τον κόσμο,
δεν ξέρεις πώς, δεν έχεις το
πρότυπο το άριστο.
Πέτα βαρίδια,
θα έρθει η στιγμή,
το «ζω θα γίνει «έζησα»,
έζησα με τις ευθύνες μου.-