ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ 4ου αι. π.Χ., ΕΛΠ 22

Φοιτητική εργασία της Ναυσικάς Αλειφέρη για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ΕΛΠ 21
βαθμός 8

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εισαγωγή

Η Ρητορική είναι η τέχνη της σύνθεσης πειστικών επιχειρημάτων του προφορικού και γραπτού λόγου. Εμφανίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα και θεωρήθηκε απαραίτητο εφόδιο προκειμένου ο πολίτης να συμμετέχει στα κοινά. Η ισηγορία ήταν πλέον δικαίωμα του πολίτη, ο οποίος είχε ευκαιρίες να ρητορεύσει -προκειμένου να εκφέρει άποψη, να επεξεργαστεί νόμους, να κρίνει πράξεις, να υποστηρίξει το δίκιο του, να απαντήσει σε λεκτικές επιθέσεις- στα νέα θεσμικά δημοτικά όργανα, όπως τα λαϊκά δικαστήρια, η Εκκλησία του Δήμου, η Βουλή, αλλά και στις εορταστικές εκδηλώσεις. Οι ρητοροδιδάσκαλοι ανέλαβαν επ’ αμοιβή την εκπαίδευση εύπορων νέων που ήθελαν να ακολουθήσουν πολιτική σταδιοδρομία.[1] Κατά τον Αριστοτέλη αναπτύχθηκαν τρία είδη ρητορικού λόγου: το δικανικόν, το συμβουλευτικόν (πολιτικός), το επιδεικτικόν (πανηγυρικός).[2]

Στην πρώτη ενότητα θα παρουσιάσουμε ένα απόσπασμα από τη Ρητορική του Αριστοτέλη. Η Ρητορική βασίζεται στα χειρόγραφα του Αριστοτέλη, στα οποία περιγράφονται με επιστημονικούς όρους οι πρακτικές, οι μέθοδοι της ρητορικής τέχνης.[3]

Στη δεύτερη ενότητα θα ασχοληθούμε με τους δικανικούς λόγους του Απολλόδωρου «Κατά Νεαίρας» και του Αισχύνη «Περὶ τῆς παραπρεσβείας» (34), που γράφτηκαν τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν η Αθήνα είχε περιέλθει σε παρακμή. Η μήνυση που κατέθεσε ο Απολλόδωρος το 342 π.Χ. κατά της εταίρας Νεαίρας είναι δείγμα διαβολής, αφού αναφερόταν σε γεγονότα που είχαν συμβεί πριν

Η Ελλάδα του 1980 στην Τεχνόπολη

 ΄

http://www.technopolis-athens.com/web/guest/events/~/eventsbrowser/16632/0/0/0?_bs_events_browser_loadaction=view&_bs_events_browser_eventStartDate=25%2F01%2F2017&_bs_events_browser_eventEndDate=12%2F03%2F2017&_bs_events_browser_redirect=%2Fweb%2Fguest%2Fevents

2017, Η Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης

Για μια ακόμη χρονιά, η περίφημη Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης μεταδίδεται απευθείας μέσω του δικτύου της EBU. Η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης, από την χρυσοποίκιλτη αίθουσα Musikverein της Αυστριακής Πρωτεύουσας,ερμηνεύει έργα των Franz Lehár, Emile Waldteufel, Johann Strauss υιού, Josef Strauss, Franz von Suppé, Carl Michael Ziehrer, Otto Nicolai, Johann Strauss πατρός και Eduard Strauss. Τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης διευθύνει ο βενεζουελάνος αρχιμουσικός Gustavo Dudamel. Η συναυλία μεταδίδεται παράλληλα και σε υψηλή ανάλυση μέσω της συχνότητας της ΕΡΤ HD, ραδιοφωνικά από το Τρίτο Πρόγραμμα και διαδικτυακά μέσω webTV από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ (www.ert.gr).  Παρουσίαση: Μιχάλης Μεσσήνης

http://program.ert.gr/details.asp?pid=3512867&chid=9

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2017 ΜΕ...

... Αφροδίτη και Σελήνη 
στην Πλάκα Αθήνας, φωτογραφία: Ναυσικά

 

ΑΡΧΑΪΚΗ ΠΟΙΗΣΗ (8ος-μέσα 5ου αιώνα π.Χ.), ΕΛΠ 21

Φοιτητική εργασία της Ναυσικάς Αλειφέρη για το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (βαθμός 9,3)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Ο Απόλλων και η λύρα του

