ΓΙΝΕ ΔΕΝΔΡΟ ΓΕΡΟ

ΚERRY DARLINGTON

Επίτρεψε στις ρίζες σου να πάνε βαθειά 

να βρουν υπόγειες πηγές νερών, 

να πλησιάσουν τη ζεστή καρδιά της Γης

Επίτρεψε στα κλαδιά σου να αναπτυχθούν

προς όλες τις κατευθύνσεις

Επίτρεψε τους να γεμίσουν με φύλλωμα και καρπούς

Επίτρεψε στους διαβάτες να ξεκουράζονται στη σκιά σου

να γεύονται τους χυμώδεις καρπούς σου

Εμπιστεύσου το δένδρο όταν το καίει ο ήλιος∙ 

όταν το λυγίζει ο αγέρας∙  όταν το χτυπά η βροχή

Επίτρεψε στον κορμό σου να μείνει μόνο με ξερόκλαδα

είναι γιατί δεν αντέχει το βάρος των φύλλων και των καρπών

είναι γιατί δεν αντέχει τους μονολόγους των ανθρώπων

Επίτρεψε στο δένδρο σου να γεμίζει∙ να αδειάζει

Επίτρεψε στον εαυτό σου να μεταμορφώνεται∙

να ανανεώνεται∙ να επαναλαμβάνεται

Εμπιστεύσου τις αλλαγές

Αφέσου στις διαφορετικές επαναλήψεις σου

Αγάπα όλες τις φάσεις της ζωής σου∙ εσύ είσαι

Σημαιοστολισμός για την αναχώρηση του γάλλου Δενύ Κοσσέν

Δημοσίευση από το σημερινό (Σάββατο-Κυριακή 14-15 Νοεμβρίου 2015) φύλλο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» με αριθμό 40305, 

το οποίο εκδόθηκε πριν το τρομοκρατικό χτύπημα  στο Μπατακλάν (περίπου 150 θύματα) της Γαλλίας ώρα 12 μεσάνυχτα της Παρασκευής. 

«Σάββατο 14 Νοεμβρίου 1915

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΕΝΥ ΚΟΣΣΕΝ

Μετ’ αποχαιρετισμόν των ενταύθα επισήμων, ο Γάλλος υπουργός κ. Κοσσέν μετά των συνταξειδευόντων συγγενών και της ακολουθίας του κατήλθε την 8ην π.μ. σήμερον επ’ αυτοκινήτου εις Πειραιά, συνοδευόμενος υπό των Ελλήνων ξεναγών του, προκειμένου να επιβή του καταδρομικού «Έλλη» δια την επιστροφήν του εις Γαλλίαν μέσον Μασσαλίας. Εκ μέρους της πόλεως του Πειραιώς εξαιρετικώς θερμή και διαχυτική προπομπή έγεινεν εις τον ευγενή Γαλάτην. Εκ παραλλήλου προς τας φροντίδας των αρχών της γείτονος, όπου ενηργήθη ειδική εορταστική διακόσμησις, με αφθονίαν Γαλλικών σημαιών αδελφωμένων προς τας Ελληνικάς, [το  μπολτάρισμα έκανε η xronompala] ο λαός είχε συγκεντρωθή, κατά πολυπληθεστάτας μάζας, εις την Βασιλικήν αποβάθραν, όπου η συνοδεία των αυτοκινήτων έφθασεν εξ Αθηνών την 8 ½ π.μ., γενομένη δεκτή με ζητωκραυγάς και επευφημίας.».

Σύμπτωση

Ένας παρόμοιος σημαιοστολισμός κυριαρχεί στα ελληνικά δημόσια κτίρια (π.χ. Ακρόπολη) και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το τελευταίο 24ωρο. Αρκετοί/ές σπεύδουν να χρωματίσουν τα προφίλ τους με τα γαλλικά χρώματα: μπλε-άσπρο-κόκκινο∙ έγιναν Γάλλοι και Γαλλίδες. Αλληλεγγύη! Συμπαράσταση στον δοκιμαζόμενο γαλλικό λαό! Mόνον που οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι δεν έχουν δείξει την ίδια ευαισθησία και σε παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν σε άλλα κράτη. Δεν έγιναν φερ’ ειπείν Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Αφρικανοί, κ.ά. Είναι μακριά αυτοί.

