Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015
Με ένα πλάνο αξιόπιστης χρηματοδότησης.
Με ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων, που θα έχει όμως την αποδοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Με κριτήριο τη κοινωνική δικαιοσύνη, τη μεταφορά δηλαδή βαρών από τους αδύναμους στους οικονομικά ισχυρούς.
Και με ένα αξιόπιστο σχέδιο άμεσων αναπτυξιακών επενδύσεων, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Έκθεση που απουσίαζε μέχρι σήμερα από τις διαπραγματεύσεις, αφού μόλις προχθές είδε το φως της δημοσιότητας, και επιβεβαιώνει τις ελληνικές θέσεις για την αναγκαία αναδιάρθρωση του χρέους προκειμένου να καταλήξουμε σε μια βιώσιμη λύση οριστικής εξόδου από τη κρίση, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη.
Τούτη την ώρα, ο τόπος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ενότητα και συνοχή, ομοψυχία και ειλικρινή συνεννόηση για ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Από αύριο όλοι μαζί συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την Εθνική προσπάθεια για μια συμφωνία διεξόδου.
Με ισχυρό σύμμαχο την πίστη του λαού μας στις δυνάμεις του.
Με ισχυρό σύμμαχο τη δημοκρατία και το δίκιο, που είναι με το μέρος μας.
Θα τα καταφέρουμε.
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015
Κριτικά κείμενα για την τέχνη 1925-1937, βιβλίο του Ηλία Ηλιού
ο Ηλίας Ηλιού γράφει στο βιβλίο του στο κεφ. "Κουτιών Εγκώμιο"
[...] Το πιο παρδαλό μπαρόκ και ροκοκό, οι χωρίς καμιά κλιματολογική ανάγκη -μεταφερμένες από τις υπερβόρειες χώρες μυτερές σαν το σκούφο του Μίδα- στέγες των μονοκατοικιών των προαστείων, κάμποσα μωρέσκ κι άλλα ξενόρρυθμα χτίσματα, να το σύνολο σχεδόν των κτιρίων που πρόκειται να διασωθούν από την εισβολή της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Αυτή πάλι, εκτός απ' άλλα, μας ξαναδίνει την ταράτσα, το τυπικό αυτό στοιχείο της νέας Ελληνικής και μάλιστα της νησιωτικής αρχιτεκτονικής. Να παιδεύονται για ν’ ανακαλύψουν κάποιον παλαιικό τύπο καρέκλας άβολης που μουδιάζει τα ψαχνά, κόβει τη μέση, και τα ξυλόγλυπτά της αφήνουνε για μέρες ανεξίτηλα τα ίχνη τους σ’ όποιο μέρος του κορμιού ακουμπήσουν. Αλλά και το πρόβλημα της νέας πόλης, της πόλης του 20ού αιώνα, με την αναπόφευκτη και υπαγορευόμενη από τον τεχνικό πολιτισμό της εποχής μας, συγκέντρωση μεγάλου αριθμού κατοίκων σε μικρή έκταση χώρου βρισκότανε σε αντινομία με την πέτρα σαν υλικό της οικοδομής. (Nota bene. Βέβαια τα παραμύθια για τη νοσηρή αστυφιλία και τα ειδυλλιακά κηρύγματα για την επάνοδον προς τους αγρούς, μακράν από την πόλιν και την ταραχή, είναι φτηνά πράγματα που αφιλοσόφητα προσπαθούν να ερμηνεύσουν και να καταργήσουν κοινωνικά φαινόμενα πολύ πιο σύνθετης αφορμής και μπορεί κανείς να τ’ ακούει βερεσέ, χωρίς να φοβάται πως αποκλείει μια ενδεχόμενη εξήγηση και μια λύση του ζητήματος.
📌Φιλιππίδης Δ., 1984: «Αυτό που τον [Ηλία Ηλίου] ενδιαφέρει είναι αν ο σύγχρονος άνθρωπος εξυπηρετείται σωστά με τα «κουτιά» που χτίζει η μοντέρνα αρχιτεκτονική. Η απάντησή του είναι απροκάλυπτα θετική: τα νέα υλικά, οι νέες τεχνικές, οι μορφές δείχνουν έναν σεβασμό στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας. Κάθε αναχρονισμός, κάθε προσπάθεια να αποδοθούν παλιές μορφές με τα νέα υλικά είναι τραγέλαφος. Ο Ηλιού συνοψίζει τα χαρακτηριστικά της μοντέρνας αρχιτεκτονικής και σαρκάζει τις αντιφάσεις κάθε αντίστοιχης επιστροφής. (📖 Ιστορία της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας, εκδ. ΕΑΠ, σ. 180).
📎Περισσότερα για Ηλία Ηλιού: https://xronompala.blogspot.com/2015/01/blog-post_17.html