O Αντώνης Λιοναράκης μιλάει για ποιότητα

 Αντώνης Λιοναράκης
2018, Κοσμήτορας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου





… σε περίοδο που η ελληνική κοινωνία  –ή μάλλον μεγάλο τμήμα της– αγωνιά και αγωνίζεται για επιβίωση  με αποτέλεσμα η ποιότητα να ταυτίζεται με την πολυτέλεια.  
    Βέβαια στα 197 χρόνια που η Ελλάδα θεωρείται κρατική οντότητα έχει δώσει πλείστα δείγματα προχειροδουλειών με έλλειψη προγραμματισμού, στόχων αλλά και μακροημέρευσης. Η οικονομική δυσπραγία είναι (συχνά) το άλλοθι που χρησιμοποιεί το λεγόμενο ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο που στήνει μαγαζιά, παραμάγαζα χωρίς δομές «εκ του προχείρου» «εκ των ενώντων» με «τον θεό βοηθό» και «στου κασιδιάρη το κεφάλι» κάποιοι αποκτούν εμπειρία ή/και χρήμα. 
    Στον «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» χώρο που ενισχύεται από την με αυξητική τάση για ποικίλους  λόγους «δια βίου μάθηση» νοοτροπία και διευκολύνεται από τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων φαίνεται ότι υπάρχει "πολύ ψωμί".

Καλύτερα όμως, να διαβάσουμε την άποψη του πανεπιστημιακού καθηγητή γι’ αυτήν την ακριβοθώρητη ποιότητα στον τομέα της  εκπαίδευσης.

(το μπολντάρισμα έγινε από τη xronompala)

→→→→→→→→→→→→

Όσο εμπλουτίζεται η εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα με νέα εργαλεία και νέες φόρμες, τόσο ο διάλογος για τις στρατηγικές που υιοθετεί θα αναπτύσσεται και θα αναζητά προτάσεις και ερευνητικά συμπεράσματα. Τα αρχικά βήματα που έγιναν στο παρελθόν καθόρισαν αρκετές επιλογές, όπου και αυτές με τη σειρά τους επιζητούν τη δική τους ύπαρξη στο φάσμα του προβληματισμού.

Τις δεκαετίες του 1980 έως περίπου το 2000 η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είχε μια ποιοτική ανάπτυξη ως προς το διδακτικό/μαθησιακό υλικό. Μετά τα μέσα του 1990 όταν το διαδίκτυο εισέβαλε στην ζωή μας και ταυτόχρονα στα εκπαιδευτικά δρώμενα, οι πρακτικές του εκπαιδευτικού υλικού πέρασαν σε μια διαδικασία ψηφιοποίησης. Εκεί ξεκίνησαν νέες ειδικότητες χωρίς καμία προϋπηρεσία ή εμπειρία στα παιδαγωγικά. Δυστυχώς μερίδα της χρήσης της πληροφορικής άφησε τη σφραγίδα της με ιδιαίτερο αρνητικό πρόσημο σε κάθε τι που είχε σχέση με το εκπαιδευτικό υλικό και τα παιδαγωγικά. Υπήρξε ένα αποτέλεσμα που ακόμα και σήμερα το βιώνουμε έντονα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο: τη μείωση της ποιότητας. Οι παιδαγωγικές επιλογές των πρώτων χρόνων μειώθηκαν σημαντικά και αντικαταστάθηκαν με γρήγορες, μηχανιστικές και στερεότυπες επιλογές ανθρώπων ξένων προς την εκπαιδευτική μεθοδολογία. Η αλληλεπίδραση, η κατανόηση, ο
επεξηγηματικός τρόπος έκφρασης άλλαξαν μορφή και σχεδιάζονταν πλέον σε υπερβολικά γρήγορους χρόνους με στόχο την όλο και πιο σύντομη και χωρίς ποιότητα παραγωγή.

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της περιόδου αυτής και αυτά κυρίως που επηρέασαν την μετατροπή της ποιότητας σε μηχανιστική προσαρμογή, ήταν παράγοντες που διαμόρφωσαν το σύνολο της

Μοιρολόι

 

Ένα γλυκόλαλο πουλί, σου ’φερε το μαντάτο:

Πέρα γίνεται γιορτή, έλα να σύρεις τον χορό

να πεις στη Φύση ευχαριστώ

Πιες απ’ της Λήθης τη πηγή, λάθη για να ξεχάσεις

της Μνημοσύνης το νερό, να θυμηθείς τα σ’ αγαπώ

Φόρεσες ρούχα της χαράς, έπιασες χέρι καρμικό

και χόρεψες και ήπιες

κ’ έκλαψες και θύμωσες

μα είπες: χαλάλι, όλα χαλάλι

Ξεχάστηκες μεσ’ τη γιορτή, δεν πρόσεξες, δεν είδες

ότι τ’ αστέρια ανάψαν για να δουν

τη χάρη σου, την ομορφιά σου

Ζήλεψε η Σελήνη η σκληρή και σου ’πε:

Χόρεψες πολύ· γύρε και ξεκουράσου

Αχ, φοβήθηκες ψυχούλα μου, και κάλεσες παρέα

κ’ ήρθ’ η κουρούνα του βουνού

χρυσαετός της Μάνης

Ρίξανε κάτω τα φτερά, μοιρολογάν’ και λένε:

Πού θε να πας; Για πού κινάς; Τον δρόμο για το Πουθενά

κανείς δεν ξέρει να σου πει

μόνη ξανά απ’ την αρχή

Πού θε να πας; Πού θα γυρνάς; Τα θέλω σου και τα μπορώ

πλάνες και αναμνήσεις

 του Σύμπαντος αλήτες

Ωχ, λυπήθηκε το ’να πουλί·

μόν’ ο χρυσαετός ξαναλαλεί:

Άσ’ την ασπίδα καταγής, δεν σου αρμόζει να φοβάσαι

στο λέω λοιπόν, να το θυμάσαι

Τ’ άκτιστο το όνειρο το τρελό

της πιο κρυφής σου επιθυμίας

Θα στέκει φάρος φωτεινός,

στην πύλη της δεύτερής σου ευκαιρίας

Περιηγητικός Αρχαιολογικός Οδηγός

του Γεώργιου Αθανασόπουλου
Μηχανικός Δομικών Έργων-Φωτογράφος-Ερευνητής



Κι αν έχουν γραφτεί τα χίλια μύρια για τον Πειραιά

είτε από ιστορική ψυχρή θέση 

είτε με νοσταλγική/μελαγχολική ματιά για το λιμάνι

που εγκαταλείφθηκε στην τύχη του από πολιτικούς παράγοντες κ.λπ. κ.λπ.

Παρελθοντολογική διάθεση αλλά και εξωραϊσμός σχεδόν πάντα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες....



ο Περιηγητικός Αρχαιολογικός Οδηγός αναδεικνύει
με λαμπερά φωτεινά χρώματα
ιστορικά χνάρια,
αλλά και με τις πολύτιμες γνώσεις του συγγραφέα εκφρασμένες σε μικρά κείμενα
ενημερώνει  για τον παλαιό αλλά και τον σύγχρονο Πειραιά....

 

 

....αφού κάθε φωτογραφία διηγείται μια ιστορία






ή καταγγέλλει την έλλειψη σεβασμού....


 
 
 
 
 
 
 













06/06/2018 στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά  
ο Γεώργιος Αθανασόπουλος μιλάει... για τι άλλο;
για τον Πειραιά