Το δαγκωμένο μήλο της Apple, εταιρεία που ιδρύθηκε την 1η Απριλίου 1976.
Το μήλο που έπεσε από το δέντρο στο κεφάλι του Νεύτωνα (1642-1727), ήταν η αιτία της ανακάλυψης και εξήγησης του νόμου της Βαρύτητας.
Τα χρυσά Μήλα των Εσπερίδων, στον 11ο άθλο του Ηρακλή, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία.
Το μήλο από δέντρο του Παράδεισου που έφαγε η Εύα, κατά την Παλαιά Διαθήκη.
 | ||||||||||
Σερβίν Χατζιπούρ φωτό: Wikipedia
|
|
Ο Ιρανός καλλιτέχνης (γεν. 27/03/1997) στις 29 Σεπτεμβρίου 2022 δημοσίευσε το τραγούδι με τίτλο ''Baraye Azadi'' . Πρόκειται για κραυγή, διαμαρτυρία, συμπαράσταση στις γυναίκες αλλά και στους άντρες που μαζικά συμμετέχουν στην "Εξέγερση της μαντίλας" με αφορμή τη θανάτωση της Ιρανής Μαχσά Αμινί. Ο Shervin Hajiadhapour, την επόμενη μέρα της δημοσίευσης του τραγουδιού του συνελήφθη από τις δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν και απελευθερώθηκε στις 04 Οκτωβρίου.
ΓΙΑ τους ανθρώπους (σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι μόνο στο Ιράν) που ζητούν, λαχταρούν ελευθερία και δικαίωμα στη ζωή. Αγαθά που στερούνται εξαιτίας της αναλγησίας, της απανθρωπιάς, της ματαιοδοξίας των (κάθε είδους, μικρών ή μεγάλων) εξουσιαστών.
For Freedom
For
dancing in the alleys
For terror when kissing
For my sister, your sister, our sisters
For changing rusted minds
For the shame of poverty
For the regret of living and ordinary life
For the dumpster diving children and their wishes
For this dictatorial economy
For this polluted air
For
Valiasr and its worn out trees
Ναυσικά Αλειφέρη
για την ΕΛΠ43, του ΕΑΠ,
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Η σχέση ευεργετών ή/και κερδοσκόπων Έλληνων της Διασποράς με το ελληνικό κράτος τον 19ο αιώνα
 |
| Δερτιλής Γ., ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1920 |
Εισαγωγή
Οι
Έλληνες της Διασποράς επί δύο αιώνες πριν την Επανάσταση του 1821 μακριά από
την οθωμανική και την ενετική αυθαιρεσία κατάφεραν είτε ως πλοιοκτήτες είτε ως
έμποροι να σωρεύσουν διεθνικό κεφάλαιο υψηλής κινητικότητας και ρευστότητας. Ισχυρά
δίκτυα της ελληνικής επιχειρηματικότητας απλώνονταν σε όλη την υφήλιο με έδρα
τις παροικίες που είχαν ιδρυθεί σε βάθος χρόνου –κυρίως στην Ευρώπη. (Δερτιλής
2013: 62) Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανίχνευση της συμβολής των Ελλήνων
της Διασποράς μέσω δωρεών, εμβασμάτων, επιχειρηματικής δράσης στη συγκρότηση
και στην πρόοδο της Ελλάδας κατά τον 19ο αιώνα.
