Για τους λάτρεις της Ιστορίας: gegonota.xls
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015
Με ένα πλάνο αξιόπιστης χρηματοδότησης.
Με ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων, που θα έχει όμως την αποδοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Με κριτήριο τη κοινωνική δικαιοσύνη, τη μεταφορά δηλαδή βαρών από τους αδύναμους στους οικονομικά ισχυρούς.
Και με ένα αξιόπιστο σχέδιο άμεσων αναπτυξιακών επενδύσεων, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Έκθεση που απουσίαζε μέχρι σήμερα από τις διαπραγματεύσεις, αφού μόλις προχθές είδε το φως της δημοσιότητας, και επιβεβαιώνει τις ελληνικές θέσεις για την αναγκαία αναδιάρθρωση του χρέους προκειμένου να καταλήξουμε σε μια βιώσιμη λύση οριστικής εξόδου από τη κρίση, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη.
Τούτη την ώρα, ο τόπος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ενότητα και συνοχή, ομοψυχία και ειλικρινή συνεννόηση για ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Από αύριο όλοι μαζί συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την Εθνική προσπάθεια για μια συμφωνία διεξόδου.
Με ισχυρό σύμμαχο την πίστη του λαού μας στις δυνάμεις του.
Με ισχυρό σύμμαχο τη δημοκρατία και το δίκιο, που είναι με το μέρος μας.
Θα τα καταφέρουμε.
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015
Κριτικά κείμενα για την τέχνη 1925-1937, βιβλίο του Ηλία Ηλιού
ο Ηλίας Ηλιού γράφει στο βιβλίο του στο κεφ. "Κουτιών Εγκώμιο"
[...] Το πιο παρδαλό μπαρόκ και ροκοκό, οι χωρίς καμιά κλιματολογική ανάγκη -μεταφερμένες από τις υπερβόρειες χώρες μυτερές σαν το σκούφο του Μίδα- στέγες των μονοκατοικιών των προαστείων, κάμποσα μωρέσκ κι άλλα ξενόρρυθμα χτίσματα, να το σύνολο σχεδόν των κτιρίων που πρόκειται να διασωθούν από την εισβολή της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Αυτή πάλι, εκτός απ' άλλα, μας ξαναδίνει την ταράτσα, το τυπικό αυτό στοιχείο της νέας Ελληνικής και μάλιστα της νησιωτικής αρχιτεκτονικής. Να παιδεύονται για ν’ ανακαλύψουν κάποιον παλαιικό τύπο καρέκλας άβολης που μουδιάζει τα ψαχνά, κόβει τη μέση, και τα ξυλόγλυπτά της αφήνουνε για μέρες ανεξίτηλα τα ίχνη τους σ’ όποιο μέρος του κορμιού ακουμπήσουν. Αλλά και το πρόβλημα της νέας πόλης, της πόλης του 20ού αιώνα, με την αναπόφευκτη και υπαγορευόμενη από τον τεχνικό πολιτισμό της εποχής μας, συγκέντρωση μεγάλου αριθμού κατοίκων σε μικρή έκταση χώρου βρισκότανε σε αντινομία με την πέτρα σαν υλικό της οικοδομής. (Nota bene. Βέβαια τα παραμύθια για τη νοσηρή αστυφιλία και τα ειδυλλιακά κηρύγματα για την επάνοδον προς τους αγρούς, μακράν από την πόλιν και την ταραχή, είναι φτηνά πράγματα που αφιλοσόφητα προσπαθούν να ερμηνεύσουν και να καταργήσουν κοινωνικά φαινόμενα πολύ πιο σύνθετης αφορμής και μπορεί κανείς να τ’ ακούει βερεσέ, χωρίς να φοβάται πως αποκλείει μια ενδεχόμενη εξήγηση και μια λύση του ζητήματος.
📌Φιλιππίδης Δ., 1984: «Αυτό που τον [Ηλία Ηλίου] ενδιαφέρει είναι αν ο σύγχρονος άνθρωπος εξυπηρετείται σωστά με τα «κουτιά» που χτίζει η μοντέρνα αρχιτεκτονική. Η απάντησή του είναι απροκάλυπτα θετική: τα νέα υλικά, οι νέες τεχνικές, οι μορφές δείχνουν έναν σεβασμό στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας. Κάθε αναχρονισμός, κάθε προσπάθεια να αποδοθούν παλιές μορφές με τα νέα υλικά είναι τραγέλαφος. Ο Ηλιού συνοψίζει τα χαρακτηριστικά της μοντέρνας αρχιτεκτονικής και σαρκάζει τις αντιφάσεις κάθε αντίστοιχης επιστροφής. (📖 Ιστορία της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας, εκδ. ΕΑΠ, σ. 180).
