ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013

Χριστούγεννα!!!!!!!!!!!!!!

Μανιακό καταναλωτικό πνεύμα VS πνεύματος Χριστουγέννων.

Δένδρα, στολίδια, χρυσές μπάλες, κόκκινες, και καμπανούλες και φωτάκια κι άλλες μπάλες, κι άλλα στολίδια. Στο βάθος του κάδρου ξεπηδάνε απωθημένα, ενοχές, εξεικονισμένα  σε brand name σακούλες, σε κέρματα ελεημοσύνης «μέρες που ’ναι».

Όσο περισσότερο ρεαλιστική η ταινία της ζωής τόσο αυξάνεται η ανάγκη παραμυθένιων φωτογραφιών: μονοκατοικίες με καλυμμένες τις σκεπές από χιόνι, με καταπράσινες γιρλάντες, λαμπερά φωτάκια, φωτισμένα παράθυρα και στο βάθος ν’ ανασαίνει η φλόγα του τζακιού.

Όσο θέλουμε να κρύψουμε συναισθήματα τόσο πιο μεγάλη η αναζήτηση πρωτότυπων ευχών.

Όσο η ψυχή είναι στριμωγμένη τόσο την περικυκλώνουμε με στολίδια· ανάσα δεν παίρνει.

Η μοναξιά όποια ενδυμασία κι αν της φορέσεις, όσα λαμπιόνια κι αν της κρεμάσεις, πάλι μοναξιά θα λέγεται. Φλόγα γυρεύει…

…και συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την έλευση του Καινούργιου Χρόνου, ο οποίος… δεν έρχεται ποτέ.

Ουδείς τον είδε να κάνει σκάντζα βάρδια με τον Παλιό Χρόνο.

Ουδείς τον είδε να μπαίνει στο σπίτι του περιχαρής και να εύχεται: Όλα θα πάνε καλά.

Θα ήταν αναληθής· ΠΟΤΕ δεν πηγαίνουν ΟΛΑ καλά.

…Ίσως ο καινούργιος Χρόνος να έρχεται κάποια ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή στιγμή όταν είμαστε απροετοίμαστοι, δεν φοράμε τα γιορτινά μας, δεν έχουμε τον νου μας.

…Ίσως να στέκεται πίσω από κάποια κλειστή πόρτα και να περιμένει να χτυπήσουμε για να μας πει: ΕΜΠΡΟΣ. Εμείς αντιθέτως, επιμένουμε να χτυπάμε τις ίδιες κλειστές πόρτες· πόρτες που δεν ανοίγουν ποτέ. Θέμα Τύχης; Ίσως! Μάθημα ζωής; Πιθανόν!

…Ίσως την ώρα που είμαστε σκυμμένοι στον χάρτη της ζωής μας, σχεδιάζοντας μεγάλα έργα, ο Καινούργιος Χρόνος να λάμπει στα μάτια ενός προσώπου που….  Δεν βαριέσαι.

Φέτος δεν ζητάω δώρο απ’ τον Άγιο Βασίλη. Θέλω, όμως, όταν μοιράσει τα δώρα του, να έρθει να φορτώσω στο αδειανό έλκηθρό του όλα μου τα μίζερα "πρέπει"· να τα πάρει ψηλά, να εξαφανιστούν μαζί με τη λάμψη ενός  λευκού νάνου.

Ας ευχηθούμε για το 2014

-να μας δοθούν ευκαιρίες για την ανάδειξη των ικανοτήτων και δυνατοτήτων μας

-να είμαστε ουσιώδεις, ειλικρινείς ώστε να μην δημιουργούνται αυταπάτες ή μυστήρια

-να αποβάλλουμε απ’ το μυαλό μας πρότυπα, κλισέ, μοντέλα, όλα αυτά που μας μπλοκάρουν

-να τολμήσουμε να είμαστε ο εαυτός μας

και, 
-να εφαρμόσουμε την κλασική ρήση: 