1. Ευεργεσίες
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, που καλύπτουν όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, μορφωμένων Ελλήνων που μετά από επιτυχημένη σταδιοδρομία στην ξενιτιά γύρισαν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους για να ιδρύσουν σχολή και να διδάξουν· για παράδειγμα ο Ευγένιος ο Αιτωλός, ο Κ.Θ. Δημαράς (επέστρεψε στα Άγραφα), ο Γρηγόριος Κωνσταντάς από τις Μηλιές του Πηλίου. Μετά το 1848, ο Σουλτάνος αναγκάστηκε από τους Δυτικούς συμμάχους του να εφαρμόσει με μεγαλύτερη συνέπεια τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που αφορούσαν τους αλλοεθνείς της αυτοκρατορίας του –ήταν το έναυσμα για την πνευματική εξόρμηση των αλύτρωτων Ελλήνων. Οι Έλληνες των αλύτρωτων πατρίδων έστρεψαν το ενδιαφέρον τους, όπως και παλαιότερα, στη γενέτειρά τους, το οποίο εκδηλώθηκε με υλικές και με πνευματικές παροχές: έχτιζαν σχολεία, ίδρυσαν φιλανθρωπικούς και φιλεκπαιδευτικούς συλλόγους. (Κυριακίδου-Νέστορος 2006: 52, 53, 56-57)
Χιλιάδες Έλληνες ιδιαίτερα από την Πελοπόννησο μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1768-1774) εγκαταστάθηκαν στη νότια Ρωσία, ίδρυσαν πλούσιες παροικίες και ευεργέτησαν με πολλούς τρόπους την πατρίδα τους. Ήταν τόπος προέλευσης πολλών αγωνιστών του ’21 (όπως του Χατζηκώνστα, του Βαρβάκης), του Ιωάννη Καποδίστρια και των αδερφών Ζωσιμαδών, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν έως το 1827 τις εκδόσεις του Αδαμάντιου Κοραή (την «Ελληνική Βιβλιοθήκη» την οποία αποτελούσαν 17 τόμοι και τα «Πάρεργα» 9 τόμοι). Αρκετοί Έλληνες εμπορευόμενοι και γόνοι Φαναριωτών (όπως των Υψηλάντηδων, Καντακουζηνών, Μουρούζηδων κ.ά.) εγκαταστάθηκαν στην Οδησσό. Οι πάροικοί της απέκτησαν μεγάλες περιουσίες και συντηρούσαν το «Οδησσαϊκό Ελληνικό Τάγμα» με 300 πεζούς Έλληνες. Εκεί ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία (1814) της οποίας την επιχείρηση αποστολής εκπροσώπων στην Ελλάδα, προκειμένου να στρατολογηθούν άτομα που δεν είχαν ήδη δικτυωθεί, χρηματοδότησε η πλούσια οικογένεια τραπεζιτών Σέκερη. Στις αρχές του 19ου αιώνα παρουσιάζεται επίσης ανάπτυξη των οργανωμένων ελληνικών παροικιών στην Αίγυπτο με αποτέλεσμα να σχηματίσουν μεγάλες περιουσίες τραπεζίτες, έμποροι και σύμβουλοι του Μωχάμετ Άλι, όπως οι αδελφοί Τοσίτσα, ο Στουρνάρας, ο Ζιζίνιας κ.ά. Στο κάλεσμα της Φιλικής Εταιρείας ανταποκρίθηκαν οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας στέλνοντας χρήματα και βοήθεια στην Ελλάδα για τον Αγώνα. Μυήθηκαν και έδρασαν μεταξύ πολλών άλλων ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος και ο Θεόδωρος Τοσίτσας. (Σιάμπος 2002: 141, 142· Brewer 2015: 324 347)
Κατά την περίοδο 1853-1873 πολλοί Έλληνες με επιχειρηματικές δραστηριότητες στο εξωτερικό έκαναν μεγάλες δωρεές, εκτός από τις πόλεις του εξωτερικού στις οποίες ήταν εγκατεστημένοι, στις ιδιαίτερες πατρίδες τους στην Ελλάδα για οικοδόμηση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών καταστημάτων, για παράδειγμα η χρηματοδότηση του εμπόρου Νικόλαου Στουρνάρη από την Οδησσό της ίδρυσης σχολείου στο Μέτσοβο. Έλληνες του εξωτερικού χρηματοδότησαν επίσης την οικοδόμηση
H τελευταία παράγραφος της εξαγγελίας (16/3/2022) του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη –για το πακέτο μέτρων στήριξης των νοικοκυριών, λόγω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία– αναφέρεται στην αυτάρκεια:
Διεκδικούμε την ενεργειακή μας αυτάρκεια. Αυτό σημαίνει επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές, ξεπερνώντας κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο. Ανάπτυξη ηλεκτρικών διασυνδέσεων με κράτη, όπως η Αίγυπτος. Μετατροπή της πατρίδας μας σε πύλη εισόδου υγροποιημένου φυσικού αερίου. Προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας και αντικατάστασης των παλαιών συσκευών», είπε, προσθέτοντας: «και ασφαλώς, αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου με οικονομικό ενδιαφέρον. Για το θέμα αυτό θα υπάρξουν σύντομα και νέες ανακοινώσεις.
 |
| photo: politisonline.com |
...........................................................
