CABARET 1972

Stars: Liza Minnelli, Michael York, Helmut Griem

Director: Bob Fosse

Writers: Joe Masteroff (based on the musical play "Cabaret" book by)

Story: A female girlie club entertainer in Weimar Republic era Berlin romances two men while the Nazi Party rises to power around them.

MONEY MONEY MONEY

Money makes the world go around
...the world go around
...the world go around.
Money makes the world go around
It makes the world go 'round.

A mark, a yen, a buck or a pound
...a buck or a pound
...a buck or a pound.
Is all that makes the world go around
That clinking, clanking sound...
Can make the world go 'round

Money money money money
Money money money money
Money money money...

If you happen to rich
And you feel like a night's entertainment
You can pay for a gay escapade.
If you happen to be rich and alone
And you need a companion 
You can ring (ting-a-ling) for the maid.
If you happen to be rich
And you find you are left by your lover,
And you moan and you groan quite a lot
You can take it on the chin,
Call a cab and begin to recover
On your 14-karat yacht! WHAT!?

Money makes the world go around
...the world go around
...the world go around.
Money makes the world go aroung
Of that we both are sure...
*rasberry sound* on being poor!

Money money money money
Money money money money
Money money money...

When you haven't any coal in the stove
And you freeze in the winter
And you curse to the wind at your fate.
When you haven't any shoes on your feet,
Your coat's thin as paper, 
And you look 30 pounds underweight
When you go to get a word of advice 
From the fat little pastor,
He will tell you to love evermore.
But when hunger comes to rap,
rat-a-tat rat-a-tat at the window
*knock knock* (at the window)
Who's there? (hunger) oh, hunger!!
See how love flies out the door...

For, money makes the world go around
...the world go around
...the world go around.
Money makes the world go 'round
The clinking, clanking sound of...
Money money money money 
Money money money money... 
Get a little, get a little
Money money money money...
Mark, a yen, a buck or a pound,
That clinking, clanking, clunking sound,
Is all that makes the world go 'round,
It makes the world go 'round!

New Year's Concert 2014 of the Vienna Philharmonic

ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ!

New Year's Concert 2014 with Daniel Barenboim

The 74th annual New Year's Concert of the Vienna Philharmonic takes place on January 1, 2014, under the baton of Daniel Barenboim in the Golden Hall of the Musikverein. This year the concert will be televised in over 90 countries with 16 cameras in use to capture the broadcast images. In the year 2014, the 100th anniversary of the outbreak of World War I will be commemorated. Therefore the Vienna Philharmonic considered it to be essentially relevant to invite peace activist Daniel Barenboim for the New Year's Concert 2014 and to set a corresponding emphasis in the program.
http://www.wienerphilharmoniker.at/new-years-concert/the-new-years-concert

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013

Χριστούγεννα!!!!!!!!!!!!!!

Μανιακό καταναλωτικό πνεύμα VS πνεύματος Χριστουγέννων.

Δένδρα, στολίδια, χρυσές μπάλες, κόκκινες, και καμπανούλες και φωτάκια κι άλλες μπάλες, κι άλλα στολίδια. Στο βάθος του κάδρου ξεπηδάνε απωθημένα, ενοχές, εξεικονισμένα  σε brand name σακούλες, σε κέρματα ελεημοσύνης «μέρες που ’ναι».

Όσο περισσότερο ρεαλιστική η ταινία της ζωής τόσο αυξάνεται η ανάγκη παραμυθένιων φωτογραφιών: μονοκατοικίες με καλυμμένες τις σκεπές από χιόνι, με καταπράσινες γιρλάντες, λαμπερά φωτάκια, φωτισμένα παράθυρα και στο βάθος ν’ ανασαίνει η φλόγα του τζακιού.

Όσο θέλουμε να κρύψουμε συναισθήματα τόσο πιο μεγάλη η αναζήτηση πρωτότυπων ευχών.

Όσο η ψυχή είναι στριμωγμένη τόσο την περικυκλώνουμε με στολίδια· ανάσα δεν παίρνει.

Η μοναξιά όποια ενδυμασία κι αν της φορέσεις, όσα λαμπιόνια κι αν της κρεμάσεις, πάλι μοναξιά θα λέγεται. Φλόγα γυρεύει…

…και συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την έλευση του Καινούργιου Χρόνου, ο οποίος… δεν έρχεται ποτέ.