Opéra de Paris Garnier

http://www.aviewoncities.com/paris/operagarnier.htm

Η ποίηση -επική και λυρική- είναι είδος της λογοτεχνίας.[1] Τα έπη αφηγούνται ηρωικές πράξεις ανθρώπων και δράσεις θεών. Οι ήρωες  κερδίζουν τον απεριόριστο θαυμασμό και γίνονται πρότυπα προς μίμηση. Η απαγγελία ποιημάτων γινόταν από τους ραψωδούς σε θρησκευτικές εορτές, που περιλάμβαναν μουσικούς και αθλητικούς αγώνες. Στην πρώτη ενότητα θα ασχοληθούμε με το απόσπασμα (ραψωδία μ, 153-200 στ.) από την ομηρική Οδύσσεια, που πιθανολογείται ότι γράφτηκε τον 7ο αι. π.Χ. Το έπος που ανήκει στον κύκλο Νόστος περιγράφει τις περιπέτειες του Οδυσσέα και τον διακαή πόθο για επιστροφή στην πατρίδα.[2]

Κατηγορίες της λυρικής ποίησης είναι η μελική και η χορική. Η μελική ποίηση εκφράζει προσωπικά συναισθημάτα, απόψεις, εμπειρίες και στοχεύει στην αισθητική απόλαυση. Η θεματολογία της μελικής ποίησης είναι απλή, αντλείται από καθημερινές δράσεις ανθρώπων∙ ωστόσο η ηρωική δράση, ως ένθετη διήγηση, δεν εξαφανίζεται. Ο ποιητής εκτελεί μόνος το έργο του (εξού και όρος μονωδία) με τη συνοδεία λύρας. Καθώς ο ποιητής εκμυστηρευόταν προσωπικές εμπειρίες το κοινό ήταν σαφώς μικρότερο.

            Με τη μονωδία της Σαπφώς και με το Απόσπασμα 1, 36-77, Παρθένειο του Αλκμάνα, θα ασχοληθούμε στη δεύτερη ενότητα. Η Σαπφώ ήταν μέλος της  αριστοκρατικής τάξης και έγραφε στην αιολική διάλεκτο της Λέσβου. Στη Σπάρτη γεννήθηκε η χορική ποίηση -χορός των γυναικών σε δημόσια θέα. Στη χορική ποίηση, ο ποιητής ήταν και συνθέτης, χορογράφος, και συνήθως συνόδευε τον χορό με την κιθάρα του. Ο Αλκμάνας, έγραψε χορικά ποιήματα στο «λακωνικό ιδίωμα».[3]

            Στην ίδια ενότητα θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την άποψη των αρχαίων Ελλήνων για την ωραιότητα. Στην εννοιολογική ελληνική γλώσσα, η λέξη «ωραίο» προέρχεται από τη λέξη

Κβαντικό πεδίο

.......Ο καλύτερος τρόπος για την απόκτηση της Γνώσης αυτού του πεδίου του καθαρού Είναι, είναι ο διαλογισμός. Μας βοηθάει επίσης να αντιλαμβανόμαστε αυτές τις ιδιότητες διανοητικά και να στρέφουμε την προσοχή μας σε αυτές, επειδή τελικά οτιδήποτε βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της ιδιότητας της προσοχής μας.

Ας αναφερθούμε εκτενέστερα στο κβαντικό πεδίο.

Οι φυσικοί μας λένε ότι καθώς περνάμε πέρα από τη σφαίρα των υποατομικών
σωματιδίων που δομούν το άτομο, και κατ’ επέκταση κάθε τι πραγματικό, πως όταν
προσπαθούμε να εξετάσουμε και να κατανοήσουμε αυτά τα σωματίδια- με αστεία
ονόματα όπως κουάρκς, μποζόνια, λεπτόνια κ.ο.κ. – τα σωματίδια αυτά είναι τόσο
μικρά που πάντα αδυνατούμε να τα μετρήσουμε.

Δεν υπάρχουν ούτε θα υπάρξουν ποτέ διαθέσιμα όργανα που να καταμετρήσουν το απειροστικό μέγεθος αυτών των σωματιδίων. Ουσιαστικά είναι τόσο μικρά που μόνο α τα σκεφτούμε μπορούμε.

Συμβαίνει τώρα ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός σχετικά με τα σωματίδια αυτά: δεν τα έχει δει ποτέ κανείς. Επομένως, εάν δεν μπορείτε να παρατηρήσετε αυτά τα υποατομικά σωματίδια, εάν δεν μπορείτε να τα δείτε, πως μπορείτε να ξέρετε εάν καν υπάρχουν;

 

 

 

 

Και η απάντηση είναι ότι γνωρίζουμε την ύπαρξή τους 

από τα ίχνη που αφήνουν στους επιταχυντές σωματιδίων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Στους χώρους που ερευνούν τις υποατομικές θεωρίες, μπορεί κανείς να δει – ακόμη και να φωτογραφήσει- τα ίχνη που αυτά τα σωματίδια αφήνουν πίσω τους. Και κοιτώντας τα ίχνη αυτά, ξέρει κανείς ότι τα ίχνη αυτά έχουν πράγματι υπάρξει. Υπάρχει όμως και μια άλλη ενδιαφέρουσα όψη αυτών των σωματιδίων, το ότι φαίνεται να υπάρχουν μόνο όταν τα παρατηρούμε.

