Η λογοτεχνία μπορεί να παρομοιαστεί με ένα χοντρό σκοινί,
που σε κάθε σημείο του δεν αποκαλύπτει στον ακίνητο θεατή παρά ένα μόνο
τεντωμένο ευθύγραμμα νήμα, ενώ άλλα νήματα γέρνουν προς τα κάτω και άλλα μόλις
ξεπροβάλλουν και υψώνονται.
Σε κάθε χρονική στιγμή, μια διάθεση είναι εκείνη που εξέχει,
ένα κίνημα που επισκιάζει τα άλλα. Η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία, η πρόοδος ή η
αντίδραση, η υπερβολή ή η συγκράτηση· το κοινωνικό ή το ατομικό, το μπαρόκ ή το
ρεαλιστικό, το ρομαντικό ή το κλασικό.
Όλα τα νήματα και οι
στάσεις πλέκονται αξεχώριστα, αν και κατορθώνουν να περνούν στο προσκήνιο η
καθεμιά με τη σειρά της, χάρη σε ένα άτομο, σε μια σχολή σκέψης, χάρη σε μια
περαστική μόδα ίσως ή σε έναν ισχυρό κυβερνήτη.
Dominique Secretan, Κλασικισμός, εκδ. ΕΡΜΗΣ.