Ουδείς τον είδε να κάνει σκάντζα βάρδια με τον Παλιό Χρόνο.

Ουδείς τον είδε να μπαίνει στο σπίτι του περιχαρής και να εύχεται: Όλα θα πάνε καλά.

Θα ήταν αναληθής· ΠΟΤΕ δεν πηγαίνουν ΟΛΑ καλά.

…Ίσως ο καινούργιος Χρόνος να έρχεται κάποια ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή στιγμή όταν είμαστε απροετοίμαστοι, δεν φοράμε τα γιορτινά μας, δεν έχουμε τον νου μας.

…Ίσως να στέκεται πίσω από κάποια κλειστή πόρτα και να περιμένει να χτυπήσουμε για να μας πει: ΕΜΠΡΟΣ. Εμείς αντιθέτως, επιμένουμε να χτυπάμε τις ίδιες κλειστές πόρτες· πόρτες που δεν ανοίγουν ποτέ. Θέμα Τύχης; Ίσως! Μάθημα ζωής; Πιθανόν!

…Ίσως την ώρα που είμαστε σκυμμένοι στον χάρτη της ζωής μας, σχεδιάζοντας μεγάλα έργα, ο Καινούργιος Χρόνος να λάμπει στα μάτια ενός προσώπου που….  Δεν βαριέσαι.

Φέτος δεν ζητάω δώρο απ’ τον Άγιο Βασίλη. Θέλω, όμως, όταν μοιράσει τα δώρα του, να έρθει να φορτώσω στο αδειανό έλκηθρό του όλα μου τα μίζερα "πρέπει"· να τα πάρει ψηλά, να εξαφανιστούν μαζί με τη λάμψη ενός  λευκού νάνου.

Ας ευχηθούμε για το 2014

-να μας δοθούν ευκαιρίες για την ανάδειξη των ικανοτήτων και δυνατοτήτων μας

-να είμαστε ουσιώδεις, ειλικρινείς ώστε να μην δημιουργούνται αυταπάτες ή μυστήρια

-να αποβάλλουμε απ’ το μυαλό μας πρότυπα, κλισέ, μοντέλα, όλα αυτά που μας μπλοκάρουν

-να τολμήσουμε να είμαστε ο εαυτός μας

και, 
-να εφαρμόσουμε την κλασική ρήση: 

  
100 ΦΟΡΕΣ ΚΙ ΑΝ ΠΕΣΩ, 101 ΘΑ ΣΗΚΩΘΩ 

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

                                      Η γέννηση του Χριστού και η αναγγελία στους ποιμένες

του φλωρεντιανού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Τζιότο ντι Μποντόνε  (1267 - 8 Ιανουαρίου 1337) 

Ήταν μια φορά… «μια φορά»

που από το πολύ που τη διηγήθηκαν

ακούστηκε τόσες φορές…

που έγινε πραγματικότητα

«Ιστορίες να σκεφτείς» του Χορχέ Μπουκάϊ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1814

Ο Τζων Κουίνσυ Άνταμς, ένας πουριτανός θεοσεβούμενος και 

φανατικός χριστιανός, ήθελε να μπει ένας όρος να ψαρεύουν ελεύθερα οι Αμερικανοί στη Νέα Γη. Δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο. Το δικό του.

Ο Ερρίκος Κλαίυ, αυτός ο περίφημος Κλαίυ, ενδιαφερόταν μόνο για τον Μισσισιπή, για τη Νέα Γη δεν του καιγότανε καρφάκι.

Εκεί που συμφωνάγανε όλοι, ήτανε ένα: «Όχι αναγκαστική ναυτολογία». Και κείνο που επιμέναν οι Εγγλέζοι, ήταν αυτό: «Να μην καταργηθεί η αναγκαστική ναυτολογία».

Μύλος, λοιπόν, η δουλειά, κουβέντες του αέρα τόσα χρόνια, μέχρι που μπήκε στη μέση ο ίδιος ο Ρώσος αυτοκράτορας. Κι αυτός πάλι, όχι για καλό. Σου λέει, «έτσι και μπλέξει η Αγγλία στην Αμερική, θα μας αφήσει μόνους να τραβιόμαστε με τον Ναπολέοντα και δεν την έχουμε καλά».