Επομένως, εάν παρατηρούμε ένα κβαντικό πεδίο, κάθε φορά που το κοιτάμε, τα σωματίδια αυτά αναλάμπουν στιγμιαία σε υπάρξεις. Και κάθε φορά που αποστρέφουμε την προσοχή μας, εξαφανίζονται στο κενό. Ανάβουν και σβήνουν συνέχεια σαν μικροσκοπικά φώτα σε σκοτεινό θάλαμο.
Μπορείτε να φανταστείτε τον σκοτεινό θάλαμο σαν τον άπειρο, απεριόριστο χώρο
και την αναλαμπή της ύπαρξης των σωματιδίων να γίνεται μόνο μέσω της εστίασης
της προσοχής μας στο πεδίο.

Όταν εστιάζετε την προσοχή σας στο πεδίο, τότε αυτά αναδύονται σε υπάρξεις. Όταν η προσοχή σας είναι στραμμένη αλλού, τότε είναι μόνο ένα εύρος πιθανοτήτων στο
πεδίο όλων των δυνατοτήτων.
Κάθε σωματίδιο είναι ταυτόχρονα και ένα κύμα. Και είναι ένα κύμα μέχρι τη στιγμή της παρατήρησης. Ένα κύμα δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένη θέση στο χώρο ή στον χρόνο’ είναι κάτι διάχυτο. Γι αυτό ονομάζεται εύρος πιθανοτήτων στο πεδίο όλων των δυνατοτήτων. Καθορίζει τη στατιστική πιθανότητα να βρεθεί ένα σωματίδιο σε ορισμένη θέση τη στιγμή της παρατήρησης- δηλαδή τη στιγμή της προσοχής. Είναι η προσοχή που μεταβάλλει το εύρος πιθανοτήτων, το κύμα, την κατανομή πιθανοτήτων για μια πιθανή μέτρηση με χρονική συνάρτηση. Η προσοχή παίρνει το εύρος πιθανοτήτων και του δίνει υλική υπόσταση, μόνο με την απλή πράξη της παρατήρησης, και αυτή η πράξη της παρατήρησης, είναι, φυσικά η εστίαση της προσοχής μας σ’ αυτό. Ένα σωματίδιο επομένως κυριολεκτικά δημιουργείται από εσάς και εμένα μέσω της πράξης της παρατήρησης. Πριν παρατηρηθεί ήταν απλά μία μαθηματικά πιθανότητα, μία κατανομή πιθανοτήτων για μια ενδεχόμενη μέτρηση με χρονική συνάρτηση.

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Πριν την παρατήρηση
Κύμα, Διάχυτο πέρα από χώρο και χρόνο
(Εύρος πιθανοτήτων)

Εξω-υλικό, εξω-τοπικό… Στη σφαίρα του νου

Την στιγμή της παρατήρησης
Σωματίδιο
Χωροχρονικό γεγονός
Εντοπικό

Στη σφαίρα του υλικού

Δείτε τη μαγεία αυτής της κατάστασης!
Είναι ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της προσοχής μας που υλοποιεί από το πεδίο όλων των δυνατοτήτων ένα συγκεκριμένο εύρος πιθανοτήτων.

Στην ουσία, το σύνολο της υλικής δημιουργίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο εαυτός που βιώνει τον εαυτό του μέσα από διαφορετικούς τρόπους προσοχής πάνω στην υπόστασή του.

Εάν η προσοχή μας είναι διασπασμένη, τότε και εμείς θα είμαστε διασπασμένοι.

Εάν η προσοχή μας είναι στραμμένη στην ολότητα, τότε είμαστε η ολότητα.

Ο σοφός των Βεδών λέει,

 Έχε την προσοχή σου σε αυτό που είναι και βλέπε την πληρότητά του κάθε στιγμή. Η παρουσία του Θεού είναι παντού. Χρειάζεται μόνο να την αγκαλιάσεις συνειδητά με την προσοχή σου.

Κατανοείστε την ενότητα πίσω από κάθε διαφοροποίηση.
Η ενωτική συνειδητότητα είναι μία κατάσταση φωτισμού όπου διαπερνάμε τη μάσκα
της ψευδαίσθησης που δημιουργεί διαχωρισμούς και τμηματοποιήσεις. Πίσω από τον
φαινότυπο του διαχωρισμού είναι ένα ενοποιημένο πεδίο ολότητας. Εδώ ο σοφός και
το σκηνικό είναι ένα.

Έχουμε την εμπειρία της ενωτικής συνειδητότητας όταν αγαπάμε, όταν είμαστε μαζί με τη φύση ατενίζοντας τα αστέρια ή όταν περπατάμε στην παραλία, όταν ακούμε
μουσική, όταν χορεύουμε, διαβάζουμε ποίηση, προσευχόμαστε και όταν είμαστε στη
σιωπή του διαλογισμού.