Πηγή: defence-point.gr
του Ζαχαρία Μίχα, Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας-ΙΑΑΑ/ISDA
Αυτό το πρωθυπουργικό διάγγελμα ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Με αφορμή τη σφοδρή κρίση που πλήττει σκληρά μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, και ενώ το ενδιαφέρον ήταν στραμμένο στις εξαγγελίες ενίσχυσης των πιο ευάλωτων εκ των συμπολιτών μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέβη σε μια ιστορική ανακοίνωση. Μετά από δεκαετίες παλινωδιών, οι συνθήκες οδηγούν την ελληνική κυβέρνηση να διακηρύξει επίσημα την πρόθεση αξιοποίησης ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Η στροφή Μητσοτάκη έχει κολοσσιαία σημασία.
Η σημασία της εξαγγελίας είναι χωρίς υπερβολή κολοσσιαία. Σε μια εποχή που το φυσικό αέριο αναδεικνύεται στο πιο πολύτιμο και περιζήτητο παγκοσμίως αγαθό, η Ελλάδα παίρνει την απόφαση να αντιμετωπίσει δραστικά το ενεργειακό της πρόβλημα. Ταυτόχρονα, στέλνει επιτέλους το ξεκάθαρο πολιτικό σήμα που περίμεναν οι επικεφαλής των ενεργειακών κολοσσών που δραστηριοποιούνται στη Μεσόγειο. Είναι προϋπόθεση η πολιτική βούληση για να ασχοληθούν οι εταιρείες απερίσπαστες με περαιτέρω έρευνες και γεωτρήσεις.
Το ενδιαφέρον τους προέρχεται από τις έρευνες που έχουν ήδη πραγματοποιήσει κορυφαίοι στον τομέα οργανισμοί, προερχόμενοι κυρίως από τη Γαλλία και τη Νορβηγία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι εάν η Ελλάδα είχε επιδείξει διαφορετικά αντανακλαστικά, η χώρα θα είχε αποφύγει τις περιπέτειες των Μνημονίων…
Η σημασία του πρωθυπουργικού μηνύματος δεν έχει γίνει επαρκώς αντιληπτή. Επηρεάζει όμως, κατά κυριολεξία, τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας και αυτό θα διαπιστωθεί σύντομα. Η απόφαση αυτή –πέραν της σημασίας που έχει η γεωγραφική θέση της Ελλάδας για τη Δύση– μεγιστοποιεί και την αξία της χώρας μας για την ενεργειακή ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου. Αυτή η πραγματικότητα ενισχύει θεαματικά τη μη στρατιωτική ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία, καθώς «παντρεύει» ζωτικά συμφέροντα των εταίρων και συμμάχων της με τα αντίστοιχα ελληνικά.
Exxon Mobil και Total
Η πρωθυπουργική εξαγγελία έρχεται να ενισχύσει θεαματικά τον δεσμό της
Ελλάδας με τους δυο πυλώνες επί των οποίων στηρίζεται η ελληνική ασφάλεια: Τις ΗΠΑ και τη Γαλλία,
από τις οποίες προέρχονται αντίστοιχα οι ενεργειακοί κολοσσοί Exxon Mobil και Total.
Ας μη λησμονούμε και τον ρόλο τους στα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ που
αμφισβητεί η Τουρκία. Ο στρατιωτικός καταναγκασμός που επιχείρησε η Άγκυρα
απέναντι σε μια αδύναμη στρατιωτικά χώρα, προσέκρουσε επί του πανίσχυρου
τείχους που συνιστούν τα παγκόσμια ενεργειακά συμφέροντα της Δύσης. Ο κύκλος
εργασιών τέτοιων εταιριών ξεπερνά συχνά τα ΑΕΠ χωρών της υφηλίου…
Οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες αποτελούν δικαίωση για όσους επέμεναν να υποστηρίζουν επί δεκαετίες ότι στις ελληνικές θάλασσες κρύβεται σημαντικότατος πλούτος. Με τα σημερινά δεδομένα,
2021
εκτός από τα πραγματολογικά στοιχεία -βρίσκονται και στο Internet- έμαθα τον τρόπο, τη μέθοδος χρήσης της λογικής
Προεδρική Φρουρά: Οι Εύζωνες κατά τον βηματισμό χτυπούν το τσαρούχι για να ακούνε οι Άγνωστοι νεκροί του Έθνους. Σήμερα κατά την αποχώρηση τους από το Μνημείο, η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε, το χτύπημα ακουγόταν ως Σύνθημα, για την νέα αρχή του Ελληνισμού. https://www.tanea.gr/2021/03/25/greece/25i-martiou-ethniki-yperifaneia-kai-sygkinisi-gia-ta-200-xronia-apo-tin-enarksi-tis-epanastasis/
✈ ✈ ✈ ✈ ✈ ✈ ✈ Ο σμηναγός Δημήτρης Βολακάκης (αρχαιότερος της ομάδας «Ζευς» των F-16, από τη Μοίρα 343 στη Σούδα της 115 Πτέρυγας Μάχης):
Από τους απόρθητους ελληνικούς ουρανούς, οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας στέλνουμε μήνυμα περηφάνιας και σιγουριάς.