Τέλος πάντων, το 1814 Άγγλοι και Αμερικάνοι ανταμώσανε στη Γάνδη. Πάλι κούφιες κουβέντες κι οι Εγγλέζοι που θέλανε να κερδίσουνε καιρό, τραινάρανε τη δουλειά.

Όταν κερδίσανε τον Ναπολέοντα οι Εγγλέζοι πιάσανε τον μεγάλο στρατηγό τους, τον Ουέλιγκτον.

-Δεν πάτε ελόγου σας εξοχώτατε, που κερδίσατε κοτζάμ Ναπολέοντα, στην Αμερική να τους κάνετε ντα;

-Τις Λίμνες τις έχουμε; ρώτησε ο Ουέλιγκτον.

-Όχι.

-Τότε θα μας κάνουνε ντα αυτοί.

-Και τι θα γίνει;

-Συμβιβάστε τα.

Τέλος πάντων. Χριστούγεννα του 1814 ήτανε (o Καρύδας τους έδειρε τον Γενάρη τους Άγγλους) υπογράψανε την ειρήνη. Φάγανε και πουτίγκες, φάγανε και ροσμπίφια, παίξανε και τους ύμνους τους, περάσανε μια χαρά τα πουλάκια μου.

«Η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών», (1979), του Νίκου Τσιφόρου.

 ...........................................................

Το 1812, οι ΗΠΑ προσπάθησαν με πόλεμο να προσαρτήσουν στα εδάφη τους τις βρετανικές αποικίες του Καναδά. Ο πόλεμος έληξε χωρίς νικητές και ηττημένους με την Συνθήκη της Γάνδης τον Δεκέμβριο του 1814. 

Τζων Κουίνσυ Άνταμς, δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Γεώργιος Γ΄, βασιλιάς Αγγλίας

Αλέξανδρος Α΄ Παύλοβιτς, αυτοκράτορας της Ρωσίας

Λουδοβίκος ΙΗ΄ ο λατρευτός, βασιλιάς της Γαλλίας

Αντρέας Τζάκσον, ο Καρύδας, αμερικανός στρατηγός

ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ

-Είναι Χριστούγεννα, οι ευλογημένες μέρες που πρέπει να βασιλεύει η ειρήνη και η συγγνώμη. Ο καθένας πρέπει ν’ αγαπά τον πλησίον του.

Ο Ηρακλής Πουαρό ακούμπησε στην πλάτη της πολυθρόνας του, σταύρωσε τα χέρια του και κοίταξε τον υπαστυνόμο συλλογισμένος.

HERCULE POIROT’S CHRISTMAS,
first published on 19 December 1938

-Πιστεύετε δηλαδή ότι τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος που δεν προσφέρεται για εγκλήματα.

-Μάλλον.

-Γιατί;

-Γιατί; Επανέλαβε ο Τζόνσον με κάποια αμηχανία. Μα… γιατί τέτοιες μέρες ποιος μπορεί νάχη στο μυαλό του σε τέτοιες απάνθρωπες πράξεις;

-Τι συναισθηματικοί άνθρωποι τελοσπάντων είστε εσείς οι Άγγλοι! αναφώναξε ο Πουαρό.

Ο Τζόνσον φάνηκε να πειράχτηκε λιγάκι.

-Τι το κακό βρίσκετε σ’ αυτό; Γιατί να μη διατηρούμε τις παλιές παραδόσεις και τα παλιά έθιμα;

-Αντιθέτως το βρίσκω χαριτωμένο. Μα ας εξετάσουμε τα γεγονότα. Λέτε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος γενικής χαράς και καλής καρδιάς. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος τρώει, έτσι δεν είναι; Και μάλιστα τρώει πολύ… περισσότερο από το συνηθισμένο. Η πολυφαγία όμως φέρνει και βαρυστομαχιά. Και η βαρυστομαχιά κάνει μερικούς ανθρώπους ευέξαπτους.

-Τα εγκλήματα, παρατήρησε ο Τζόνσον, δεν γίνονται από ευέξαπτους.

