ΔΥΟ ΑΡΧΕΓΟΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Ο μέγας Αλέξανδρος κατέστρεψε τις Θήβες το 335 π.Χ.

Η διάσημη (στην τότε εποχή) εταίρα Φρύνη πρόσφερε χρήματα για την ανοικοδόμηση των τειχών των Θηβών. (Δεν έγινε δεκτή η προσφορά της λόγω του επαγγέλματός της).

Οι δυο αρχέγονες -ισοδύναμες, ισότιμες- δυνάμεις είναι: Η αρσενική. Η Γνώση, ο Λόγος. Ο άντρας είναι πολεμοχαρής, καταστροφέας. Αλλά και υπερασπιστής της τιμής της Πατρίδας (με την ευρεία έννοια), της Ιδέας. Η θηλυκή. Η Διαίσθηση, το Ένστικτο. Τρέφει και θρέφει. Η μήτρα που ζεσταίνει τον αγωνιστή∙ το πεδίο στο οποίο εκτονώνεται η επιθετικότητα του ετοιμοπόλεμου άντρα με τον πλέον ειρηνικό τρόπο.

Ουρανός (ενεργητικό στοιχείο) και Γαία (παθητικό) πρωταγωνιστές στον συνεχή υπέροχο κύκλο του νερού.

Γιν και γιανγκ.

 Αυτό που ο άντρας μαθαίνει η γυναίκα το νιώθει! Η αρσενική δύναμη εκφράζεται με την αρρενωπότητα∙ η θηλυκή με τη θηλυκότητα.

Στην πάροδο των αιώνων πολλές οι αναταράξεις, πολλές οι
αλλαγές. Με αποτέλεσμα να μιλάμε για αλλαγή ρόλων των δυο φύλων. Οι ρόλοι δεν αλλάζουν. Δύο ήταν. Δύο θα είναι. Ο προστάτης άντρας και η φιλόστοργη γυναίκα. Η τακτική αλλάζει. Η οπτική γωνία που βλέπουμε και κρίνουμε καταστάσεις. Οι συμβουλές από διάφορους σχετικοάσχετους πέφτουν βροχή!!! Τι πρέπει να κάνει ένας άντρας, τι μια γυναίκα ως άξιος/α εκπρόσωπος του φύλου του. Αλαλούμ. Οι γυναίκες δεν διεκδικούν το -αναφαίρετο- δικαίωμά τους στη ζωή αλλά αμφισβητούν τους άντρες. Οι άντρες αισθάνονται απειλή. Γενικεύσεις, τσουβάλιασμα «όλοι οι άντρες είναι αναίσθητοι» όλες οι «γυναίκες είναι χαζές». 

Και πως είναι δυνατόν αυτά τα άτομα να είναι ερωτεύσιμα; Όταν δεν έχουν το θάρρος να είναι απλά η φύση τους∙ ζηλεύουν, φοβόνται -καμουφλαρισμένα αρκετά καλά- τις δυνατότητες της άλλης δύναμης. Όταν δεν γνωρίζουν τη φύση τους∙ η Γνώση χωρίς ένστικτο είναι στείρα και η Διαίσθηση χωρίς γνώση είναι επικίνδυνη. Παραβλέποντας, λοιπόν, την ομορφιά και την ισχύ των δύο φυσικών δυνάμεων και βάλλοντας εναντίον της μιας, στην πραγματικότητα έρχονται σε αντιπαράθεση με την ίδια τη Φύση. Στέκονται εχθρικά απέναντί της, μπλοκάρουν από φόβο και αυτό που λαμβάνουν είναι… ψυχοφάρμακα.