Στην ενωτική συνείδηση, γλιστράμε μέσα από τους φραγμούς του χρόνου πάνω στην αυλή της αιωνιότητας όπως όταν λέμε, ‘Η ομορφιά του βουνού μου πήρε τη μιλιά’,  ‘ο χρόνος είχε παγώσει’. Εκείνη τη στιγμή εσείς και το βουνό ήσασταν ένα.

Σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο συνειδητότητας, γνωρίζουμε ότι εσείς, εγώ, το βουνό και οτιδήποτε άλλο είμαστε η ίδια Οντότητα με διαφορετική εμφάνιση. Αυτή είναι η κατάσταση της αγάπης – όχι σαν συναίσθημα, αλλά σαν η υπέρτατη αλήθεια, στην καρδιά του συνόλου της Δημιουργίας.

πηγή: https://www.mymind.gr/%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%BA/

Θόλος με ομπρέλες, στάση μετρό Σύνταγμα

στη στάση Σύνταγμα προς Πειραιά

 

Syntagma station of Attiko Metro is located at Syntagma Square 
in the centre of Athens, φωτογραφία: Ναυσικά

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ, ΣΟΛΟΜΩΝ

Το ρόδι με τη 'βασιλική κορόνα' είναι σύμβολο Αγάπης: 

αφθονία («α» στερητικό + «φθόνος»), 

καλοτυχία, ευημερία, ευκαρπία 

αλλά και αναγέννηση, ερωτικός πόθος.

 Έμβλημα της Αφροδίτης, Περσεφόνης, Ήρας, κ.ά.

ΚΡΑΤΑΙΑ ΩΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΓΑΠΗ

«Άσμα Ασμάτων». Ή τον 10ο αι. π.Χ  (του Σολομώντα), ή τον 4ο αι. π.Χ. 

Το εβραϊκό υπέροχο ποίημα περιλαμβάνεται στην 'Παλαιά Διαθήκη'.

Ο ΑΝΤΡΑΣ

Όμορφη, όμορφη, όμορφη πού' σαι αγάπη μου.
Τι όμορφη που είσαι...
Γλυκιά σαν του περιστεριού και τρυφερή η ματιά σου
Καμιά από τις όμορφες δεν παραβγαίνει εμπρός σου
Εσύ είσαι κρινολούλουδο κι εκείνες είναι αγκάθια
Ίδια με κόκκινη κλειστή τα κόκκινά σου χείλη
Σα ρόδι που το κόψανε στη μέση
μου φαντάζει πίσω από το πέπλο σου το ροδομάγουλό σου
Τα δυο σου στήθια μοιάζουνε δίδυμα ζαρκαδάκια
που να βοσκήσουν βγήκανε μες στα ανθισμένα κρίνα.
Φίλα με, φίλα με, μ' όλα τα φιλιά που έχεις μες στο στόμα
μέθα με στης αγκάλης σου το πιο γλυκό κρασί
και το όνομά σου άρωμα, μύρο χυμένο κάτω
Όλων των μύρων τ' άρωμα και η ευωδιά είσαι εσύ
ναι, πιο πολύ κι από το κρασί μεθώ όταν μ' αγγίζεις
να σ' αγαπάνε, άντρα μου, αυτό μονάχα αξίζεις.
Όμορφη, αψεγάδιαστη είσαι αγαπημένη.
Μου 'χεις κλέψει την καρδιά μου, αγάπη μου, αδελφή μου,
μ' ένα σου βλέμμα μοναχά, μια χάντρα στο λαιμό σου.
Μέλι κερήθρας στάζουνε τα δυο γλυκά σου χείλη
μέλι και γάλα αργοκυλούν στη γλώσσα σου από κάτω.
Κήπος κλειστός, ολάνθιστος είσαι αγαπημένη
πηγή με γάργαρο νερό, παράδεισος από δροσιές
παράδεισος από ροδιές το κάθε σου αυλάκι.
Κανέλα, μοσχοκάλαμο, κι ο νάρδος με τον κρόκο
και ρίζες αρωματικές του Λίβανου και σμύρνα
και αλόη και όποιο μύρο πεις, σε σένα ευωδιάζουν.

Η ΝΥΦΗ

Σήκω βοριά, έλα νοτιά, φύσα τα κλωνιά μου
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού οι ευωδιές μου.
Σήκω βοριά, έλα νοτιά φυσήξτε τα κλωνιά μου
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου.
Σήκω βοριά, έλα νοτιά, φυσήξτε τα κλωνιά μου
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου.
Κι ας κατεβεί ο άντρας μου στον κήπο που 'ν' δικός του
για να γευτεί όποιο καρπό απ' τα κλαδιά του θέλει
για να γευτεί όποιο καρπό απ' τα κλαδιά μου θέλει.

Απόδοση: Λευτέρης Παπαδόπουλος

.........................................

