ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

http://lt-arts.deviantart.com

Που χάθηκαν οι λαμπεροί θεοί;

εξαφανίστηκαν οι ημίθεοι

Ξόμειναν

τέρατα

σε πράσινες καρέκλες

Αγάλματα άχρωμα

λιτά, αμίλητα

λένε πολλά

Ποιος τ’ ακούει;

Στις πτυχές των ρούχων τους

ζάρωσαν οι αλήθειες

Η αύρα τους

πνοή του δημιουργού,

φωτίζει λίγους

Που χάθηκαν οι λαμπεροί θεοί;

Μάτια θολά

σκυφτοί ώμοι

τέρατα

σε μπλε καρέκλες

Δεν υπάρχουν λαμπεροί θεοί

Δεν υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι

παραξενιές της φύσης

στην υπερβολή διθύραμβοι

στην έλλειψη  κραυγές

xronompala

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΡΑΣ

                                             2009

«Στην Κατοχή στο Γυμνάσιο που πήγαινα μάς έδιναν ένα βραστό αυγό κάθε μέρα. Εμείς, οι μαθητές της μεγαλύτερης τάξης αποφασίσαμε να δίνουμε το αυγό στους μικρότερους μαθητές για να αντέξουν την πείνα».

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η λογοτεχνία μπορεί να παρομοιαστεί με ένα χοντρό σκοινί, που σε κάθε σημείο του δεν αποκαλύπτει στον ακίνητο θεατή παρά ένα μόνο τεντωμένο ευθύγραμμα νήμα, ενώ άλλα νήματα γέρνουν προς τα κάτω και άλλα μόλις ξεπροβάλλουν και υψώνονται.

Σε κάθε χρονική στιγμή, μια διάθεση είναι εκείνη που εξέχει, ένα κίνημα που επισκιάζει τα άλλα. Η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία, η πρόοδος ή η αντίδραση, η υπερβολή ή η συγκράτηση· το κοινωνικό ή το ατομικό, το μπαρόκ ή το ρεαλιστικό, το ρομαντικό ή το κλασικό.

Όλα τα νήματα και οι στάσεις πλέκονται αξεχώριστα, αν και κατορθώνουν να περνούν στο προσκήνιο η καθεμιά με τη σειρά της, χάρη σε ένα άτομο, σε μια σχολή σκέψης, χάρη σε μια περαστική μόδα ίσως ή σε έναν ισχυρό κυβερνήτη.

Dominique Secretan, Κλασικισμός, εκδ. ΕΡΜΗΣ.