Πάνω από τα λευκά σύννεφα και πάνω από τις μπλε θάλασσες κάνουμε την γαλανόλευκη ασπίδα για κάθε γωνιά του τόπου.
Τιμούμε τα 200 χρόνια του 1821, αυτούς που ελευθέρωσαν την Πατρίδα
και όσους μετά τη μεγάλωσαν σε όλα, σε επικράτεια, σε Δημοκρατία και σε ευημερία, κρατάμε γερά τη σκυτάλη του εθνικού χρέους.
Φρουροί της ανεξαρτησίας και της ειρήνης.
Ψηλά τα βλέμματα και οι καρδιές.
φοιτητική εργασία της Ναυσικάς Αλειφέρη
για την ΕΛΠ43, του ΕΑΠ,
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
📔 📓 📑 📘 📓 📔 📖 📖 9,5
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ
Εισαγωγή
Η ραγδαία εξάπλωση των Ελλήνων στη Μεσόγειο παρατηρείται στην Αρχαϊκή εποχή (ο λεγόμενος Β΄ Αποικισμός από τα μέσα του 8ου αιώνα έως και καθ’ όλη τη διάρκεια του 7ου) και συνεχίζεται στην Κλασική εποχή με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η μορφή των αποικιών και οι παράγοντες ¬που οδήγησαν στην υπερεξάπλωση των Ελλήνων θα αναφερθούν στο πρώτο κεφάλαιο. Την ίδρυση Ελληνικών παροικιών κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, που είναι διαφορετική κατηγορία, πραγματεύεται το δεύτερο κεφάλαιο.
1. Ίδρυση αποικιών
Αρχαϊκή περίοδος
Ο αποικισμός (από το ρήμα αποικίζω που σημαίνει φεύγω μακριά από τον οίκο) δήλωνε τη μετακίνηση και τη μόνιμη εγκατάσταση ατόμων σε άλλους τόπους μακριά από κάποια μητρόπολη του ελλαδικού χώρου, η οποία υποστήριζε την εκστρατεία. Η μητρόπολη επέλεγε περιοχή ή πόλη –με κλιματολογικές συνθήκες ίδιες με αυτές της μητρόπολης ώστε να μπορούν οι άποικοι να εφαρμόσουν τις γεωργικές τεχνικές καλλιέργειας– είτε ακατοίκητη (π.χ. κοντά στον ποταμό Σύβαρις ή στη λίμνη Κυρήνη) είτε κατοικημένη. Στη δεύτερη περίπτωση προηγούνταν συνεννοήσεις αποίκων και ντόπιων, για παράδειγμα Ρόδιοι και Κνίδιοι συμμάχησαν στη βόρεια Σικελία για να αντιμετωπίσουν τις επιδρομές των Ετρούσκων, γίνονταν επιγαμίες (στη Μασσαλία ο σεγοβρίγιος βασιλιάς συμφώνησε για τον γάμο της κόρης του με τον αρχηγό της αποστολής της Φώκαιας), δωρεάν γαιών ή προνομίων στην περίπτωση του Άμασι στην Αίγυπτο• έτσι οι σχέσεις αποίκων και γηγενών ήταν ειρηνικές όπως μαρτυρούν οι ταφές σε κοινό νεκροταφείο στη Σικελία. Αν υπήρχε αντίσταση από τους γηγενείς, όπως στις Συρακούσες, στον Τάραντα, στη Κυρήνη της Λιβύης διεξαγόταν πόλεμος. Οι άποικοι τούς καταστούσαν δούλους για παράδειγμα τους Κυλλίριους στις Συρακούσες όπως μαρτυρούν τα ελληνικά στατιωτικά φυλάκια ή τους εξόντωναν όπως συνέβη στην Κολχίδα. Το Μαντείο των Δελφών υποδείκνυε ή επιδοκίμαζε την περιοχή που είχε επιλέξει η μητρόπολη, από την οποία οι άποικοι λάμβαναν τη φλόγα για να ανάψουν την εστία του πρυτανείου στην ιδρυθείσα πόλη. Ο καθαγιασμός της αποικίας και η συμμετοχή αντιπροσώπων της αποικίας με τιμητικές θέσεις στις μεγάλες μητροπολιτικές εορτές μαρτυρούν τους δεσμούς θρησκευτικού χαρακτήρα μητρόπολης-αποικίας. Αν δεν συμπληρωνόταν ο απαιτούμενος αριθμός αξιόμαχων ανδρών (200-1.000)[1] καλούνταν πολιτικοί εξόριστοι ή συμμετείχαν άλλες πόλεις και τοποθετούνταν 2 οικιστές (όπως στη Ζάγκλη το 730 π.