E.E. CUMMINGS

Έντουαρντ Έστλιν Κάμινγκς (14 Οκτ. 1894-3 Σεπτ. 1962)

i like my body when it is with your

body. It is so quite new a thing.

Muscles better and nerves more.

i like your body. 

i like what it does,

i like its hows. 

i like to feel the spine

of your body and its bones,

and the trembling - firm- smoothness

and which 

i will again and again and again

kiss, 

i like kissing this and that of you,

i like, slowly stroking the, shocking fuzz

of your electric fur,

and what-is-it comes

over parting flesh ...

And eyes big love crumbs,

and possibly i like the thrill

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΕΝΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

BANKSY

Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι αναγνωρίζουν, ότι χρειάζονται τους άλλους. Δεν θεωρούν την ανάγκη αυτή για αγάπη και οικειότητα σαν υποχρέωση να υποβιβάζουν τον εαυτό τους, αλλά περισσότερο σαν μέσο αντανάκλασης των μεγάλων δυνατοτήτων τους και μοιράσματός τους με άλλους. Δεν αισθάνονται περιορισμένοι από την αγάπη και τις στενές σχέσεις, αλλά τις θεωρούν ιδιαίτερη ευκαιρία για ανάπτυξη. Κατανοούν πως ποτέ δεν μπορούν να κατέχουν κάποιον άλλο και δεν έχουν καμιά επιθυμία να ανήκουν σε κάποιον. Ξέρουν ότι η οικειότητα φέρνει κοντά τους ανθρώπους, αλλά ότι είναι ευθύνη του καθένα να διατηρήσει την αυτονομία της. Ότι πρέπει να αναπτύσσονται χωριστά για να εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται με άλλους. ο έρωτας και οι στενές σχέσεις προκαλούνται, δεν απειλούνται από τις διαφορές. Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι που ξέρουν πως όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν στενή σχέση, ενώνουν, δύο διαφορετικούς κόσμους, κι έτσι, όχι μόνον φέρνουν ο ένας στον άλλον κοινά στοιχεία, αλλά και διαφορές. Οι διαφορές είναι που θα συνεχίσουν να τους κινητοποιούν ν’ αναπτυχθούν. Το βάθος της αγάπης μας μπορεί συνήθως να μετρηθεί από το βαθμό στον οποίο είμαστε διατεθειμένοι να μοιράζουμε τον εαυτό μας με άλλους. αρχίζουμε με ξεχωριστά Εγώ. Φτιάχνουμε έναν κοινό χώρο ανάμεσα στα δύο Εγώ  και τον ονομάζουμε Εμείς. Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η οικειότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινή εμπειρία, τόσο μεγαλύτερος και ο χώρος του Εμείς. Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η οικειότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινή εμπειρία, τόσο μεγαλύτερος και ο χώρος του Εμείς.

Ο έρωτας και η οικειότητα έχουν πολλά στάδια και γι’ αυτό μεταβάλλονται διαρκώς. Η οικειότητα της πρώτης συνάντησης δεν θα είναι η οικειότητα του μήνα του μέλιτος, αλλά θα υπάρξουν πολλές περίοδοι μήνα του μέλιτος. Κάθε περίοδος θα είναι καινούργια και θα δημιουργεί νέες διαστάσεις στην οικειότητα. Επιβάλλεται γι’ αυτό ο ολοκληρωμένος άνθρωπος να έχει πάντα συνειδητότητα και να είναι ανοιχτός στην αλλαγή. Το πρόσωπο στα χέρια σήμερα κάποιου δεν θα είναι το ίδιο πρόσωπο αύριο, ή ακόμα για το λόγο αυτό, την επόμενη ώρα. Ο έρωτας δεν ανατρέφεται ούτε αυξάνεται κοιτάζοντας προς τα πίσω, βιώνεται πάντα στο παρόν.

Η ώριμη οικειότητα και η αγάπη δεν στηρίζονται στις προσδοκίες. Αφού κανείς, ούτε κι ένας άγιος, δεν μπορεί να ξέρει ή να εκπληρώσει όλες μας τις προσδοκίες, το να έχουμε προσδοκίες από τους άλλους σημαίνει ότι επιζητούμε τον πόνο και την απογοήτευση. Η μόνη βάσιμη προσδοκία στον έρωτα βρίσκεται στην ελπίδα ότι αυτοί που αγαπάμε θα γίνουν ο εαυτός τους, όπως κι εμείς. Η αγάπη που προσφέρεται από μια αίσθηση καθήκοντος ή υποχρέωσης, είναι η μεγαλύτερη προσβολή και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου αγάπη.

