Γάτα ή Σκύλος

🐈

Η γάτα,

η «κάτια» στο Βυζάντιο, η «γαλή» στην αρχαία ελληνική γλώσσα

 

λατρεύει την ανεξαρτησία, την καθαριότητα, 
τα χάδια, τις αγκαλιές και ζηλεύει φρικτά

Η άσπρη γάτα συμβολίζει το ασημένιο φεγγάρι που τρυπώνει στις γωνιές και καθαρίζει τον ουρανό για τη μέρα που έρχεται. Η άσπρη γάτα είναι ο «καθαριστής», ή το ζώο που καθαρίζει τον εαυτό του». Είναι αυτό που περιγράφει η σανσκριτική λέξη Mangaras, που σημαίνει «ο ιχνηλάτης κυνηγός· ο ερευνητής· αυτός που αναζητά». Η άσπρη γάτα είναι ο κυνηγός και ο δολοφόνος, που του φωτίζει το δρόμο το ασημένιο φεγγάρι. Όλοι οι σκοτεινοί, κρυμμένοι τόποι και τα πλάσματα αποκαλύπτονται κάτω από αυτό το ανελέητα απαλό φως. Δεν μπορείς να διώξεις την άσπρη γάτα σου, γιατί ή άσπρη γάτα σου, είσαι εσύ. Δεν μπορεί να κρυφτείς από την άσπρη γάτα σου, γιατί η άσπρη γάτα σου, κρύβεται μέσα σου. Βιβλίο «Η γάτα μέσα μας», του Μπάροουζ (William S. Burroughs)

Οι γάτες "συγκατοικούν" με τους ανθρώπους για περίπου 9.000 χρόνια .

Αρκετοί λαοί όπως οι Κέλτες, Έλληνες, Κινέζοι, Ιάπωνες, Άραβες θεωρούσαν τη γάτα ιερό ζώο, μάλιστα στην Αίγυπτο λάτρευαν τη θεά Μπαστ (με γατίσια χαρακτηριστικά) και στην Ινδία τη Σάσθτ.

ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (1878-1958)

Αφίσα για τον ΟΔΗΓΟ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ
                του Νικόλαου Τσελεμεντέ

H ενσωμάτωση της Θεσσαλίας και Άρτας το 1881 στην Ελλάδα ακολουθήθηκε από εσωτερική αναδιάρθρωση και έτσι έγινε εντονότερη η προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας (από τον Χαρίλαο Τρικούπη έως τον Ελευθέριο Βενιζέλο) για να αποκτήσει η χώρα ευρωπαϊκή φυσιογνωμία.

Οι ποιητές και λογοτέχνες -υιοθετώντας σιγά σιγά τη δημοτική γλώσσα- επηρεάστηκαν από τα λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής, όπως τον Παρνασσισμό, Συμβολισμό, Ρεαλισμό, Νατουραλισμό, τα οποία είχαν γεννηθεί στη Γαλλία.

    Την περίοδο 1880-1930, ο Κωστής Παλαμάς κυριαρχούσε στην «Νέα Αθηναϊκή Σχολή», ο Νικόλαος Πολίτης συγκέντρωνε λαογραφικό υλικό, ο Γιάννης Βλαχογιάννης "αποκρυπτογραφούσε" (για 2 σχεδόν χρόνια) τα απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος διηύθυνε το περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων» (1879-1948).

Και ενώ η λογοτεχνική γενιά είχε συσπειρωθεί στα μηνιαία περιοδικά «Εστία» (1876-1895) και «Νουμά» (1903-1931) προσφέροντας πνευματική τροφή στους αναγνώστες,  

ο Νικόλαος Τσελεμεντές ασχολήθηκε με την αναγκαία τροφή του σώματος.

   

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

 

 Αλφαβητάριο  "ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ",
του Επαμεινώνδα Γεραντώνη, ΑΘΗΝΑΙ 1950

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στην Αρχαιότητα υπήρχε η δοξασία ότι στη Σελήνη κατοικούσαν νοήμονα όντα.

