Άρθουρ Σοπενχάουερ, Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος

(παιδική) ζωγραφιά, Παναγιώτης Κοκκινάκος

 

«Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος»

Κανόνας αρ. 3

Επίκτητος χαρακτήρας

Θα μπορούσε κανείς ασφαλώς να υποθέσει (εφόσον ο εμπειρικός χαρακτήρας, ως έκφανση του νοητού, είναι  αναλλοίωτος και όπως κάθε φυσικό φαινόμενο συνεπής με τον εαυτό του) ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να εμφανίζεται πάντα αναλλοίωτος και συνεπής προς τη φύση του, άρα δεν θα είχε ανάγκη να αποκτήσει κάποιον χαρακτήρα τεχνητά μέσω της εμπειρίας και της αυτοκριτικής.

…………………

Συνειδητοποιούμε την ακαμψία του χαρακτήρα ενός άλλου προσώπου μέσα απ’ την εμπειρία, κι ως τότε πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν, χρησιμοποιώντας ορθολογικές ιδέες, παρακλήσεις και ικεσίες, παραδείγματα και καλή προαίρεση να τον πείσουμε να εγκαταλείψει τον δικό του τρόπο, ν’ αλλάξει τον τρόπο συμπεριφοράς του, ν’ αποκλίνει απ’ τον τρόπο σκέψης του, ή ακόμα και να διευρύνει τις δυνατότητές του.

Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς. Πρέπει πρώτα να μάθουμε από την εμπειρία τι επιθυμούμε και τι μπορούμε να κάνουμε.

ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

          Ο Ανθρωπισμός ή Ουμανισμός εκδηλώθηκε ως φιλοσοφικό ρεύμα τον 14ο αιώνα και έφερε τον άνθρωπο στο επίκεντρο του κόσμου. Ο άνθρωπος πνευματικά  απαλλαγμένος από το φόβο της θεϊκής θέλησης από τη μια, και αξιοποιώντας τις δυνατότητες της σκέψης και χρησιμοποιώντας κανόνες λογικής από την άλλη, μπορούσε να κοιτάξει το μέλλον του με αισιοδοξία. Η πνευματική του εξέλιξη ήταν δυνατόν να επιτευχθεί με τη μελέτη της αρχαίας Γραμματείας.

            Συνηθίζουμε να λέμε ότι η Ελλάδα ζώντας 400 χρόνια σκλαβωμένη στους Τούρκους γνώρισε μόνο τον Μεσαίωνα. (Αν και μεγάλες περιοχές του ελλαδικού χώρου και για πολλά χρόνια ήταν ενετοκρατούμενες).

 Έτσι ερχόμαστε στην Ελλάδα του 2013 και διαπιστώνουμε ότι οι πολιτικοί άνδρες/γυναίκες  χρησιμοποιούν ακόμα "μεσαιωνικά" επικοινωνιακά τεχνάσματα. Πρώτα απ’ όλα τον ανορθολογισμό με εκφράσεις όπως: «ο ελληνικός λαός είναι περήφανος», «έχει ένδοξη ιστορία» (λες και αν δεν είχε ένδοξη ιστορία δεν θα είχε δικαιώματα στη ζωή), στοχεύοντας στο συναίσθημα. Σειρά έχει ο εκφοβισμός με την πτώχευση, την απώλεια εδαφικής κυριαρχίας, τον αφανισμό του έθνους. Εμπλουτίζουν, μάλιστα, τον λόγο τους με οικονομικούς όρους (σε συνδυασμό με τις οικογενειακές οικονομικές αλχημείες που κάνουμε, αν δώσουμε εξετάσεις στην ΑΣΟΕΕ θα περάσουμε με άριστα). Η ηθική του καθενός κρίνεται και από τα μέσα που χρησιμοποιεί για να πετύχει τον σκοπό του και από το αν αυτά ωφελούν ή βλάπτουν τους άλλους. Με αυτό το κριτήριο και μόνο, ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου είναι ανήθικο.

ΖΩΗ

ΠΟΙΗΜΑ ΝΤ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