Για τους λάτρεις της Ιστορίας: gegonota.xls
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014
ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Pawel Kuczynski |
Το πεπρωμένο, το
κισμέτ, οι προβλέψεις είναι γι αυτούς/ές, απ’ όποια πλευρά του ποταμού και αν βρίσκονται, που διστάζουν να ξεβολευτούν και
επιμένουν σε έναν τρόπο ζωής που ίσως και να μην τους εκφράζει αλλά έχουν μάθει
τον τρόπο διαχείρισής του.
Οι αιχμάλωτοι είναι
αυτοί που έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να επαναστατήσουν. Αντίθετα, οι αυτομπλοκαρισμένοι σε σχήματα, καλούπια, πρότυπα, παιχνίδια εξουσίας ζώντας
με τη ψευδή εντύπωση ότι οι ίδιοι είναι ελεύθεροι είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο
να απεμπλακούν.
Ο ελεύθερος,
όμως, άνθρωπος
δεν χρειάζεται
ν’ αποδείξει ή να επιβάλλει κάτι
δεν φοβάται ότι
θα πνιγεί στον ωκεανό των συναισθημάτων
δεν φοβάται το
βάρος και το γλυκό βασανιστήριο της ανάμνησης
Εμπιστεύεται και
αφήνεται στην ευεργετική και μοναδική ένταση του άλλου, τη γεύεται, τη ρουφάει με λαχτάρα.
Δρα συνειδητά γιατί η ανάμνηση, η κοινή εμπειρία είναι αυτές που δίνουν και τα διαφορετικά χρώματα κάθε φορά.
Δρα συνειδητά γιατί η ανάμνηση, η κοινή εμπειρία είναι αυτές που δίνουν και τα διαφορετικά χρώματα κάθε φορά.
Όποιος δεν αντέχει το σθένος της ενέργειας που του προσφέρεται
ή δεν θεωρεί τον εαυτό του άξιο ν' αγαπηθεί
αποστασιοποιείται και επιλέγει να ζει με θολές αναμνήσεις,
χαμένος σε δαιδαλώδεις σκέψεις και φόρμες.
χαμένος σε δαιδαλώδεις σκέψεις και φόρμες.
Ο καθένας έχει
την ευθύνη της (σεβαστής) επιλογής και την χάραξη της πορείας του.
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ
BANKSY-paint-brush-what |
STAVRENTO 2014
Ακόμα έχω στο νου μου ένα κομμάτι του εαυτού μου
ανέμελο να γυρνάει σε ουρανούς να πετάει.
Τι κι αν όλα έχουν αλλάξει, αυτό δεν μπαίνει σε τάξη
στέκεται όρθιο πολεμάει για όλα αυτά που αγαπάει.
Ακόμα έχω στο νου μου έναν αλήτη που πάει
κόντρα στον άνεμο ψάχνει όλα αυτά που λαχταράει.
Στα ρούχα τους δε χωράει, στα λόγια τους αντιδράει
Σκέφτεται πρώτα καλά και ύστερα μιλάει.
Ένα ακόμα αλάνι που ψάχνει να βρει λιμάνι
που ακόμα θέλει να γυρνάει σε μια ατέλειωτη πλάνη
που ακόμα θέλει ν' αγγίξει όσα ο νους του δεν φτάνει
Που ξέρει να κερδίζει, ξέρει όμως και να χάνει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό"
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014
ΓΚΡΑΦΙΤΙ
A Love Letter For You: Brooklyn |
Γκράφιτι είναι ένα σήμα σε μια
επιφάνεια. Πρόκειται για μια περιπέτεια που απασχολεί την καινοτομία και τις
δεξιότητες κριτικής σκέψης, όλα σε μια κομψή γραμμή.
Η ιστορία είναι η εξής: Ένας άνθρωπος έγραψε ένα όνομα για να δείξει ότι ήταν εκεί. Ένα άλλο πρόσωπο που απειλήθηκε αρκετά από τη δήλωση της ύπαρξης, ζωγράφισε πάνω από το όνομά του. Η κηλίδα χρώματος που καλύπτει το όνομα γίνεται η ίδια ετικέτα. Κάθεται στον τοίχο και μαρτυρεί την παρουσία των δύο ανθρώπων. Ένα άτομο είναι το λεγόμενο ποινικό, ένα άτομο είναι το λεγόμενο ακτιβιστής και οι δύο είναι ίσοι στην ανάγκη τους να αναγνωρίζονται. Ένα άτομο έχει τη φήμη αλλά αντιμετωπίζει φυλακή, ένα άτομο παίρνει την υποστήριξη και επευφημίες από την κοινότητα, αλλά θέλει φήμη. Ο τοίχος δεν ενδιαφέρεται για έναν από αυτούς, απλώς γίνεται πιο παχύς με τη μπογιά.
A Love Letter For You: Dublin |
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
ΜΗ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΜΗ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ακούστηκε για πρώτη φορά το 1959 από την Τζένη Καρέζη, στην
ταινία του Ντίμη Δαδήρα ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Γιάννης Ιωαννίδης & Παναγιώτης
Κοκοντίνης
Σάββατο 14 Ιουνίου 2014
Αζτέκοι
Το 1519, ο Ισπανός κατακτητής
Hernán Cortés και οι 400 άνδρες του βάδισαν προς την πρωτεύουσα των Aztec την
Tenochtitlan και αμέσως ήξεραν ότι βρέθηκαν σε ένα παράξενο και θαυμάσιο μέρος.
Ο αυτοκράτορας Moctezuma II, πριν από την άφιξή τους, είχε στείλει στους
Ισπανούς πολυτελή κοσμήματα και ωραία ρούχα. Πιθανόν να πίστευε ότι οι Ισπανοί
είναι η θεότητα Quetzalcoatl, το «προικισμένο φίδι» που επέστρεφε στο
Tenochtitlan από την ανατολή, ή ότι θα υποδεχόταν απεσταλμένους από ένα φιλικό
κράτος. Οι Ισπανοί, κάνοντας τους δικούς λογαριασμούς, άρχισαν να εξερευνούν
την πόλη, βρήκαν ναούς εμποτισμένους με αίμα και ανθρώπινες καρδιές που καίγονταν σε κεραμικά μαγκάλια. Τόσο παχιά ήταν η δυσωδία της ανθρώπινης
σάρκας, έγραψε ο χρονικογράφος Bernal Díaz del Castillo, ώστε η σκηνή έφερε στο
μυαλό καστιλιάνικο σφαγείο.
Πεντακόσια χρόνια αργότερα, η
κεντρική πλατεία της πόλης του Μεξικού εξακολουθεί να σφύζει από
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)