    Ακρισία,  και ακολουθία «της μοδός»! Mάζα που χειραγωγείται μέσω εικόνων, κατευθυνόμενη προς τόπους "θυσιών" καταθέτει λουλούδια, κεράκια. Για εξιλέωση αρκεί η διαπίστωση...  "η Δύση φταίει". Σαφέστατα είναι τεράστιες οι ευθύνες των Δυτικών χωρών (από την εποχή του μακεδόνα Αλεξάνδρου) στη δήθεν προσπάθεια του εκπολιτισμού της Ανατολής και όχι για την αρπαγή του χρυσού των Περσών. Mε ποιους συνεργάζονται, όμως,  οι Δυτικοί προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους; Mα, με Ανατολικούς πολιτικούς, θρησκευτικούς, πνευματικούς ηγέτες, οι οποίοι αδιαφορούν για τον αφανισμό των ομοϊδεατών, ομόθρησκων, ομοαίματών τους.

Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με αναμμένα τα φώτα. Άνευ ουσίας και σημασίας το αν θα σβήσουν ή όχι τα φώτα του πύργου του Άιφελ. 

Άπλετο Φως στα μυαλά να πέσει!

 

 

ΑΣΔΡΑΧΑΣ ΣΠΥΡΟΣ

25.11.2014

Μιλάει για τον ιστορικό χρόνο, τη σχέση Ιστορίας-πολιτικής, τους διανοητές που τον επηρέασαν, την Ιστορία ως εργαλείο κατανόησης του σήμερα

Η συνέντευξη δόθηκε στους ιστορικούς Βαγγέλη Καραμανωλάκη (Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΑΣΚΙ) και Άννα Ματθαίου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΑΣΚΙ), στο σπίτι του Σπύρου Ασδραχά, στη Νέα Σμύρνη, την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, για την εκπομπή των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας «Ιστορία στο Κόκκινο» (επιμ. Ηλίας Νικολακόπουλος) στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» 

Βαγγέλης Καραμανωλάκης: Ξεκινώντας, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι ιδιαίτερο για τον Σπύρο Ασδραχά, και μάλιστα στους ακροατές του «Κόκκινου» και τους αναγνώστες της Αυγής. Ο Σπύρος Ασδραχάς είναι αναμφίβολα ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους έλληνες ιστορικούς, ο οποίος σημάδεψε με το έργο του τη μεταπολεμική ελληνική ιστοριογραφία· θα έλεγα ότι διεύρυνε τον ορίζοντα της αυτοσυνειδησίας μας. Θέλω, όμως, να τον ευχαριστήσω για τη συζήτηση αλλά και τη φιλόξενη υποδοχή στο σπίτι του και να δώσω αμέσως τον λόγο στη φίλη και συνάδελφο Άννα Ματθαίου.

Άννα Ματθαίου: Συγγραφέας, ερευνητής, δάσκαλος στο Παρίσι και στην Αθήνα, συνιδρυτής με τον Φίλιππο Ηλιού και τον Βασίλη Παναγιωτόπουλο του περιοδικού Τα Ιστορικά, ιδρυτικό μέλος των ΑΣΚΙ και από το 2004 πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου τους. Τις ιδιότητες αυτές θα μπορούσαμε να τις συμπεριλάβουμε σε μία μόνο λέξη, τη λέξη ιστορικός;

Σπύρος Ασδραχάς: Δεν ξέρω αν η λέξη «ιστορικός» είναι η κατάλληλη — και δεν το λέω αυτό από μια ψεύτικη μετριοφροσύνη. Οπωσδήποτε, υπάρχει ένα νήμα που δένει πράγματα τα οποία φαίνονται ανάμεσά τους ανόμοια. Σε άκρα αφαίρεση, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια ιδιάζουσα αίσθηση του χρόνου. Είναι μια φράση που την έχω χρησιμοποιήσει και άλλες φορές. Καθώς έχω ζήσει αναμνησκόμενος, έχω μέσα μου έναν χρόνο ο οποίος είναι συνεχής, αλλά με ποιοτικές διαφορές που δημιουργούν σ’ αυτή τη συνέχεια μια ασυνέχεια.