📎Περισσότερα για Ηλία Ηλιού: https://xronompala.blogspot.com/2015/01/blog-post_17.html
Κυριακή 28 Ιουνίου 2015
Σαλβαντόρ Αλιέντε, ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος του
Τρίτη 16 Ιουνίου 2015
η αρχιτεκτονική ματιά του Τάση Παπαϊωάννου
Σάββατο 13 Ιουνίου 2015
Πριν σε γνωρίσω, Stavento
μάτι που κράταγε το δάκρυ, ο αέρας μη το δει και το βρομίσει
δύσκολη λύση για των ανθρώπων τα εύκολα
και λεία πιο εύκoλη για όλα τα ξέκολα
εύκολα ξέκοβα, γρήγορα έφευγα
λογαριασμό δεν έπαιρνα, λογαριασμό δεν έδινα
φοβόμουνα μη γίνω γάιδαρος δεμένος
ή μη ξεμείνω σε μπαμπέσας κελί φυλακισμένος
Πριν σε γνωρίσω ήμουνα κραγιόν σε χάρτινο γιακά
τα πάντα τα βαριόμουνα και όλα τα σιχαινόμουνα
Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν έπαιρνα στα σοβαρά
ποτέ μου δε δενόμουνα και όλα τα απαρνιόμουνα
Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατέλειωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα
Πριν σε γνωρίσω ήμουνα αγκάθι έτοιμο να τρυπήσει
γιατί με τούτα που έβλεπα σου λέω είχα απηυδήσει
σίδερο που η φωτιά δεν μπόρεσε να λυγίσει
δέντρο που άφηνε οτιδήποτε πάνω του να καθίσει
αναξιόπιστος για αξιόπιστες, κακός γαμπρός για νύφες ευκολόπιστες
παράνοια μέσα στα λογικά τους πλαίσια
και κάπως έτσι νόμιζα πως πέρναγα θεσπέσια
για κοίτα όμως που τούτα όλα εδώ τα πληρώνω
και πλάι σου, ότι είχα κάνει ένα ένα ξεχρεώνω τώρα
πάνω σου αφήνω σημάδια, δεν έχουν τέλος τα βράδια
και αποζητάω μονάχα πρωτοφανέρωτα χάδια
Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατελείωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα
Πριν σε γνωρίσω δήλωνα ανικανοποίητος
σχεδόν αμίλητος, θρασύς και πικρομίλητος
κοίτα τι έπαθα τώρα μου έχεις γλυκάνει το στόμα
και όταν δεν είσαι πλάι μου
γίνομαι ένα με το χώμα (λιώμα)
δε ξέρω αν είναι εντάξει αυτά που παθαίνω πριν σε γνωρίσω
ανήκουστο εγώ να σωπαίνω
πες μου τι γίνεται εδώ, ψυχή μου τα’χω χαμένα
βγάζω και ανασφάλειες, πες μου τι νιώθεις για μένα ;
Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν είχε ουσία τελικά
τσάμπα περιπλανιόμουνα και άδικα χανόμουνα
Πριν σε γνωρίσω χώραγα σου λέω παντού και πουθενά
τώρα απλά κατάλαβα πως πλάι σου παίρνω φωτιά
Ότι δεν έδωσες, δώστο σε μένανε
και ότι δεν έδωσα το’χω για σένανε
Νύχτες ατέλειωτες εγώ περίμενα
κοίτα να μη βρεθείς στα κακώς κείμενα
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015
Το γλυκό τμήμα της ύπαρξής μας, Ρουσό
ελεγχόμενο τμήμα στη μεγάλη 'πίτα',
την «ανθρώπινη αγέλη»,
ή αλλιώς να επιβάλλουν
νέα μορφή πνευματικής εξουσίας
στο συλλογικό ασυνείδητο.
«Αυτό το γλυκό τμήμα της ύπαρξής μας»
όπως το αποκαλούσε ο Ζαν-Ζακ Ρουσό.