Χ.). Η Εκκλησία του Δήμου της μητρόπολης διόριζε τον αρχηγό της αποστολής, τον οικιστή που ανήκε στην αριστοκρατική τάξη είτε ήταν ολυμπιονίκης. Ήταν ηγέτης του στρατού αλλά και διαχειριστής της ομαλής συνύπαρξης αποίκων και γηγενών. Αναλάμβανε την ίδρυση, την οργάνωση, την τείχιση της πόλης, τον καθορισμό λατρευτικών και δημόσιων χώρων, τη διανομή γαιών[2] και οικιών, τη θέσπιση νόμων που συχνά ήταν ίδιοι με αυτούς της μητρόπολης. Η ταφή του οικιστή γινόταν στην αγορά της πόλης και καθιερωνόταν ετήσια γιορτή στη μνήμη του. Οι ιδρυθείσες πόλεις διατηρούσαν, όπως μαρτυρούν οι αρχαιολογικές ανασκαφές και τα αρχαία συγγράμματα, δεσμούς με τη μητρόπολη ωστόσο δεν ήταν προεκτάσεις της• επεδίωκαν την αυτονομία, την αυτάρκεια, την ελευθερία –προϋποθέσεις για την ύπαρξη της πόλης-κράτους. Αναπτυσσόταν πολιτική σχέση μεταξύ τους για παράδειγμα οι Κορίνθιοι αξιωματούχοι συμμετείχαν στη Λευκάδα και στην Ποτιδαία• συνεργάζονταν για την ίδρυση νέας αποικίας, (λ.χ. Κορίνθιοι και Κερκυραίοι ίδρυσαν την Απολλωνία στην Ιλλυρία) και σε περίπτωση πολέμου η αποικία έστελνε πλοία και οπλίτες για να βοηθήσει τη μητρόπολη. Εμφανίζονται όπως και διαφοροποιήσεις καθώς οι φυγάδες ή εξόριστοι, όπως οι Παρθενίες στον Τάραντα από τη Σπάρτη, άποικοι θέσπιζαν διαφορετικούς νόμους. Αλλά και πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στην αποικία και στη μητρόπολη (π.χ. Κέρκυρα και Κόρινθος). (Ζυμή, Ε., 2002, σσ. 72, 77-80, 86• Μosse, G., 2012, σσ. 169, 172, 178, 180• Μαστραπάς, Α., 2002, σσ. 84, 90• Ράμμου-Χαψιάδη, Α., 2012, σσ. 78-80)
Από τα μέσα του 8ου αιώνα Έλληνες από την ηπειρωτική χώρα αλλά και από την Εύβοια (οι Ευβοείς εγκαταστάθηκαν το 775 στις Πιθηκούσες, όπου βρέθηκαν εργαστήρια επεξεργασίας μεταλλευμάτων σιδήρου) μετακινήθηκαν προς τη νότια Ιταλία και τη Σικελία. Από τον β τέταρτο του 7ου αιώνα άποικοι από τα νησιά του Αιγαίου και τη Μικρά Ασία εξακτινώθηκαν από τις Στήλες του Ηρακλέως μέχρι τον Καύκασο. Βόρεια, στο βόρειο Αιγαίο που διέθετε ορυχεία χρυσού, χαλκού, σιδήρου και ξυλεία, χρήσιμα υλικά για την κατασκευή όπλων, εργαλείων, πλοίων, οι Κυκλαδίτες, οι Αιολείς, οι Ίωνες που δημιούργησαν νέες αποικίες (όπως η Θάσος) ή ενισχύθηκαν προγενέστερες στα παράλια της Μακεδονίας, κ.