Ο αληθινός έρωτας και η οικειότητα αναπτύσσονται με τον καλύτερο τρόπο αυθόρμητα και

Ωφελιμισμός vs Δεοντοκρατίας

Αφού όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αλλαγή πλεύσης…

 1. Οι Μηδικοί πόλεμοι επρόκειτο να μείνουν στη συλλογική φαντασιακή διάσταση των Ελλήνων το σύμβολο της νίκης του πολιτισμού κατά των βαρβάρων. […] Αν και πολλοί από τους νεότερους υιοθέτησαν για μεγάλο διάστημα την άποψη αυτή και είδαν τους Μηδικούς πολέμους σαν μια νίκη της Δύσης εναντίον της Ανατολής, σήμερα υπάρχει μια τάση σχετικοποίησης της σημασίας της ελληνικής νίκης. Επισημαίνονται, δηλαδή, οι περικλειόμενοι κίνδυνοι κατά το μέτρο που η νίκη, αθηναϊκή κατά πρώτο λόγο, έγινε η απαρχή της ηγεμονίας αυτής της πόλης που επρόκειτο στη συνέχεια να δημιουργήσει μέσα στον ελληνικό κόσμο μια ρήξη  περισσότερο μοιραία στη μακροχρόνια διάσταση απ’ ό,τι θα ήταν ίσως η ενδεχόμενη νίκη των Περσών. (Claude Mosse-Annie Shcnapp-Gourberllon, ΕΠΙΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ)
Δηλαδή: για να αποφευχθεί ο μετέπειτα πόλεμος Αθήνας Σπάρτης (Πελοποννησιακός Πόλεμος 431-404 π.Χ) ήταν προτιμότερο να υποδουλωθεί από τους Πέρσες η Αθήνα. 

Η οποία Αθήνα όμως είτε θα επαναστατούσε και θα πολεμούσε εναντίον των Περσών είτε θα ανήκε για πάντα στην Περσική Αυτοκρατορία.

2. Τα κίνητρα της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν η εκμετάλλευση του πλούτου της Ανατολής. Όταν προετοίμαζε την εκστρατεία ήξερε ότι θα σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά όχι μόνο δεν δίστασε αλλά σκότωνε επί μια δεκαετία. Δικαιωματικά, λοιπόν, κατατάσσεται στον κατάλογο των μακελάρηδων του ανθρώπινου είδους, όπως Χίτλερ, Στάλιν, Ατατούρκ, Καντάφι, Τζέγκινς Χαν, κ.ά.
Ωστόσο, ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι ήρωας, επειδή κρίνεται εκ του αποτελέσματος -η εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού. Σ’ αυτήν την περίπτωση το κίνητρο (ο δήθεν εξελληνισμός των βάρβαρων πολιτισμών) μεγιστοποιεί το όφελος, την ηδονή των Ελλήνων αρχαίων και σύγχρονων. (Δεοντοκρατία:

 
3. Οι φοιτητές που είχαν πάρει μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (1973) επί πολλά χρόνια εκτιμώνταν ως ήρωες για την αντίστασή τους στο δικτατορικό καθεστώς του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου. Μετά τα γεγονότα της εξέγερσης, ακολούθησε η άνοδος του ταξίαρχου Ιωαννίδη, επιβλήθηκε εκ νέου στρατιωτικός νόμος, κάποιοι εκ των φοιτητών αναδείχθηκαν στην πολιτική σκηνή της Μεταπολίτευσης, οι οποίοι φάνηκαν ανάξιοι… και κάπως έτσι οδηγήθηκε η Ελλάδα στην πτώχευση και την κρίση, στα μνημόνια το 2010.  
Η ωφελιμότητα αλλά και ο συμβολισμός του 'Πολυτεχνείου' μετά από 40 χρόνια αμφισβητούνται. Θα είχε βάση η αμφισβήτηση, αν ξέραμε με βεβαιότητα ότι δεν θα εκδηλωνόταν η πτώχευση της χώρας ενώ ο βίος των πολιτών θα ήταν ευτυχισμένος. Το αν ήταν καθοδηγούμενη η εξέγερση από ξένα μυστικά κέντρα παραπέμπει σε άλλου είδους συζήτηση και ανάλυση.

4. Μετά τη Γαλλική (1789), Ελληνική (1821), Ρωσική Επανάσταση (1917) ακολούθησαν τρομοκρατία, εμφύλιοι πόλεμοι.
Το ότι οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να διαφυλάξουν, να υπερασπιστούν, να ενσωματώσουν στην ζωή τους τα συνθήματα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ, καθιστά τις τρεις επαναστάσεις ανώφελες, άκαιρες, μη αναγκαίες;


5. Στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945, οι Αμερικανοί έριξαν ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αντίστοιχα. Η κατακραυγή του κόσμου γι αυτό το μαζικό φρικιαστικό έγκλημα ήταν η αφορμή για τη λήξη του Β΄ ΠΠ.
Σύμφωνα με τους ωφελιμιστές, ναι μεν σκοτώθηκαν περίπου 150.000 άνθρωποι από την έκρηξη αλλά έληξε ο μακροχρόνιος πόλεμος, ο οποίος αν συνεχιζόταν θα αφάνιζε και άλλα εκατομμύρια.