Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014
ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ Ο 14ος
Όλες οι μεγάλες θρησκείες του
κόσμου, με την έμφασή τους στην αγάπη, τη συμπόνια, την υπομονή, την
ανεκτικότητα και τη συγχώρεση μπορούν και να προωθήσουν εσωτερικές αξίες.
Αλλά η πραγματικότητα του κόσμου
σήμερα είναι ότι η βάση ηθικής στη θρησκεία δεν είναι επαρκής.
Γι 'αυτό είμαι όλο και περισσότερο
πεπεισμένος ότι έχει έρθει η ώρα να βρούμε έναν τρόπο σκέψης για την
πνευματικότητα και την ηθική πέρα από τη θρησκεία, όλοι μαζί.
η μογγολική
λέξη Δαλάι σημαίνει «ωκεανός»
η θιβετιανή
λέξη Λάμα (μπλα-μα) σημαίνει «γκουρού»
Τρίτη 5 Αυγούστου 2014
ΜΑΓΙΑ ΜΕΛΑΓΙΑ
Αυτή η νύχτα,
που για ένα πείσμα μου σε έχω χάσει,
πώς θα περάσει ώσπου να `ρθει το πρωί,
αυτή η νύχτα,
που κάθε αστέρι της προτού να σβήσει,
θα μου στοιχίσει τη μισή μου τη ζωή.
που για ένα πείσμα μου σε έχω χάσει,
πώς θα περάσει ώσπου να `ρθει το πρωί,
αυτή η νύχτα,
που κάθε αστέρι της προτού να σβήσει,
θα μου στοιχίσει τη μισή μου τη ζωή.
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.
Αυτή η νύχτα,
στα μαύρα πέπλα της που με τυλίγει,
πότε θα φύγει, πότε ο ήλιος θε να βγει,
αυτή η νύχτα,
που ‘ναι μαρτύριο χωρίς εσένα,
πάει στα χαμένα κι η καρδιά μου νοσταλγεί.
στα μαύρα πέπλα της που με τυλίγει,
πότε θα φύγει, πότε ο ήλιος θε να βγει,
αυτή η νύχτα,
που ‘ναι μαρτύριο χωρίς εσένα,
πάει στα χαμένα κι η καρδιά μου νοσταλγεί.
Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.
1952
Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος, Πάνος Παπαδούκας
Μουσική: Γιώργος Ασημακόπουλος, Γιώργος Μουζάκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)