Το έργο ειδικότερα περιγράφει τον πόθο δύο αποχωρισμένων εραστών και την επανένωσή τους παρά τα εμπόδια που παρεμβάλλονται

Μεταγραφή: Γιώργος Σεφέρης

 [4,2] Εγώ κοιμούμαι κι η καρδιά μου ξαγρυπνά.

Φωνή του αγαπημένου· χτυπά την πόρτα.

-«άνοιξε, αδερφή μου, ταίρι μου,

περιστέρα μου, πανέμνοστή μου,

τι το κεφάλι μου το νότισε η δροσιά

και τους βοστρύχους μου τ᾽ αγιάζι της νυχτός».

[3] -«Γδύθηκα το χιτώνα μου, πώς να τον φορέσω;

Ένιψα τα πόδια μου, πώς να τα λερώσω;»

[4] Έσυρε το χέρι του ο αγαπημένος στης κλειδωνιάς το μάτι3

και θροήθηκαν τα σπλάχνα μου γι᾽ αυτόν.

[5] Σηκώθηκα ν᾽ ανοίξω στον αγαπημένο μου·

έσταξε σμύρνα από τα χέρια μου,

τα δάχτυλά μου γέμισαν σμύρνα

σαν άγγιξα το μάνταλο της κλειδωνιάς.

[6] Άνοιξα στον αγαπημένο μου·

ο αγαπημένος είχε περάσει·

βγήκε η ψυχή μου ακολουθώντας τον·

τονε ζήτησα και δεν τον βρήκα,

τονε φώναξα, δε μ᾽ άκουσε.

[7] Μ᾽ ήβραν οι φύλακες

που τριγυρνούν στην πολιτεία,

με χτύπησαν, με πλήγωσαν,

πήραν τη μαντίλα μου από πάνω μου

αυτοί που φυλάγουν τα τείχη.

[8] Σας εξορκίζω, θυγατέρες της Ιερουσαλήμ,

στις δύναμες και στις ορμές του αγρού

α βρείτε τον αγαπημένο μου τι θα του πείτε;

Πως είμαι λαβωμένη της αγάπης.

Ο ΧΟΡΟΣ

[9] Μα τι έχει ο αγαπημένος σου, πάνω απ᾽ τους άλλους,

συ πεντάμορφη;

Μα τι έχει ο αγαπημένος σου πάνω απ᾽ τους άλλους

για να μας εξορκίζεις τόσο;

Η ΝΥΦΗ

[10] Ο αγαπημένος μου λάμπει και ροδίζει,4

διαλεχτός στους μύριους·

[11] το κεφάλι του είναι λαγαρό χρυσάφι

βάγια οι βόστρυχοί του

μαύροι σαν κοράκι.

[12] Τα μάτια του είναι περιστέρια

στα νερά στ᾽ αυλάκια,

λούζουνται στο γάλα

κάθουνται στις γούρνες.

[13] Τα μάγουλά του είναι βραγιές μυριστικά

θήκες αρωμάτων·

τα χείλια του είναι κρίνα

και σταλάζουν σμύρνα·

[14] τα χέρια του είναι μάλαμα βραχιόλια

χρυσόλιθους γεμάτα·

είναι φίλντισι η κοιλιά του

με ψηφιά ζαφείρια·

[15] τα πόδια του είναι μάρμαρο κολόνες

με χρυσά θεμέλια.

Η όψη του είναι σαν το Λίβανο,

διαλεχτή σαν το κέδρο·

[16] τα λόγια του είναι γλυκασμός

κι ολόκληρος είναι επιθυμία.

Αυτός είναι ο αγαπημένος μου

κι αυτός το ταίρι μου,

θυγατέρες της Ιερουσαλήμ.

Ο ΧΟΡΟΣ

[6,5] Ποια είναι τούτη που ανεβαίνει λευκανθισμένη

ακουμπώντας στον αγαπημένο της;

Ο ΑΝΤΡΑΣ

Κάτω απ᾽ τη μηλιά σε ξύπνησα

εκεί που η μάνα σου σε γέννησε,

εκεί που πόνεσε και σε γέννησε.

Η ΝΥΦΗ

[6] Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου,

ωσάν σφραγίδα στο μπράτσο σου·

είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο

και σκληρός ο πόθος σαν τον άδη·

οι σπίθες της είναι σπίθες της φωτιάς,

φλόγα του Θεού.

[7] Νερά ποτάμια δεν μπορούν

να σβήσουν την αγάπη.

http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=609
......................................................

https://agonigrammi.wordpress.com/2009/04/16/%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD/

Auroville - η Πόλη της Αυγής

Εγκαινιάσθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1968

Πού είναι το Auroville;

Βρίσκεται στη νότια Ινδία.