ά. Νότια, οι Θηραίοι, αντιμετώπισαν την έλλειψη σιτοδείας λόγω ξηρασίας στον τόπο τους, ιδρύοντας την Κυρήνη στην εύφορη με αμπελώνες και βοσκοτόπια Κυρηναϊκή περιοχή στα παράλια της Λιβύης, αντιμετωπίζοντας. Ανατολικά, στον Ελλήσποντο και στον Εύξεινο Πόντο αποικιακή δραστηριότητα ανέπτυξαν οι Μεγαρείς (Βυζάντιον, Ηράκλεια του Πόντου), οι Μιλήσιοι (Σινώπη) αλλά και οι Χιώτες, οι Εφέσιοι, κ.ά. Δυτικά, αποικίες ίδρυσαν στην ανατολική πλευρά της Σικελίας οι Χαλκιδείς, Κορίνθιοι, Μεγαρίτες, ενώ στο δεύτερο αποικιακό κύμα τον 7ο αιώνα η Κρήτη και η Ρόδος ίδρυσαν τη Γέλα, οι Μεσσήνιοι το Μεταπόντιο, αλλά εμφανίζεται και δευτερογενής αποικισμός (π.χ. η Ιμέρα από τη Ζάγκλη). Οι Φωκαείς από την Ιωνία[3] ίδρυσαν αποικίες στη Γαλατία και στην Ιβηρική Χερσόνησο που είχαν μεταλλεύματα, τη Μασσαλία και το Εμπόριο αντίστοιχα, και ανέπτυξαν εμπορικές συναλλαγές με την Ταρτησσό. Τα κίνητρα του αποικισμού εντοπίζονται στην κρίση που είχε εκδηλωθεί από τον 9ο αιώνα λόγω της δημογραφικής αύξησης και της έλλειψης εύφορων γαιών (στενοχωρία). Το δημογραφικό πρόβλημα τακτοποιήθηκε μέσω της εκμετάλλευσης καλλιεργήσιμων εδαφών και της προμήθειας πρώτων υλών (όπως σιτηρά από τις Συρακούσες, από τον Τάραντα σιτηρά και αλιεύματα). Με την απομάκρυνση δυσαρεστημένων ευγενών που ζητούσαν προνόμια στην εξουσία ή/και ακτημόνων χρεωμένων αγροτών αποφεύχθηκαν οι εσωτερικές αναταραχές και έτσι αντιμετωπίστηκε το πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα. Κίνητρο ήταν και το οικονομικό κέρδος από την εξαγωγή ελληνικών αγαθών (όπως καλής ποιότητας κεραμικά, ενδύματα, είδη καλλωπισμού, κ.ά.). Στο εμπορικό δίκτυο που αναπτυσσόταν στη Μεσόγειο εντάσσεται και η ίδρυση εμπορίων (εμπορικών σταθμών) που είχαν ιδρυθεί για να εξυπηρετούν περαστικούς ταξιδιώτες (π.χ. η Αίγινα ίδρυσε τις Κυδωνίες στην Κρήτη). Η αποικιακή εξάπλωση έφερε μεγάλες αλλαγές στον κόσμο της Μεσογείου, με συνέπειες στον οικονομικό τομέα με την ανάπτυξη του εμπορίου, της ναυτιλίας, τη βελτίωση των μεθόδων κατεργασίας μετάλλων, την εργασιακή εξειδίκευση, την αύξηση της παραγωγής όπως μαρτυρούν οι αγγειογραφικές παραστάσεις του 6ου αιώνα. Στον κοινωνικό τομέα οι συνέπειες έγιναν εμφανείς δύο αιώνες αργότερα όταν οι πολίτες διεκδικούσαν μερίδιο στην εξουσία αλλά και στα καλλιεργήσιμα εδάφη σύμφωνα με το πρότυπο των αποικιών. Συνέβαλε στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού αφού λαοί που δεν διέθεταν γραφή, γλώσσα υιοθέτησαν το ελληνικό αλφάβητο, τους μύθους, τις κοινωνικές πρακτικές και τις τέχνες. (Mosse, G., 2012, σσ. 175, 180, 181• Ζυμή, Ε., 2002, σσ. 76, 80, 81, 84• Μαστραπάς, Α., 2002, σσ. 90-93)
Κλασικοί χρόνοι
