ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΘΕΝΗΣ, Ζωγράφος

Ο Παρθένης (1878-1967) σπούδασε ζωγραφική στη Βιέννη και ήταν ο πρωτοπόρος έλληνας καλλιτέχνης που κάλυψε τη μεγάλη γκάμα καλλιτεχνικών νεωτεριστικών τάσεων του 19ου και 20ού αιώνα (Ιμπρεσιονισμό, Συμβολισμό, Κυβισμό).

Μεγάλο γυμνό (1920-1925)

Η τάση (προερχόμενη και επιβεβλημένη από τους Βαυαρούς καθηγητές) της Σχολής των Καλών Τεχνών της Αθήνας (ιδρύθηκε το 1836)  ήταν ο Ακαδημαϊσμός (υπακοή στους κανόνες ζωγραφικής, παραδοσιακή ηθογραφία). Έτσι, ο ανατρεπτικός Παρθένης δεν έγινε δεκτός ως καθηγητής στη Σχολή το 1923 (κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά) με τη δικαιολογία ότι ήταν οπαδός του Φουτουρισμού: «… ελευθεριάζουσιν υπό όλως νεωτεριστικήν αντίληψιν μη συνάδουσαν απολύτως προς τα ακαδημαϊκάς παραδόσεις». 

Η μεσολάβηση του Ελευθέριου Βενιζέλου -υποστηρικτής της νεωτερικής τέχνης και κατά του Ακαδημαϊσμού- και η προσωπική φιλία του Παρθένη με τον δημοκράτη Αλέξανδρο Παπαναστασίου, διευκόλυναν το διορισμό του ζωγράφου στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1929. Ο Παρθένης -καθώς πλήθος μαθητών συνέρρεε στο εργαστήριό του (στην Καλλιθέα) και εκδήλωνε έντονο ενδιαφέρον για τον Delacroix, Cezanne, κ.ά,- δέχτηκε πόλεμο από τους συντηρητικούς καθηγητές, οι οποίοι ανησυχούσαν όχι μόνον για την ανατροπή του status quo της Σχολής αλλά και για το ενδεχόμενο να αλλάξουν οι καλλιτεχνικές προτιμήσεις τού αγοραστικού κοινού -των αστών- και να χάσουν οι καθηγητές το μονοπώλιο στην αγορά Τέχνης. Ο Παρθένης παραιτήθηκε από τη Σχολή το 1947.

Ευαγγελισμός (1910-11)

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artwork_id=64588

μουσειακά Μουσεία

Οι αρχαίοι έλληνες αρχιτέκτονες έδιναν μεγαλύτερη σημασία στην εξωτερική διακόσμηση των ναών ενώ στον υπαίθριο χώρο υπήρχε ο βωμός όπου γίνονταν οι λατρευτικές θυσίες. Εν αντιθέσει με τους χριστιανικούς ναούς που είχαν λιτή εξωτερική εμφάνιση προκειμένου να μην προκαλούν τις ρωμαϊκές αρχές.

Μουσείο Ακρόπολης

Η ελληνική αρχιτεκτονική που αναπτύχθηκε από τον 19ο αιώνα βασίστηκε στη γοτθική εξαιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αναγκαία σύνδεση της τότε νεοσύστατης Ελλάδας με την Αρχαία για να επιτευχθεί η εύνοια των δυτικοευρωπαίων (που λάτρευαν την αρχαιοελληνική τέχνη και γραμματεία). Έτσι, διαμορφώθηκε η νεοκλασική αρχιτεκτονική και τα περισσότερα δημόσια κτήρια ανεγέρθηκαν σύμφωνα με αυτόν τον ρυθμό (μεγάλα οικοδομήματα, μικρά παράθυρα και το απαραίτητο αέτωμα στην κορυφή).