Τι είναι το Auroville;

επιδιώκει να γίνει μια καθολική πόλη,

όπου άνδρες και γυναίκες όλων των χωρών

θα είναι σε θέση να ζουν με ειρήνη και προοδευτική αρμονία

πάνω απ' όλα τα δόγματα, όλες τις πολιτικές 

και όλες τις εθνικότητες. 

Είναι ένας καθολικός δήμος για πληθυσμό μέχρι 50.000 ανθρώπους από όλον τον κόσμο.

Ο σκοπός του Auroville είναι να συνειδητοποιήσουμε την ανθρώπινη ενότητα - στην πολυμορφία. Σήμερα το Auroville αναγνωρίζεται ως το πρώτο και μοναδικό επικυρωμένο διεθνώς σε εξέλιξη πείραμα στην ανθρώπινη ενότητα και μεταμόρφωση της συνείδησης. Αφορά επίσης -και πρακτική έρευνα- για βιώσιμη διαβίωση και για  μελλοντικές πολιτιστικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας.

«Τα σινεμά της Αθήνας 1896-2013» του Δημήτρη Φύσσα

«Τα σινεμά της Αθήνας 1896-2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου». Το βιβλίο υπογράφει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Δημήτρης Φύσσας και υπάρχει μόνο στο ίντερνετ, με ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση.

· Χρονικά, καλύπτεται η περίοδος από τον Νοέμβρη του 1896 μέχρι και τον Σεπτέμβρη του 2013
· Τοπικά, καταγράφονται όσα σινεμά λειτούργησαν/λειτουργούν στα όρια του σημερινού Δήμου Αθηναίων
· Η δουλειά κράτησε 10 χρόνια, με επιτόπια έρευνα σε οικόπεδα, 300 περίπου προφορικές μαρτυρίες (άνθρωποι του κλάδου συν θεατές), προγράμματα, εισιτήρια, εφημερίδες, βιβλία, μπλογκ, χειρόγραφα, σκίτσα, περιοδικά, φιλμ κ.λπ.

Διαβάστε εδώ και εδώ το λεξικό.

Μ.Φ

Πηγές: http://www.athensvoice.gr/politismos/ta-e-sinema-tis-athinas-1896-2013-toy-d-fyssa

http://hestia.gr/index.php?option=com_k2&view=item&layout=item&id=2&Itemid=172

ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

κυκλοφόρησε 29 Σεπτεμβρίου 2016

ΧΑΡΙ

Η αλήθεια είναι ένα όμορφο αλλά και συνάμα τρομερό πράγμα! Γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή. (σ. 70)

……………………..

ΝΤΡΑΚΟ

Ανέκαθεν ζήλευα αυτό που είχατε εσείς οι τρεις, ξέρεις –με τον Ουέσλι και την Γκρέιντζερ, εννοώ. Εγώ είχα…

ΤΖΙΝΙ

Τον Κράμπε και τον Γκόιλ.

ΝΤΡΑΚΟ

Δύο μπουμπούνες που δεν ήξεραν να ξεχωρίσουν τη μια άκρη του σκουπόξυλου απ’ την άλλη. Εσείς όμως –εσείς οι τρεις- κυριολεκτικά λάμπατε. Γουστάρατε ο ένας τον άλλο. Διασκεδάζατε. Γι’ αυτή τη φιλία σάς ζήλευα, περισσότερο απ’ ότιδήποτε άλλο.

ΤΖΙΝΙ

Κι εγώ τους ζήλευα.

                Ο ΧΑΡΙ κοιτάζει την ΤΖΙΝΙ, έκπληκτος.

ΧΑΡΙ

Πρέπει να τον προστατεύσω… [τον γιο του, Άλμπους[.

ΝΤΡΑΚΟ

Κι ο πατέρας μου νόμιζε ότι με προστάτευε. Τον περισσότερο καιρό. Πιστεύω ότι στη ζωή κάθε παιδιού έρχεται μια στιγμή που πρέπει να κάνει την επιλογή του. Να διαλέξει τι είδους ενήλικος θα γίνει. Εκείνη τη στιγμή χρειάζεται δίπλα του έναν γονιό ή έναν φίλο. Κι αν έχεις μάθει να μισείς τον γονιό σου και δεν έχεις καθόλου φίλους… τότε είσαι ολομόναχος. Και είναι πολύ δύσκολο αυτό –να είσαι ολομόναχος. Έτσι ήμουν εγώ. Η μοναξιά μ’ έκλεισε σ’ ένα πολύ σκοτεινό μέρος. Για πάρα πολύ καιρό. Και ο Άντον Χερτ ήταν μοναχικό παιδί. Εσύ μπορεί να μην το καταλαβαίνεις αυτό, Χάρι, εγώ όμως το καταλαβαίνω –το ίδιο και η Τζίνι, πιστεύω.

ΤΖΙΝΙ

Έχει δίκιο.