  
100 ΦΟΡΕΣ ΚΙ ΑΝ ΠΕΣΩ, 101 ΘΑ ΣΗΚΩΘΩ 

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

                                      Η γέννηση του Χριστού και η αναγγελία στους ποιμένες

του φλωρεντιανού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Τζιότο ντι Μποντόνε  (1267 - 8 Ιανουαρίου 1337) 

Ήταν μια φορά… «μια φορά»

που από το πολύ που τη διηγήθηκαν

ακούστηκε τόσες φορές…

που έγινε πραγματικότητα

«Ιστορίες να σκεφτείς» του Χορχέ Μπουκάϊ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1814

Ο Τζων Κουίνσυ Άνταμς, ένας πουριτανός θεοσεβούμενος και 

φανατικός χριστιανός, ήθελε να μπει ένας όρος να ψαρεύουν ελεύθερα οι Αμερικανοί στη Νέα Γη. Δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο. Το δικό του.

Ο Ερρίκος Κλαίυ, αυτός ο περίφημος Κλαίυ, ενδιαφερόταν μόνο για τον Μισσισιπή, για τη Νέα Γη δεν του καιγότανε καρφάκι.

Εκεί που συμφωνάγανε όλοι, ήτανε ένα: «Όχι αναγκαστική ναυτολογία». Και κείνο που επιμέναν οι Εγγλέζοι, ήταν αυτό: «Να μην καταργηθεί η αναγκαστική ναυτολογία».

Μύλος, λοιπόν, η δουλειά, κουβέντες του αέρα τόσα χρόνια, μέχρι που μπήκε στη μέση ο ίδιος ο Ρώσος αυτοκράτορας. Κι αυτός πάλι, όχι για καλό. Σου λέει, «έτσι και μπλέξει η Αγγλία στην Αμερική, θα μας αφήσει μόνους να τραβιόμαστε με τον Ναπολέοντα και δεν την έχουμε καλά».

Τέλος πάντων, το 1814 Άγγλοι και Αμερικάνοι ανταμώσανε στη Γάνδη. Πάλι κούφιες κουβέντες κι οι Εγγλέζοι που θέλανε να κερδίσουνε καιρό, τραινάρανε τη δουλειά.

Όταν κερδίσανε τον Ναπολέοντα οι Εγγλέζοι πιάσανε τον μεγάλο στρατηγό τους, τον Ουέλιγκτον.

-Δεν πάτε ελόγου σας εξοχώτατε, που κερδίσατε κοτζάμ Ναπολέοντα, στην Αμερική να τους κάνετε ντα;

-Τις Λίμνες τις έχουμε; ρώτησε ο Ουέλιγκτον.

-Όχι.

-Τότε θα μας κάνουνε ντα αυτοί.

-Και τι θα γίνει;

-Συμβιβάστε τα.

Τέλος πάντων. Χριστούγεννα του 1814 ήτανε (o Καρύδας τους έδειρε τον Γενάρη τους Άγγλους) υπογράψανε την ειρήνη. Φάγανε και πουτίγκες, φάγανε και ροσμπίφια, παίξανε και τους ύμνους τους, περάσανε μια χαρά τα πουλάκια μου.

«Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών», (1979), του Νίκου Τσιφόρου.

 ...........................................................

Το 1812, οι ΗΠΑ προσπάθησαν με πόλεμο να προσαρτήσουν στα εδάφη τους τις βρετανικές αποικίες του Καναδά. Ο πόλεμος έληξε χωρίς νικητές και ηττημένους με την Συνθήκη της Γάνδης τον Δεκέμβριο του 1814. 

Τζων Κουίνσυ Άνταμς, δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Γεώργιος Γ΄, βασιλιάς Αγγλίας

Αλέξανδρος Α΄ Παύλοβιτς, αυτοκράτορας της Ρωσίας

Λουδοβίκος ΙΗ΄ ο λατρευτός, βασιλιάς της Γαλλίας

Αντρέας Τζάκσον, ο Καρύδας, αμερικανός στρατηγός