Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ... ΑΤΟΜΑ



«Το υποσυνείδητό μας, εκτός των άλλων, ελέγχει την ομιλία μας, το βλέμμα μας, τη γλώσσα του σώματός μας. Έτσι, επηρεάζουμε τους γύρω μας, καθώς λαμβάνουν  σε υποσυνείδητο επίπεδο αυτά που νοιώθουμε  και σκεφτόμαστε την κάθε στιγμή, και μας συμπεριφέρονται αναλόγως». (http://visualmeditation.gr/portfolio/%CE%B7-%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82/)

Αυτό είναι ένα από τα χαμένα κομματάκια του παζλ.
Είναι η απάντηση σε κάποια βαθύτερα ερωτήματα:
Γιατί κάποιοι άνθρωποι ενώ λένε πολλά «ΝΑΙ» δεν γίνονται αγαπητοί; Επειδή τα «ΟΧΙ», οι κακίες, οι φοβίες ναι μεν παγιδεύονται στο υποσυνείδητο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκτοξεύονται στο περιβάλλον.
Γιατί για κάποιους άλλους παρ' όλη την ‘τρελή’ συμπεριφορά τους, λέμε ότι «κατά βάθος είναι καλοί»; Επειδή, ενώ οι ίδιοι για κάποιους λόγους διατηρούν το προφίλ που έχουν επιλέξει, από το υποσυνείδητο αναβλύζει δοτική θετική ενέργεια.
Γιατί λέμε «ότι οι πολιτικοί δεν πείθουν πια τον λαό»; Επειδή οι ίδιοι δεν αισθάνονται ικανοί, ώριμοι, προετοιμασμένοι ώστε να επιλύσουν προβλήματα με αποτέλεσμα ο λαός να μην πλανάται (η σχέση ηγέτη και λαού είναι ένα εξίσου ενδιαφέρον θέμα)

Και μοιραία προκύπτει ένα άλλο ερώτημα: μπορεί ο άνθρωπος επεμβαίνοντας να βελτιώσει το υποσυνείδητό του;

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

ΒΛΑΣΣΗΣ ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ

http://www.mixanitouxronou.gr/vlassis-bonatsos-pros-exalo-astinomiko-afiste-mas-na-poume-dio-tragoudia-ke-tha-paixoume-ke-ton-ethniko-imno/

Ο ροκ τραγουδιστής Βλάσσης Μπονάτσος (Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1949-14 Οκτωβρίου 2004), δημιούργησε το μουσικό συγκρότημα «Πελόμα Μποκιού» (1969-1972) από τα αρχικά των ονομάτων των μελών του γκρουπ. Μεγάλη επιτυχία ο «Γαρύφαλλος».





1991

Εγώ που αλλάζω μορφή κι από στιγμή σε στιγμή θα χαθώ
από προσώπου της γης στην κόψη μιας αστραπής
μια μέρα θα εξαφανιστώ
από τη νύχτα μεθάω και στο σκοτάδι γελάω
βάζω μια μάσκα από φως και ξεχνώ
ο κόσμος λέει πολλά κι όταν με κρίνει σκληρά
η απάντησή μου είναι.

Υπάρχεις μόνο εσύ δυο φίλοι κι η μουσική
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω...

Ανακατεύω μπογιές τραβάω ευθείες γραμμές με το νου
φιλοσοφίες ακούς από ανθρώπους κουτούς
που εμένα δε με πείθουν.

Υπάρχεις μόνο εσύ δυο φίλοι κι η μουσική
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω.
Άκουσε με...

Σ' ένα ακρογιάλι στάσου κι αν ένα αστέρι πέσει πιάσ' το
αυτό που θέλεις πέσ' το όλα μπορούν να συμβούν
κάθε λεπτό θα ζήσω σαν να 'ταν πες το τελευταίο
ο χρόνος κάνει κύκλο και οι στιγμές που κυλούν
το μέλλον τώρα βλέπω και οι τρομπέτες ηχούν
με τα φτερά μου πετάω...

Εγώ που αλλάζω μορφή κι από στιγμή σε στιγμή θα χαθώ
από τη νύχτα μεθάω μες στο σκοτάδι γελάω
και στο φεγγάρι λέω:

Υπάρχεις μόνο εσύ δυο φίλοι κι η μουσική
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω..
Κοίταξέ με...

Στίχοι: Γιώργος Ρωμανός
Μουσική: Γιώργος Ρωμανός
Πρώτη εκτέλεση: Βλάσης Μπονάτσος