Για να κατανοήσουμε τι -και γιατί- συμβαίνει στην Ελλάδα του
2015
ας πιάσουμε την αρχή του νήματος του κουβαριού από το 1830.
Τότε που αρχίζει η Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας.
[…] Παρά τις προσπάθειές του, ο Καποδίστριας δεν θα μπορέσει
τελικώς να εξασφαλίσει το εγγυημένο από τις Δυνάμεις [Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία]
δάνειο. Αλλά μπόρεσε να προωθήσει αποφασιστικά την ιδέα. Στο Συνέδριο του Λονδίνου του 1830 οι Δυνάμεις θα δεχθούν να
εγγυηθούν ένα μελλοντικό δάνειο του οποίου το ποσό καθορίστηκε έκτοτε στα
60.000.000. Ο Κυβερνήτης προώθησε κατόπιν ακόμη περισσότερο την διαπραγμάτευση.
Αλλά δεν πρόλαβε να εξασφαλίσει οριστική συμφωνία πριν από τον θάνατό του.
Η αναρχία που ακολούθησε το μοιραίο εκείνο γεγονός ανάγκασε
τις Δυνάμεις να καταβάλουν στον Όθωνα ότι δεν πρόλαβαν ή δεν θέλησαν να
παράσχουν εγκαίρως στον Καποδίστρια. Γιατί η αναρχία απειλούσε την ειρήνη και
την ισορροπία στην Ανατολή, την εύθραυστη ισορροπία που είχαν διαμορφώσει με
κόπο οι Μεγάλοι της Ευρώπης.
[…] ο νέος μονάρχης της Ελλάδας και, κατά προέκταση, οι
ελληνικές κυβερνήσεις ανέλαβαν τη ρητή υποχρέωση να διαθέτουν με απόλυτη
προτεραιότητα τις κρατικές εισπράξεις για την πληρωμή του τοκοχρεολυσίου. Σε
περίπτωση παράβασης αυτού του όρου, οι Εγγυήτριες είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν διεθνή οικονομικό έλεγχο, δηλαδή να
ελέγχουν τις τελωνειακές εισπράξεις του