«Αληθής Ιστορία»

Καλός δε παρά Σεληνίταις νομίζεται, ήν που τις φαλακρός ή. Και μην και γένεια φύουσιν μικρόν υπέρ τα γόνατα. Και όνυχας εν τοις ποσίν ουκ έχουσιν, αλλά πάντες εισίν μονοδάκτυλοι. Και επειδάν ή πονώσιν ή γυμνάζωνται, γάλακτι παν το σώμα ιδρούσιν, ώστε και τυρούς απ’ αυτού πήγνυνται. Τους δε οφθαλμούς περιαιρετούς έχουσι και πολλοί τους σφετέρους απολέσαντες παρ’ άλλων χρησάμενοι ορώσιν. Τινές δε και πολλούς αποθέτους έχουσιν, οι πλούσιοι.

Κάτοπτρον δε μέγιστον κείται υπέρ φρέατος ου πάνυ βαθέος. Αν μεν ουν εις το φρέαρ καταβή τις, ακούει πάντων των εν τη γη λεγομένων, εάν δε εις το κάτοπτρον αποβλέψη, πάσας μεν πόλεις, πάντα δε έθνη ορά.

Τότε και τους οικείους εγώ εθεασάμην και πάσαν την πατρίδα, ει δε κακείνοι εμέ εώρων, ουκέτι έχω ειπείν. Όστις δε ταύτα μη πιστεύει ούτως έχειν, άν ποτε και αυτός εκείσε αφίκητα, είσεται ως αληθή λέγω.

Ηγεμόνας του Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (3 Μαΐου 1469-21 Ιουνίου 1527)

Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (3 Μαΐου 1469-21 Ιουνίου 1527), Φλωρεντιανός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και συγγραφέας.

Ο Μακιαβέλι έγραψε το βιβλίο ΗΓΕΜΟΝΑΣ το 1513. Ο τίτλος του ήταν II principe, (Ο πρίγκιπας), με οδηγίες για την οργάνωση της διοίκησης προς τον Lorenzo Β' των Μεδίκων, Λούκα του Ουρμπίνο. Δημοσιεύτηκε το 1532.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Η ιστορία είναι μέγας διδάσκαλος αλλά και μεγάλη παγίς, Κανελλόπουλος Π.

Συρία 2013
NBCNEWS.COM

Απόσπασμα από κείμενο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου:

Η ιστορία είναι μέγας διδάσκαλος, αλλά και μεγάλη παγίς.

Είναι παγίς, όταν την βλέπωμεν, όπως δεν είναι. Δηλαδή, ως αφηρημένην και υπό ατέγκτων νόμων οιασδήποτε κατηγορίας προσδιωρισμένην πορείαν ιδεών ανεξαρτήτων από τα ανθρώπινα διλήμματα και παθήματα.

Και είναι μέγας διδάσκαλος, όταν έχωμεν την ελευθερίαν της σκέψεως δια να την αντικρύσωμεν –και να την ζήσωμεν– ως πορείαν συγκεκριμένων ανθρώπων και ιδεών, πορείαν, κατά την οποίαν αντικειμενικά αίτια και υποκειμενικά γεγονότα, αφηρημέναι ιδεολογίαι και απτοί άνθρωποι συμβαδίζουν ή διασταυρώνονται ή και συγκρούονται.

Το μόνον κρίσιμον ερώτημα είναι το εξής:

Πως είναι δυνατόν να αναλύσωμεν την ιστορίαν εις όλα –όπως θα ήτο δίκαιον– τα αναρίθμητα προσωπικά περιστατικά, τα κατά συντριπτικήν πλειονότητα ανώνυμα παθήματα, των ανθρώπων που έδρασαν και επόνεσαν ή και κατεπατήθησαν επάνω εις τους ορατούς και αόρατους δρόμους της;

Το ερώτημα τούτο έχει, χωρίς άλλο, μέγα ηθικόν βάθος. …………….

Απρίλιος Μάιος 1964

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, πολιτικός
13/12/1902-11/9/1986

Η θέση των ιθαγενών της Αμερικής

http://www.uwec.edu/geography/ivogeler/w188/i.htm

Η θέση των ιθαγενών της Αμερικής απέναντι στη δυτική άποψη της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας:

«Η προϊστορία είναι μια δυτική έννοια σύμφωνα με την οποία κοινωνίες που δεν ανέπτυξαν γραφή δεν έχουν ιστορία. Αυτή η άποψη ταιριάζει τέλεια στο εξελικτικό πλαίσιο σκέψης των δυτικών κοινωνιών… Η αρχαιολογία ήταν μέχρι τώρα ένα μέσο κυριαρχίας και αποικιακής αποστέρησης της ταυτότητάς μας.