Στις μέρες μας τα πολιτιστικά ή πνευματικά κέντρα των πόλεων φιλοξενούνται σε κάποια

Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΛΠ12

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ Ναυσικάς Αλειφέρη ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 'ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ-ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

 (ΒΑΘΜΟΣ 9)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

O ιστορικός Δερτιλής αναφέρει ότι οι μορφωμένοι, οι λόγιοι, οι ισχυροί διαχρονικά και σε όλους τους πολιτισμούς σφυρηλατούν «τις συλλογικές ταυτότητες».[1] Οι αρχιτέκτονες επιχειρούν να αποδώσουν την ταυτότητα ενός έθνους, το πνεύμα της εποχής (ιδεολογικές απόψεις και προκαταλήψεις) μέσω τεχνοτροπιών και υλικών, υπακούοντας, και εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες.

Στην πρώτη ενότητα θα αναφέρουμε αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της Μικρής Μητρόπολης και πως αυτά είχαν διαμορφωθεί στο Βυζάντιο του 12ου αιώνα μ.Χ.

Στη δεύτερη ενότητα θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε το πνευματικό κλίμα της Αθήνας και την αποτύπωσή του στην αρχιτεκτονική του 12ου αιώνα μ.Χ.

Στην τρίτη ενότητα θα μελετήσουμε τη Μεγάλη Μητρόπολη και το κλίμα της εποχής του 19ου αιώνα.

Στην τέταρτη ενότητα θα συγκρίνουμε τις δυο εκκλησίες και θα αναφερθούμε στο ρόλο τους στη σύγχρονη Αθήνα.

Η ΜΙΚΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η Παναγία Γοργοεπήκοος (εικ. 1)[2] -μία από τις σωζόμενες βυζαντινές εκκλησίες-[3] κατασκευάστηκε στην Αθήνα περί τα τέλη του 12ου αιώνα μ.Χ. Στα μετέπειτα χρόνια ο ναός  έγινε γνωστός ως Άγιος Ελευθέριος ή Μικρή Μητρόπολη.

Εικ. 1. Παναγία Γοργοεπήκοος ή Άγιος Ελευθέριος. Αθήνα

Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του ναού είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος σε αθηναϊκό[4] τρούλο. Ο

Πολιτικός όρκος 25 01 2015

Ο Αλ. Τσίπρας, ορκίστηκε πρωθυπουργός – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – με πολιτικό όρκο. “Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα τηρώ το Σύνταγμα και τους νόμους και θα υπηρετώ πάντα το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού” είπε ο νέος Πρωθυπουργός.

ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ η ζωή και η δράση του, βιβλίο του Βασίλη Μπρακατσούλα

του Βασίλη Μπρακατσούλα, (2014)

Ο Ηλίας Ηλιού (Μύρινα Λήμνου, Μάιος 1904-Αθήνα, 25 Ιαν 1985) είναι γνωστός για τη δικηγορική του καριέρα, 

για τη ρητορική του δεινότητα, 

για την αντιφασιστική του δράση, 

για την εξορία και τον βασανισμό του στην Ικαρία, στον Άι Στράτη, στη Μακρόνησο, κ.ά.

Μέντοράς του υπήρξε ο ριζοσπάστης και σοσιαλδημοκράτης Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936) -βουλευτής Αρκαδίας, υπουργός των κυβερνήσεων Βενιζέλου, πρόεδρος στο «Εργατικό και Αγροτικό Κόμμα», πρωθυπουργός το 1924. 

Ο Ηλιού μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαπαναστασίου στρατεύτηκε με το ΕΑΜ στο Β΄ΠΠ, το 1951 προσχώρησε στην «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά» ΕΔΑ (πρόεδρος Ιωάννης Πασαλίδης), ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και ανέλαβε την προεδρία της ΕΔΑ το 1974.

 

Βασίλης Μπρακατσούλας: Ο λόγος του Ηλιού εδιέπετο από καρτεσιανής μορφής λογική και επιχειρηματολογία, είχε μέτρο και στέρεη σύνδεση, λάμβανε υπόσταση με αντικειμενικά στοιχεία, λεπτό χιούμορ, ψυχραιμία, ύφος γλυκό και μειλίχιο και ετοιμότητα στις αντιπαραθέσεις.