Δημιουργούνται αποστασιοποιημένες ή/και εξουσιαστικές σχέσεις με σκοπό την επιφανειακή ευχαρίστηση και αποφυγή της  εμβάθυνσης, της γνωριμίας με την άλλη μαγική δύναμη. Η οικειότητα φαντάζει απειλή. Αρνούμαι να αφεθώ στη μαγική δύναμη του άλλου/ης επειδή φοβάμαι ότι θα χάσω τη δική μου. (Σιγοντάρουν και οι εκφράσεις των κακόβουλων ανέραστων «τον σέρνει από τη μύτη», «είναι το σκυλάκι του»). Συμπερασματικά, έλλειψη καλής αυτοεκτίμησης. Από κοντά και οι "πνευματικοί" θεραπευτές να υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι πνεύμα, άρα αυτάρκης, άρα δεν επηρεάζεται από το περιβάλλον του. Δηλαδή δεν έχει ανάγκη την τροφή; Το καταφύγιο; Την αγάπη; Ο άνθρωπος ζώντας στην υλική πραγματικότητα αισθάνεται τον διχασμό ύλη-πνεύμα (και όχι, όπως θα ήταν καλό, τη συνύπαρξη ύλης και πνεύματος) αλλά και άντρας-γυναίκα.   

Η αντιμαχία ανάμεσα στα αντίθετα φύλα αποτυπώνεται στην πρόταση: «Τα αντίθετα φύλα παλεύουν με τα στοιχεία της Φύσης». Σαν ρεπορτάζ από πολεμικό μέτωπο. Αν αντικαθιστούσαμε τις λέξεις; «Τα συνεργαζόμενα φύλα προσπαθούν να εναρμονιστούν στη Φύση». Γιατί ο άνθρωπος είναι Φύση -με την ευρεία έννοια και όχι η φύση με τα δεντράκια της και τα ποταμάκια της.

Και είναι ο Έρωτας που αναλαμβάνει τον ρόλο του συμφιλιωτή, του εξισορροπιστή. Η ομορφιά του Έρωτα είναι ότι αναδεικνύει ακριβώς την αναγκαιότητα της συνεργασίας, της ενότητας. Ο Έρωτας ερωτά∙ διαρκώς, ασταμάτητα γιατί είναι περίεργος και θέλει να μάθει, να γνωρίσει σε βάθος την άλλη δύναμη μέσω της οικειότητας. Όταν το αρχέγονο παιχνίδι της ερωταπόκρισης -μονομερώς- σταματήσει, η σχέση διαλύεται.

Ωριμάζοντας οι άνθρωποι -όχι όλοι- αντιλαμβάνονται ότι η εξέλιξή τους, η προσωπική τους βελτίωση βασίζεται και στην γνωριμία με την άλλη αρχέγονη δύναμη. Ούτε υπερεκτίμησή της ούτε υποτίμησή της. Ούτε δέος ούτε ζήλια. Απλώς σεβασμός στη διαφορετικότητα. Η ερωτική επαφή είναι αυτή που δημιουργεί την οικειότητα. Στο ερωτικό σμίξιμο συνθλίβεται η αλαζονεία, ο φόβος (παρελθόν), η ανησυχία για την απώλεια της εξουσίας (μέλλον) και το τώρα γίνεται πηγή δύναμης. Ανταλλαγή ευεργετικής θεϊκής δύναμης. Εναλλαγή ερωταπαντήσεων. Δημιουργία και καταστροφή. Θάνατος και Γέννηση. Ταυτόχρονα. Και για τους δυο. Άρα μιλάμε για αλληλοεμπιστοσύνη απαραίτητο συστατικό στοιχείο για τη δημιουργία της μεγάλης αγάπης. Εμπιστοσύνη στον/στην σύντροφο ότι διαθέτει τη δύναμη -αλλά και την καλή διάθεση- μετά τη συντριβή να επαναφέρει τον/την στο θεϊκό ύψος του/της.

Οι μεγάλες αγάπες δεν προκύπτουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος, με σκαμπανεβάσματα, ακρότητες, άρνηση και με βασανιστική αμφισβήτηση του εαυτού. Αξίζει όμως η "ταλαιπωρία". Επειδή, κακά τα ψέματα, είναι βαρύ το χρέος του άντρα να ικανοποιήσει όλες τις γυναίκες και της γυναίκας να ικανοποιήσει όλους τους άνδρες. Η μεγάλη αγάπη είναι συνειδητή επιλογή της προσωπικής ελευθερίας. Επαναστατική πράξη σε περιόδους που ο σεξισμός προβάλλεται χυδαία!

Για φαντάσου...

Καλωσορίζουμε τον Δάσκαλο/Μαθητή!

Αποδεχόμαστε!

Τιμούμε!