Ο πρίγκιπας με τα κρίνα, ανάκτορο Κνωσού

'O πρίγκηπας με τα κρίνα'
τοιχογραφία στο ανάκτορο της Κνωσού

Μία από τις τοιχογραφίες της Νεοανακτορικής περιόδου είναι «Ο Πρίγκιπας με τα κρίνα» (εικ. 3)[28], που ανήκει στο θεματολογικό κύκλο: απεικόνιση ανθρώπινης δραστηριότητας. Σε ερυθρό φόντο απεικονίζεται νεαρός άντρας, του οποίου το πρόσωπο και τα πόδια αποδίδονται κατά τομή. Αντιθέτως ο κορμός του σώματος -όπως επίσης ο οφθαλμός και το φρύδι- κατά μέτωπο. Είναι εμφανής η προσπάθεια του καλλιτέχνη για μίμηση (φυσιοκρατική απόδοση), που εκδηλώνεται στις λεπτομέρειες της μυολογίας του σώματος, στην απόδοση του κυματισμού των μαύρων μακριών μαλλιών.

O ΘΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

Στα βόρεια πάνω από τον θόλο βρίσκεται ο Πολικός Αστέρας

στα δεξιά του θόλου ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας

Το Κέντρο Επισκεπτών φιλοξενείται στο εντυπωσιακό κτίριο του τηλεσκοπίου Newall, που κατασκευάστηκε το 1958 εξ ολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο. Ο θόλος έχει διάμετρο 14μ και βρίσκεται στο λόφο «Κουφός», σε υψόμετρο 508μ, 15 χλμ από το κέντρο της Αθήνας. Το Newall ήταν το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της Ελλάδας μέχρι το 1975 και το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο του κόσμου από το 1869 (έτος κατασκευής του) μέχρι το 1873. Πρόκειται για ένα διαθλαστικό τηλεσκόπιο με φακό διαμέτρου 62.5 εκ., μήκους 9μ και συνολικού βάρους 16 τόνων. Πήρε το όνομα του από το Βρετανό εύπορο μηχανικό και ερασιτέχνη αστρονόμο, Robert Stirling Newall. Η κατασκευή του διήρκεσε 7 έτη πριν τοποθετηθεί σε θόλο στην πόλη Gateshead της Μεγάλης Βρετανίας. Από το 1890 μέχρι και το 1957 το τηλεσκόπιο φιλοξενήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge όπου συνέβαλε σημαντικά σε πλήθος ανακαλύψεων. Δωρήθηκε στο ΕΑΑ το 1957 και τοποθετήθηκε στον θόλο της Πεντέλης το 1959. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 χρησιμοποιήθηκε για καθαρά επιστημονικούς σκοπούς. Έκτοτε έχει ρόλο αμιγώς εκλαϊκευτικό. Δίπλα στον μεγάλο θόλο του Newall λειτουργεί από το 2005 ένα σύγχρονο κατοπτρικό τηλεσκόπιο διαμέτρου 35 εκ. για τις ανάγκες των νυχτερινών παρατηρήσεων.

Το Κέντρο Επισκεπτών Πεντέλης λειτουργεί από το 1995 στις εγκαταστάσεις του ΕΑΑ στην Πεντέλη. Το βασικό μέλημα του Κέντρου είναι η διάχυση αστρονομικών γνώσεων προς το ευρύ κοινό και ειδικά στους νέους, και η πληροφόρηση του κοινού για τα νέα επιτεύγματα και ανακαλύψεις στην Αστρονομία και Διαστημική Φυσική. Αυτό επιτυγχάνεται με την οργάνωση σεμιναρίων, διαλέξεων και με νυχτερινές παρατηρήσεις με το διοπτρικό τηλεσκόπιο 62.5 εκ. Newall. Επιπλέον, το Κέντρο παράγει ταινίες με αστρονομικό περιεχόμενο, οι οποίες και παρουσιάζονται στους επισκέπτες κατά τη διάρκεια των ξεναγήσεων.

http://www.astro.noa.gr/gr/visitorcenter/

Δικαιοσύνη, Michael J. Sandel

Σύμφωνα με την Ηθική, ηθικός είναι ο άνθρωπος που υιοθετεί ένα σύστημα αξιών, κανόνων

βάσει του οποίου κρίνει ένα οποιοδήποτε γεγονός.

Οι προϋποθέσεις για ηθική στάση και συνέπεια είναι η αποστασιοποίηση, η απαλλαγή από φανατισμό, πεποιθήσεις, εθνικιστικές ιδέες, εμπάθειες, συμπάθειες.

BANKSY

Οι άνθρωποι αρχικά ενθουσιάζονται, και όσο βιαστικά φτιάχνουν ήρωες, υποστηρίζουν μια πράξη, τόσο πρόθυμα βιάζονται να αποκαθηλώσουν, να αναθεωρήσουν, όταν τα αποτελέσματα αποβούν επιζήμια στα (τωρινά) συμφέροντά τους. Πάντα, μα πάντα φταίνε οι Άλλοι, οι προηγούμενοι, οι διπλανοί και «τα ’λεγα εγώ αλλά ποιος με άκουγε;».

 

Δύο από τα κυρίαρχα αλλά και αντίπαλα ρεύματα της Φιλοσοφίας είναι ο Ωφελιμισμός (συνέπειες) και η Δεοντοκρατία (κίνητρα).

Ο Jeremy Bentham (1748-1832) θεμελίωσε τη θεωρία του Ωφελιμισμού. Η κύρια ιδέα της διατυπώνεται απλά και είναι διαισθητικά ελκυστική: ύψιστη αρχή της ηθικής είναι το να μεγιστοποιεί κανείς την ευτυχία, τη γενική στάθμη της ευτυχίας σε σχέση με την οδύνη. […] Η πιο κραυγαλέα αδυναμία του ωφελιμισμού, όπως υποστηρίζουν πολλοί, είναι ότι δεν σέβεται τα ατομικά δικαιώματα. Καθώς νοιάζεται μόνο για το συνολικό άθροισμα της ικανοποίησης, μπορεί να καταπιέσει επιμέρους άτομα. Για τον ωφελιμιστή, τα άτομα είναι σημαντικά, αλλά μόνο με την έννοια ότι οι προτιμήσεις κάθε προσώπου πρέπει να συνυπολογίζονται μαζί με τις προτιμήσεις όλων των άλλων.

Στην αρχαία Ρώμη, έριχναν Χριστιανούς στα λιοντάρι στο Κολοσσαίο, για την τέρψη του πλήθους.

Φανταστείτε τι θα υποστήριζε ο ωφελιμιστικός υπολογισμός: ναι, ο Χριστιανός υποφέρει έναν βασανιστικό πόνο όταν το λιοντάρι τον χτυπά και τον καταβροχθίζει. Αλλά σκεφτείτε τη συλλογική έκσταση των θεατών που κατακλύζουν το Κολοσσαίο και ζητωκραυγάζουν. Αν αρκετοί Ρωμαίοι αντλούν μεγάλη ηδονή από το βίαιο θέαμα, ποιους λόγους έχει για να το καταδικάσει ένας ωφελιμιστής; Michael J. Sandel, Δικαιοσύνη. Τι είναι σωστό;

Σύμφωνα με τη Δεοντοκρατία, μια πράξη αξιολογείται από τα κίνητρα/προθέσεις και εμπεριέχει την ελεύθερη βούληση (με την έννοια του αυτοπεριορισμού και όχι της ανεξέλεγκτης δράσης).