ΝΤΡΑΚΟ

Ο Άντον Χερτ δεν βγήκε ποτέ από κείνο το σκοτεινό μέρος. Κι έτσι ο Άντον Χερτ έγινε ο Λόρδος Βόλντεμορτ. Ίσως το μαύρο σύννεφο που είδε ο Μπέιν γύρω από τον Άλμπους να είναι η μοναξιά του. Ο πόνος του. το μίσος του. Μη χάσεις το παιδί, Χάρι. Θα το μετανιώσεις. Και θα το μετανιώσει κι ο Άλμπους. Γιατί σε χρειάζεται, και χρειάζεται και τον Σκόρπιους, είτε το ξέρει είτε όχι.

                Ο ΧΑΡΙ κοιτάζει τον ΝΤΡΑΚΟ, σκέφτεται.

                Ανοίγει το στόμα του να μιλήσει. Σκέφτεται.

ΤΖΙΝΙ

Χάρι. Θα φέρεις εσύ τη μαγική σκόνη ή να τη φέρω εγώ;

(σελ. 184-185).

……………………….

ΣΚΟΡΠΙΟΥΣ [γιος του Ντράκο]

Ο κόσμος αλλάζει κι εμείς αλλάζουμε μαζί του. Η θέση που έχω σε τούτο τον κόσμο είναι καλύτερη. Αλλά δεν είναι καλύτερος ο κόσμος. Κι αυτό δεν το θέλω.

ΣΝΕΙΠ

Καλώ τον Προστάτη (Expecto Patronum)

                Ο Σνέιπ ελευθερώνει έναν Προστάτη, και έχει το σχήμα μιας πανέμορφης          

                ασημένιας ελαφίνας.

(σελ. 257)

…………………

ΣΚΟΡΠΙΟΥΣ

Ο οίκτος είναι μια αρχή, φίλε μου, ένα θεμέλιο πάνω στο οποίο θα χτιστεί ένα παλάτι –το παλάτι του έρωτα.

Οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν. Εξάλλου, έχω αρχίσει προπονήσεις….

http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003607/o-xari-poter-kai-to-katarameno-paidi

Όρμος Αφροδίτης, Σταυρός στην Πειραϊκή

2016

Σταυρός: Μνημείο του Αφανούς Ναύτη (1969)

 

 

Άγιος Νικόλαος

ΑΝΤΙΟΧΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΒΙΟΙ-ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Jaccques-Louis David (30 August 1748 – 29 December 1825)

Γάλλος ζωγράφος του Νεοκλασικισμού

Ο Δημήτριος Πολιορκητής, ο Αντίπατρος, ο Σέλευκος ήταν στρατηγοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου 

και επίδοξοι διάδοχοι της αυτοκρατορίας του.

Η Στρατονίκη της Συρίας ήταν κόρη του μακεδόνα βασιλιά 

Δημήτριου του Πολιορκητή 

και της Φίλας (κόρη του Αντίπατρου).

Περί το 300 π.Χ., νυμφεύτηκε τον  βασιλιά της Συρίας,  

Σέλευκο Α΄ Νικάνωρ.

Ο γιος του Σέλευκου, ο Αντίοχος, αρρώστησε από κάποια σωματική νόσο με αποτέλεσμα να χάνει το λογικό του.

Ο Ερασίστρατος (φημισμένος ιατρός και ανατόμος) διέγνωσε την αιτία: ΕΡΩΤΑΣ

Πλούταρχου Παράλληλοι βίοι

HAPPY END

Θεία τιμωρία ή αβελτηρία εξουσιαστών

BANKSY

-Τον 12ο αιώνα οι Βίκινγκς 
επιτέθηκαν στη Βρετανία. 
Οι Βρετανοί παρομοίαζαν τους Βίκινγκς σαν «μεγάλες σφήκες που τσιμπούν» και «πεινασμένους λύκους». Ο Αλκουίνος της Υόρκης, (ο πιο διακεκριμένος Άγγλος της εποχής του και σύμβουλος του φράγκου βασιλιά Kαρλομάγνου) ηθικολογούσε λέγοντας ότι απέτυχαν οι μοναχοί  να ζήσουν σύμφωνα με το μοναστικό ιδεώδες και γι αυτό: ο Θεός τούς τιμωρούσε για την απιστία τους σ’ Εκείνον. (Οι Βίκινγκς του Donald Logan, εκδ. Οδυσσέας, 2007).

-Η Κωνσταντινούπολη του 15ου αιώνα -ανάλογα με την κοινωνική θέση του σχολιαστή-κριτή ήταν είτε η «Βασιλίδα Πόλι» είτε η «αμαρτωλή πόλη». Η άποψη των Κωνσταντινουπολιτών για τις αλώσεις της πόλης -από τους Λατίνους (1204), από τους Οθωμανούς (1453)- ήταν ότι οι ήττες οφείλονταν στην αλαζονεία, στην πολυτέλεια, στην αμέλεια θρησκευτικών καθηκόντων που είχαν επιδείξει τα προηγούμενα έτη. Θεωρούσαν ότι ήταν η δίκαιη τιμωρία που υπαγορεύτηκε από τον Θεό.

