Γάτα ή Σκύλος

🐈

Η γάτα,

η «κάτια» στο Βυζάντιο, η «γαλή» στην αρχαία ελληνική γλώσσα

 

λατρεύει την ανεξαρτησία, την καθαριότητα, 
τα χάδια, τις αγκαλιές και ζηλεύει φρικτά

Η άσπρη γάτα συμβολίζει το ασημένιο φεγγάρι που τρυπώνει στις γωνιές και καθαρίζει τον ουρανό για τη μέρα που έρχεται. Η άσπρη γάτα είναι ο «καθαριστής», ή το ζώο που καθαρίζει τον εαυτό του». Είναι αυτό που περιγράφει η σανσκριτική λέξη Mangaras, που σημαίνει «ο ιχνηλάτης κυνηγός· ο ερευνητής· αυτός που αναζητά». Η άσπρη γάτα είναι ο κυνηγός και ο δολοφόνος, που του φωτίζει το δρόμο το ασημένιο φεγγάρι. Όλοι οι σκοτεινοί, κρυμμένοι τόποι και τα πλάσματα αποκαλύπτονται κάτω από αυτό το ανελέητα απαλό φως. Δεν μπορείς να διώξεις την άσπρη γάτα σου, γιατί ή άσπρη γάτα σου, είσαι εσύ. Δεν μπορεί να κρυφτείς από την άσπρη γάτα σου, γιατί η άσπρη γάτα σου, κρύβεται μέσα σου. Βιβλίο «Η γάτα μέσα μας», του Μπάροουζ (William S. Burroughs)

Οι γάτες "συγκατοικούν" με τους ανθρώπους για περίπου 9.000 χρόνια .

Αρκετοί λαοί όπως οι Κέλτες, Έλληνες, Κινέζοι, Ιάπωνες, Άραβες θεωρούσαν τη γάτα ιερό ζώο, μάλιστα στην Αίγυπτο λάτρευαν τη θεά Μπαστ (με γατίσια χαρακτηριστικά) και στην Ινδία τη Σάσθτ.

Mi último tango en Atenas

Ένα τραγούδι σε ρυθμό τανγκό, κλασσική εκδοχή της αργεντίνικης κουλτούρας, κάνει το γύρο των ελληνικών social media τις τελευταίες ημέρες, καθώς είναι γεμάτο ελληνικές λέξεις παρά το γεγονός ότι επισήμως είναι στα ισπανικά.

Ο λόγος είναι απλός: Ο συνθέτης του, Ντανιέλ Αρμάντο, συνειδητοποίησε σε ένα ταξίδι του στην Κούβα πως η ισπανική γλώσσα είναι γεμάτη ελληνικές λέξεις. Το ερέθισμα ήταν ένα ένα βιβλίο με τον τίτλο «Οι 17.000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα» και ο Αρμάντο αποφάσισε να ξεκινήσει το πόνημά του.

Έφτιαξε ένα κομμάτι που δεν έχει ούτε μια ισπανική λέξη παρά μόνο ελληνικές που οποίες εκφέρονται στην ισπανική προσφορά και προκαλούν έκπληξη.

ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (1878-1958)

Αφίσα για τον ΟΔΗΓΟ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ
                του Νικόλαου Τσελεμεντέ

H ενσωμάτωση της Θεσσαλίας και Άρτας το 1881 στην Ελλάδα ακολουθήθηκε από εσωτερική αναδιάρθρωση και έτσι έγινε εντονότερη η προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας (από τον Χαρίλαο Τρικούπη έως τον Ελευθέριο Βενιζέλο) για να αποκτήσει η χώρα ευρωπαϊκή φυσιογνωμία.

Οι ποιητές και λογοτέχνες -υιοθετώντας σιγά σιγά τη δημοτική γλώσσα- επηρεάστηκαν από τα λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής, όπως τον Παρνασσισμό, Συμβολισμό, Ρεαλισμό, Νατουραλισμό, τα οποία είχαν γεννηθεί στη Γαλλία.

    Την περίοδο 1880-1930, ο Κωστής Παλαμάς κυριαρχούσε στην «Νέα Αθηναϊκή Σχολή», ο Νικόλαος Πολίτης συγκέντρωνε λαογραφικό υλικό, ο Γιάννης Βλαχογιάννης "αποκρυπτογραφούσε" (για 2 σχεδόν χρόνια) τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος διηύθυνε το περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων» (1879-1948).

Και ενώ η λογοτεχνική γενιά είχε συσπειρωθεί στα μηνιαία περιοδικά «Εστία» (1876-1895) και «Νουμά» (1903-1931) προσφέροντας πνευματική τροφή στους αναγνώστες,  

ο Νικόλαος Τσελεμεντές ασχολήθηκε με την αναγκαία τροφή του σώματος.