-Λέτε ακόμη ότι τα Χριστούγεννα ο κόσμος έχει την τάση της συγγνώμης. Πραγματικά. Όλοι περνούν σφουγγάρι πάνω στις παλιές διαφωνίες, δείχνονται συμφιλιωτικοί.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1967

Δεν μ’ απέλυσαν ως τις 7 το βράδυ της επομένης, παραμονής Χριστουγέννων. Από την ώρα που άκουσα τα νέα μέχρι ν’ απολυθώ, υπέφερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε. 

Οι ώρες έμοιαζαν με αιωνιότητα. Καθώς περνούσαν οι ώρες, η αμφιβολία μου μεγάλωνε. Έβλεπα τώρα την απαίσια ασκήμια του Αβέρωφ σ’ όλο της το μέγεθος, γιατί τώρα πια δεν χρειάζονταν να το αποκρύψω από τον εαυτό μου. Δεν χρειαζόταν πια να ελέγχω τα συναισθήματά μου, να υποβληθώ στην αυστηρή αυτοπειθάρχηση που θα απαιτούσε η μακροχρόνια φυλάκιση που πίστευα πως με περίμενε. Η φρουρά μου, η χωροφυλακή, όλοι άλλαξαν εντελώς. Προσπάθησαν να μου φέρονται ευχάριστα.

………………………

Την Κυριακή, παραμονή των Χριστουγέννων, μ’ επισκέφθηκε πάλι η Μαργαρίτα. Είχε αρχίσει ν’ ανησυχεί. Γιατί αργούσαν τόσο πολύ; Γιατί δεν έφθασε η Εφημερίδα της Κυβέρνησης; Συνέβη τίποτε;

Είχε κιόλας σκοτεινιάσει. Από το παράθυρο του κελιού μπορούσα να δω πολλά γνωστά πρόσωπα που μαζεύθηκαν στο απέναντι πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας περιμένοντας την απόλυσή μου.

……………………

Αρκετοί φίλοι περίμεναν μπροστά στο σπίτι και δυο χωροφύλακες βημάτιζαν πάνω κάτω για να εξασφαλίσουν το αδιατάρακτο της «δημόσιας τάξης». Ο Γιώργος βγήκε από το σπίτι. Τον αγκάλιασα και περπατήσαμε μαζί τα σκαλιά ως την πόρτα. Η Μαργαρίτα, τα παιδιά και πολλοί φίλοι ήσαν εκεί για να με υποδεχθούν.

Την άλλη μέρα τα Χριστούγεννα κι ήταν για όλους μας μια χαρούμενη μέρα. Αλλά γρήγορα, γρηγορότερα απ’ ότι περίμενα, άρχισα να νιώθω το βάρος της δικτατορίας. Βέβαια, είχα ελευθερωθεί δεν ήμουν πια στον Αβέρωφ. Κι όμως όλοι μας, η Ελλάδα, κι εγώ σαν κομμάτι της, είμασταν σκλαβωμένοι. Το σπίτι μου δεν ήταν γεμάτο από πολιτικούς φίλους. Το τηλέφωνο δεν κτυπούσε. Κι ένας μοναχικός χωροφύλακας περπατούσε πάνω κάτω στο δρόμο μπροστά στο σπίτι μου.

… Τη βραδιά των Χριστουγέννων πήγαμε στο Καστρί για να φάμε με τον πατέρα μου. Ήταν μια στιγμή που λαχταρούσα για πολύν καιρό. Τώρα που πλησίαζα δείλιασα. Φοβόμουν πως δεν θ’ άντεχε ο πατέρας μου τη συγκίνηση της συνάντησής μας μετά από τόσον καιρό.

Αντίθετα, ήταν εξαιρετικά ευτυχής. Δεν τον θυμούμαι ποτέ τόσο ανακουφισμένο και τόσο ήρεμο, όσο εκείνη τη βραδιά. Είμαστε πάλι μαζί. Ελεύθεροι, σε περιορισμένη βέβαια σημασία, να ιδωθούμε, να μιλήσουμε, να πιούμε μαζί ένα ποτήρι κρασί………

«Η δημοκρατία στο απόσπασμα», (Νοέμβρης 1974), του Ανδρέα Παπανδρέου.