Σωτήρης Τσιόδρας απαγγέλλει Ελύτη

 

Σωτήρης Τσιόδρας, λοιμωξιολόγος (1965-μακροημέρευση)

Όταν ο επιστήμονας, ο σοφός άνθρωπος, απαγγέλλει ποίημα του Ελύτη τόσο απλά σε τόσο δύσκολες στιγμές εξαιτίας της επιδημίας (κορονοϊός), συνδέει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον θυμίζοντάς μας τι σημαίνει Ανθρωπιά.

21/3/2020

 

 

Σωτήρης Τσιόδρας: Όπως εγώ ο ίδιος φτωχά τα συνδύασα.

Ρήγας Χάνος

Κραυγή του Νορβηγού εξπρεσιονιστή ζωγράφου Έντβαρτ Μουνκ

   Στους πρόσφυγες

Με οδήγησε η σκέψη μου

ξυπόλυτος να περπατώ στης

θάλασσας την άκρη κάθε

της κύμα γεμάτο θλίψη και οργή

κάθε της ψίθυρος και

μια ψυχή

με κόβει σαν γυαλί

Σβησμένα όνειρα ξεβράζει

ο βυθός

την πόρτα του κρατάει κλεισμένη

ο Θεός

κι είναι όλα χύμα.

Έρχεται στα χείλη το δάκρυ μου

πικρό, πιο αλμυρό

απ’ της θάλασσας το θολό νερό

η ελπίδα δεν βρίσκει

βάρκα για να μπει

δεν ακούς πια γέλιο

από παιδί,

μόνον το κρώξιμο των γλάρων

Η μοίρα κρατά

Πέρσες του Αισχύλου, ΕΛΠ 31

φοιτητική εργασία της Ναυσικάς Αλειφέρη 

για την ΕΛΠ 31- ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΕΑΠ

 

Πέρσες, απόδοση στη Νεοελληνική γλώσσα: 

 

Μουλλάς Παναγιώτης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εισαγωγή

Ο ποιητής Αισχύλος (525/524-456 π.Χ.) κέρδισε το 472 π.Χ. στους δραματικούς αγώνες με την τετραλογία: Φινεύς, Πέρσαι, Γλαύκος Ποτνιεύς (τραγωδίες) και Προμηθεύς Πυρκαεύς (σατυρικό δράμα). Το ιστορικό δράμα με τίτλο Πέρσες, «παραστάθηκε τις παραμονές του οστρακισμού του Θεμιστοκλή»[1]πιθανόν για να υπερασπίσει τον πολιτικό/στρατηγό. Ο Αισχύλος, που είχε πάρει μέρος στη Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) και σε άλλες μάχες των Περσικών Πολέμων, πραγματεύεται στο έργο του την ήττα των Περσών από τους Έλληνες στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.[2]   

 

Δραματική και σκηνογραφική τεχνική

Ο Αισχύλος δραματοποιεί το ιστορικό γεγονός (τη Ναυμαχία στη Σαλαμίνα) και παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι ηττημένοι Πέρσες ερμήνευσαν την ήττα τους. Στην τραγωδία, που διαδραματίζεται στα Σούσα, αναφέρονται ονόματα ένδοξων βασιλιάδων, γενναίων πολεμιστών της Περσίας και ούτε ένα όνομα Έλληνα. Ο μακρύς κατάλογος ονομάτων, η αφήγηση της ναυμαχίας είναι τα στοιχεία που προσδίδουν στο έργο  τον χαρακτήρα του ιστορικού ντοκουμέντου.[3]

Η τραγωδία ξεκινά με την είσοδο του χορού, που τον αποτελούν Πέρσες γέροντες (οι πιστοί, στ. 2) τους οποίους είχε διαλέξει ο βασιλιάς Ξέρξης για φύλακες. Στην πάροδο ο χορός ανησυχεί για το άνθος ανδρών από τη γη της Περσίας (στ. 59-60)που εκστράτευσε εναντίον της Ελλάδας αφού δεν έχει φανεί ακόμη αγγελιοφόρος. Το «μοτίβο της ανησυχίας»[4] ακολουθεί μεγαλειώδης περιγραφή της πολυάριθμης ασιατικής δύναμης, με αναφορά σε ονόματα πολεμιστών, πόλεων και στον αρχηγό της εκστρατείας, τον Ξέρξη –χρυσογόνου γενεάς ισόθεος φως (στ. 79, 80). Δραματική αντίθεση προκαλούν