2016

-Διανύοντας και ολοκληρώνοντας, σύντομα, τον 6ο χρόνο της οικονομικής αστάθειας (που η κρίση τείνει να γίνει κανονικότητα) οι εκκλησιαστικοί εκπρόσωποι υπαινίσσονται ότι οι έλληνες πολίτες ξέφυγαν από τον δρόμο του Θεού.

Διαχρονικά πρόκειται για διαστρέβλωση και υποβάθμιση της θεϊκής υπόστασης και της πνευματικής σημασίας που αποδίδεται στον όρο ‘θείο’ και ταυτόχρονα για μετακύλιση των ευθυνών στον λαό προκειμένου να δικαιολογηθεί η αβελτηρία ή/και η αναλγησία των αρχουσών τάξεων.

 Οι έχοντες και κατέχοντες κατακεραυνώνουν τους Έλληνες πολίτες γιατί υπήρξαν υπερκαταναλωτικοί. Να σημειωθεί ότι και πριν από την είσοδο της χώρας στο οικονομικό Μνημόνιο (=στραγγαλισμός) (2010) υπήρχαν ‘κόκκινα’ δάνεια και μάλιστα φημολογείται ότι κυκλώματα κρατούσαν χαμηλά τις τιμές στους πλειστηριασμούς προκειμένου τα ακίνητα να πωληθούν ‘μπιρ παρά’…

...κ.ά. δεινά...

2016

O Δαίμων στην ελληνική γλώσσα σημαίνει αυτός που διανέμει τη μοίρα (καλή ή κακή) στους ανθρώπους.

Έτσι κάποιος/α γίνεται ευδαίμων ή… Δυσδαιμόνα.

Καλές Άφθονες Πλούσιες Ευχές

για Εύνοια από τον Δαίμονα

ώστε να Ευδαιμονήσουμε

και... αμερικάνικα άλογα

Μάστανγκ Foto: Kelly Jay 

 

 

 

Στις αμερικάνικες καουμπόικες κινηματογραφικές 

ταινίες το σενάριο είναι παρόμοιο: οι Δυτικοί προστατεύουν το οχυρό τους από τις "κακές" φυλές των Ινδιάνων -απαραίτητο αξεσουάρ της κάθε φυλής ο "σοφός" γέρος.

Οι Νative (γηγενείς κάτοικοι) διακρίνονται για την ιππευτική τους ικανότητα αλλά και για τον σεβασμό που δείχνουν στα άλογα. Μάλιστα, αρκετά ονόματα Ινδιάνων περιλαμβάνουν τη λέξη «άλογο».

 

Υπάρχει, όμως, μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια...

Η ήπειρος Αμερική δεν είχε άλογα!!!  Η αμερικάνικη πανίδα περιλάμβανε βίσονες και λάμα!

Οι κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του 1950 έως 1970 βασίζονται σε γεγονότα που είχαν εκτυλιχτεί κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα. Ειδικότερα, τον 19ο αιώνα οι λευκοί χριστιανοί αποικιοκράτες είχαν αποφασίσει να περιορίσουν τις τοπικές φυλές σε καταυλισμούς ώστε να μπορέσουν να καρπωθούν τον πλούτο των εδαφών τους. Φερ’ ειπείν χρυσό και άργυρο (μέταλλα, τα οποία λόγω του ότι βρίσκονταν σε μεγάλο βάθος δεν εκμεταλλεύονταν οι Ινδιάνοι), κακάο και την υπέροχη φημισμένη μεξικάνικη βανίλια. 

η Βανίλια είναι είδος ορχιδέας
(ουδεμία σχέση με το χημικό κατασκεύασμα που πωλείται σε φιαλίδια
και χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική)

Το όνομα ‘Τρελό άλογο’ ανήκε στον Τασούνκα Ουίτκο∙ επρόκειτο για τον αρχηγό  των Λακότα.  Το ‘Τρελό άλογο’ ήταν επικεφαλής των ινδιάνικων φυλών (όπως Τσεγιέν, Σιου), οι οποίες υπερασπιζόμενες τα κυριαρχικά τους δικαιώματα ηττήθηκαν από τους λευκούς χριστιανούς (καθολικοί, προτεστάντες) κατακτητές το 1876, στη μεγάλη φονική μάχη στο Little Bighorn (ποταμός). 

Τα άλογα (μαζί με τα όπλα και τις ασθένειες, που θέρισαν τους ντόπιους κατοίκους) στη Νέα Γη έφεραν οι κονκισταδόρες Ισπανοί, Πορτογάλοι (το β΄ μισό του 15ου αι. μ.Χ.) ενώ οι Άγγλοι, οι Γάλλοι (τον 17ο αι.). Σε μικρό χρονικό διάστημα οι Ινδιάνοι