 

Το 1985 στους επικήδειους λόγους ακούστηκαν:

Λεωνίδας Κύρκος: Ο Ηλίας ήταν μια σπάνια ηγετική φυσιογνωμία, που ακτινοβολούσε ολόγυρά του και γνώση και τόλμη και αφοσίωση στην υπόθεση της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Δίδαξε γενιές Ελλήνων, άνοιξε ορίζοντες εκεί που άλλοι δεν έβλεπαν και εξέφρασε τη συνείδηση ενός ολόκληρου

ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ '21

Για να κατανοήσουμε τι -και γιατί- συμβαίνει  στην Ελλάδα του 2015

ας πιάσουμε την αρχή του νήματος του κουβαριού από το 1830.

Τότε που αρχίζει η Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας.

[…] Παρά τις προσπάθειές του, ο Καποδίστριας δεν θα μπορέσει τελικώς να εξασφαλίσει το εγγυημένο από τις Δυνάμεις [Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία] δάνειο. Αλλά μπόρεσε να προωθήσει αποφασιστικά την ιδέα. Στο Συνέδριο του Λονδίνου του 1830 οι Δυνάμεις θα δεχθούν να εγγυηθούν ένα μελλοντικό δάνειο του οποίου το ποσό καθορίστηκε έκτοτε στα 60.000.000. Ο Κυβερνήτης προώθησε κατόπιν ακόμη περισσότερο την διαπραγμάτευση. Αλλά δεν πρόλαβε να εξασφαλίσει οριστική συμφωνία πριν από τον θάνατό του.

Η αναρχία που ακολούθησε το μοιραίο εκείνο γεγονός ανάγκασε τις Δυνάμεις να καταβάλουν στον Όθωνα ότι δεν πρόλαβαν ή δεν θέλησαν να παράσχουν εγκαίρως στον Καποδίστρια. Γιατί η αναρχία απειλούσε την ειρήνη και την ισορροπία στην Ανατολή, την εύθραυστη ισορροπία που είχαν διαμορφώσει με κόπο οι Μεγάλοι της Ευρώπης.

[…] ο νέος μονάρχης της Ελλάδας και, κατά προέκταση, οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέλαβαν τη ρητή υποχρέωση να διαθέτουν με απόλυτη προτεραιότητα τις κρατικές εισπράξεις για την πληρωμή του τοκοχρεολυσίου. Σε περίπτωση παράβασης αυτού του όρου, οι Εγγυήτριες είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν διεθνή οικονομικό έλεγχο, δηλαδή να ελέγχουν τις τελωνειακές εισπράξεις του

'Η Αθήνα σήμερα' του Νίκου Τσιφόρου

Κείμενα του Νίκου Τσιφόρου (27/8/1909-6/8/1970) στο βιβλίο 

Η Αθήνα σήμερα-Κρουαζιέρες μέσα

στην Ιστορία (1955). 

Αφηγήσεις που εμπλουτίζονται από το κυνικό χιούμορ και τις ιστορικές γνώσεις του συγγραφέα, 

ο οποίος κινείται με μεγάλη ευκολία (και ευστοχία) ανάμεσα στη δημώδη καθημερινή γλώσσα και στον καθαρευουσιάνικο λόγο. 

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Άνευ ή μετά χαρτοφυλακίου! Πάντα ευπροσήγορος. Μεταξύ δύσκολου και αδυνάτου να τον πετύχετε στο γραφείο του, γιατί πάντα λείπει. (Σημ. Πάντα είν’ εκεί).

Κανών εις και μοναδικός. Έχει δεν έχει δουλειά θα σας δώσει:

α) το χέρι β) Διαβεβαιώσεις γ) υποσχέσεις δ) ευχάς.