Πολλές φορές στην επαγγελματική μου απασχόληση έχω
συναντήσει άτομα τα οποία ανακάλυψαν σε μεγάλη ηλικία μια διαφορετικότητα που
είχαν σε όλη τους τη ζωή, χωρίς όμως να τη γνωρίζουν: ότι είναι χαρισματικοί.
Η αφορμή δίνεται συνήθως από ένα ανάγνωσμα, ένα βιβλίο, ένα
άρθρο, και για πολλούς ξεκινάει ένα νέο ταξίδι αυτογνωσίας, επίγνωσης,
αποκάλυψης, το οποίο έχει ως κύρια χαρακτηριστικά την έκπληξη (“τι είναι πάλι
αυτό!”), την ανακούφιση (“ώστε αυτό είχα τελικά!”) αλλά και την ντροπή (“θα με
θεωρήσουν ψώνιο”) και τη μοναξιά (“δεν έχω με ποιον να το μοιραστώ”).
Σε ένα άρθρο η Lisa Erickson παρομοιάζει την αποκάλυψη της
χαρισματικότητας με την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας. Παραδέχεται βέβαια ότι η
παρομοίωση δεν είναι τέλεια, καθώς η χαρισματικότητα δεν μπορεί να συγκριθεί σε
ό,τι αφορά τον κοινωνικό αποκλεισμό που η ομοφυλοφιλία συνεπάγεται. Ωστόσο,
αναγνωρίζει πολλά κοινά, όπως ότι είναι εγγενή χαρακτηριστικά που κάποιος
μπορεί να τα ανακαλύψει σε διάφορα χρονικά σημεία στη ζωή του, αφορούν το να
ανήκεις σε μια αόρατη μειονότητα, συνεισφέρουν στην ολοκλήρωση της ταυτότητας.
Στην αυτο-αποκάλυψη της χαρισματικότητας η συγγραφέας
προσδιορίζει κάποια στάδια τα οποία διέρχεται το χαρισματικό άτομο που
ανακαλύπτει ότι είναι χαρισματικό:
1. πριν την ανακάλυψη: αίσθηση απομόνωσης και μοναξιάς,
αίσθηση διαφορετικότητας και μη