Πριν σε γνωρίσω, Stavento

Πριν σε γνωρίσω ήμουνα σπίθα έτοιμη να σβήσει
μάτι που κράταγε το δάκρυ, ο αέρας μη το δει και το βρομίσει
δύσκολη λύση για των ανθρώπων τα εύκολα
και λεία πιο εύκoλη για όλα τα ξέκολα
εύκολα ξέκοβα, γρήγορα έφευγα
λογαριασμό δεν έπαιρνα, λογαριασμό δεν έδινα
φοβόμουνα μη γίνω γάιδαρος δεμένος
ή μη ξεμείνω σε μπαμπέσας κελί φυλακισμένος

Πριν σε γνωρίσω ήμουνα κραγιόν σε χάρτινο γιακά
τα πάντα τα βαριόμουνα και όλα τα σιχαινόμουνα
Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν έπαιρνα στα σοβαρά
ποτέ μου δε δενόμουνα και όλα τα απαρνιόμουνα

Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατέλειωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα

Πριν σε γνωρίσω ήμουνα αγκάθι έτοιμο να τρυπήσει
γιατί με τούτα που έβλεπα σου λέω είχα απηυδήσει
σίδερο που η φωτιά δεν μπόρεσε να λυγίσει
δέντρο που άφηνε οτιδήποτε πάνω του να καθίσει
αναξιόπιστος για αξιόπιστες, κακός γαμπρός για νύφες ευκολόπιστες
παράνοια μέσα στα λογικά τους πλαίσια
και κάπως έτσι νόμιζα πως πέρναγα θεσπέσια
για κοίτα όμως που τούτα όλα εδώ τα πληρώνω
και πλάι σου, ότι είχα κάνει ένα ένα ξεχρεώνω τώρα
πάνω σου αφήνω σημάδια, δεν έχουν τέλος τα βράδια
και αποζητάω μονάχα πρωτοφανέρωτα χάδια

Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατελείωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα

Πριν σε γνωρίσω δήλωνα ανικανοποίητος
σχεδόν αμίλητος, θρασύς και πικρομίλητος
κοίτα τι έπαθα τώρα μου έχεις γλυκάνει το στόμα
και όταν δεν είσαι πλάι μου
γίνομαι ένα με το χώμα (λιώμα)
δε ξέρω αν είναι εντάξει αυτά που παθαίνω πριν σε γνωρίσω
ανήκουστο εγώ να σωπαίνω
πες μου τι γίνεται εδώ, ψυχή μου τα’χω χαμένα
βγάζω και ανασφάλειες, πες μου τι νιώθεις για μένα ;

Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν είχε ουσία τελικά
τσάμπα περιπλανιόμουνα και άδικα χανόμουνα
Πριν σε γνωρίσω χώραγα σου λέω παντού και πουθενά
τώρα απλά κατάλαβα πως πλάι σου παίρνω φωτιά

Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατέλειωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα

2008

Το γλυκό τμήμα της ύπαρξής μας, Ρουσό

 

                                                                      Οι επιτήδειοι ανέκαθεν επιδιώκουν   

 να αποκτήσουν
ελεγχόμενο τμήμα στη μεγάλη 'πίτα',
την «ανθρώπινη αγέλη»,
ή αλλιώς να επιβάλλουν
νέα μορφή πνευματικής εξουσίας
στο συλλογικό ασυνείδητο.
«Αυτό το γλυκό τμήμα της ύπαρξής μας»
 όπως το αποκαλούσε ο Ζαν-Ζακ Ρουσό.

Τάκης Ζενέτος, Στρογγυλό σχολείο, ΕΛΠ 12

Ναυσικά Αλειφέρη ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 'ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ-ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Τάκης Ζενέτος γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν ένας από τους 200 νέους επιστήμονες που διέφυγαν με το «Ματαρόα» τον Δεκέμβριο του 1944, προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές τους στη Γαλλία. Επέστρεψε το 1955 στην Ελλάδα, όπου έκανε καριέρα ως αρχιτέκτονας.

Στην πρώτη ενότητα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την ‘ηλεκτρονική πολεοδομία’ του Ζενέτου και θα παρουσιάσουμε ένα από τα υλοποιημένα έργα του, το ‘στρογγυλό σχολείο’.

Στη δεύτερη ενότητα θα ασχοληθούμε με την ευαισθητοποίηση των επιστημόνων σχετικά με την προστασία της Φύσης και την πρόταση του Ζενέτου για την τουριστική αξιοποίηση περιοχών της νότιας Κρήτης.

Στην τρίτη ενότητα θα ασχοληθούμε με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική στη μεταπολεμική Ελλάδα.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τα ευρωπαϊκά κράτη μετά τον Β΄ΠΠ επιδόθηκαν στην ανοικοδόμηση των πόλεων που ήταν μια καλή ευκαιρία για την εδραίωση σε μεγάλη κλίμακα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Η μεταπολεμική τέχνη απελευθερώθηκε από το βάρος των ιστορικών προτύπων της Αναγέννησης, του Νεοκλασικισμού, του Γοτθικού ρυθμού. Στον φονξιοναλισμό (λειτουργικότητα) του μοντέρνου