ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ (1916)

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541-1614)

Στις 25 Νοεμβρίου του 1916 ο Βενιζέλος, διακόπτοντας τη σχέση του με τον βασιλέα, σχημάτισε προσωρινή κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη με τον ναύαρχο Κουντουριώτη και τον στρατηγό Δαγκλή και κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία και τη Βουλγαρία.

Έβγαλε έναν λόγο για να εξηγήσει την πολιτική του:

«Διακηρύσσομεν», είπε, «κατά τον πλέον απόλυτον τρόπον την πεποίθησίν μας ότι η Ελλάς δεν δύναται να προοδεύση, ούτε καν να υπάρξη χωρίς στενάς και συνεχείς σχέσεις με τας Δυνάμες που κυβερνούν την Μεσόγειον».

Τον Δεκέμβριο ο Κωνσταντίνος εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εναντίον του Βενιζέλου, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Και τη μέρα που γεννήθηκε Εκείνος που θα έλεγε: «Αγαπάτε τον πλησίον σας», σαν τις κάμπιες και τους αρουραίους της Laon το 1120 ο Βενιζέλος αφορίστηκε. 

Ο μητροπολίτης [Αθηνών, Θεόκλητος] αυτοπροσώπως, ακολουθούμενος από τον κλήρο, πρόφερε το Ανάθεμα εναντίον του Βενιζέλου, προδότη της πατρίδας, και 60.000 Αθηναίοι παρήλασαν στο Πεδίο του Άρεως με μια πέτρα στο χέρι, που έριχναν σε μια τρύπα η οποία σύντομα έγινε βουναλάκι. Πάνω του τοποθετήθηκε μια αναμνηστική πλάκα.

            Μεταμορφώθηκαν άραγε οι πέτρες σε λουλούδια ή ευλαβικά χέρια ακούμπησαν απρόσμενα ανθοδέσμες και στεφάνια, που η επόμενη αυγή ήρθε να φωτίσει;

«Στη σκιά του [Ελευθέριου] Βενιζέλου», της Έλενας Βενιζέλου.