Μένουμε σπίτι. Δεν μένουμε σιωπηλές, σιωπηλοί (εγκλεισμός λόγω πανδημίας)

«Γιατί [ο άνθρωπος] είναι το μοναδικό πλάσμα, που, χωρίς προσπάθεια, δεν ξέρει τι είναι», Λιούις Μάμφορντ.

Tα αθώα «σκάσε», «μη μιλάς», «δεν ξέρεις εσύ» που απευθύνουν οι γονείς στα παιδιά βάζουν τα θεμέλια μιας πιθανής μελλοντικής κακοποίησης που θα δεχθούν αυτά ως ενήλικα άτομα. Η συζήτηση για την ενδοοικογενειακή βία εστιάζει στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι γυναίκες από τους άντρες και αφήνει  στο  περιθώριο την κακομεταχείριση των αντρών από τις γυναίκες –άλλο ένα θέμα ταμπού. Οι αρρωστημένες εξαρτήσεις αφορούν κάθε είδους σχέσεων –σύζυγοι, παιδιά εναντίον γονέων, γονείς εναντίον παιδιών–  με διάφορες εκδηλώσεις βίας (ξύλο, ειρωνεία, εκφοβισμός, υποτίμηση). Η παραμονή σε ασφυκτικό περιβάλλον οφείλεται είτε σε αντικειμενικούς παράγοντες (οικονομική δυσπραγία) είτε σε παθοψυχολογικά αίτια. Είναι αλήθεια ότι όσο μικρότερη αυτοεκτίμηση, όσο λιγότερες εμπειρίες διαθέτει ο άνθρωπος τόσο πιο εύκολα περνά στη θέση του θύματος αλλά και στη θέση του θύτη.

Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και η αγωνία του είναι να εξελιχθεί και να παραμείνει... άνθρωπος· δεν τα καταφέρνει πάντοτε, ενίοτε πισωγυρνά στα βαθιά κρυμμένα αρχέγονα ένστικτα,  –είτε διαμέσου της κυριαρχίας είτε διαμέσου της υποταγής. Εσφαλμένη η άποψη ότι η μόρφωση και οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις εξανθρωπίζουν. Τα ακαδημαϊκά πτυχία πιστοποιούν/βεβαιώνουν την ικανότητα συγκρατητικής μνήμης ενός ανθρώπου –δεν πιστοποιούν, όμως, κάποια εκμάθηση της "τέχνης" της ανθρωπιάς ή του αυτοσεβασμού ή του αυτοελέγχου. 

Ιστορικό ενδιαφέρον. Η συμβολή των αρχαίων Ελλήνων στοχαστών στο γίγνεσθαι ήταν η επινόηση της διανόησης, με την κατάθεση υποθέσεων, θεωριών. Επιχείρησαν να εξυψώσουν τον άνθρωπο, θέτοντας διαχωριστικές γραμμές από το ά-λογο ον, παράλληλα με την αμφισβήτηση έως και ακύρωση της θεϊκής υπόστασης. Ωστόσο ούτε καλοί, ούτε συνετοί ήταν -συμμετείχαν σε έριδες, αντιπαλότητες, κάψιμο βιβλίων, λοιδορία, και άλλα.