Αν οι Ινδιάνοι μπορούσαν να την πάρουν πίσω στα χέρια τους θα εξασφαλίζαμε νέα εργαλεία για να κατανοήσουμε την ιστορική μας εξέλιξη και έτσι θα ενδυναμώναμε τα σημερινά αιτήματά μας και σχέδια για το μέλλον» (Condori, 1989).

(από το βιβλίο «Εισαγωγή στον Ελληνικό Πολιτισμό» του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ).

ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

Ο λατίνος ποιητής Πόπλιο Οβίδιος Νάσων  (43π.Χ-17μ.Χ) στο επικό έργο του, Μεταμορφώσεις αναφέρει τον Νάρκισσο ως γιο της νύμφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισσού. Ο ωραίος Βοιωτός ήταν μοναχικό άτομο, απολάμβανε τους περιπάτους στο δάσος και έμενε αδιάφορος στις Νύμφες. Απέκρουσε τον έρωτα της νύμφης Ηχώς -με αποτέλεσμα εκείνη να χάσει τη φωνή της και έτσι ακούγονταν μόνο οι τελευταίες συλλαβές.
Οι Νύμφες ζήτησαν από τη θεά Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα, να τιμωρήσει τον νεαρό. Η Αφροδίτη κατάφερε  να ερωτευτεί ο Νάρκισσος τον εαυτό του. Πως; Κάποια μέρα καθώς εκείνος κοίταξε την εικόνα του να καθρεφτίζεται στα νερά μιας λίμνης, θαμπώθηκε από την ομορφιά του. Από τον καημό του γι αυτόν τον ανεκπλήρωτο –για το είδωλό του– έρωτα, μαράζωσε και τελικώς πέθανε. Πεθαίνοντας μεταμορφώθηκε σε λουλούδι με κιτρινόλευκα πέταλα, το οποίο πήρε το όνομά του ήρωα.

..................................

1891

Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ,
μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ

Ο νεαρός αριστοκράτης Ντόριαν Γκρέυ, ερωτεύτηκε το πορτραίτο του, που είχε φιλοτεχνήσει ο ζωγράφος φίλος του. «Σε τι τερατώδη στιγμή αλαζονείας και πάθους είχε προσευχηθεί να κρατήσει το πορτραίτο το βάρος των ημερών του κι αυτός να μείνει με την αδιάφθορη λαμπρότητα της αιώνιας νιότης». Τα χρόνια περνούσαν και παρόλο 

που ο Ντόριαν ακολουθούσε έκλυτο βίο, διατηρούσε τη νεότητά και το κάλλος του. Αντιθέτως, το πορτρέτο δεχόταν 

τα σημάδια της φθοράς του χρόνου: 

ρυτίδιαζε και παραμορφωνόταν. Όταν ο Ντόριαν 

κατάλαβε το μέγεθος της ματαιοδοξίας...

...................................
Η μεταμόρφωση του Νάρκισσου

Σαλβαντόρ Νταλί, 1936-37

 

Στο σουρεαλιστικό αριστούργημα ή «εικόνες απόλυτου παραλογισμού» κατά τον Νταλί, ο Νάρκισσος απεικονίζεται να καθρεφτίζεται στο νερό με κρυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του,  τονίζοντας έτσι το εσωτερικό του δράμα.
Τα χρώματα του όμορφου νέου είναι όπως

 «λιώνει το χρυσωμένο κερί, με μια γλυκιά ζέστη, έτσι κι αυτός διαλύεται και χάνεται από έρωτα», Οβίδιος.
Από το λείο αυγό, ίσων διαστάσεων με το κεφάλι του Νταλί, προβάλλει το λουλούδι νάρκισσος. Ο Νταλί έγραψε ποίημα δίνοντας οδηγίες ώστε να γίνει κατανοητό το έργο του. 

Απαραίτητο, σίγουρα!!!

..........................................................

Όσο η ανθρωπότητα θ' αντικρύζει κουρασμένη και χωρίς οδηγό της το φωτισμένο πνεύμα, την αντίσταση και την κακία της Πράξης, θα κατέχεται πάντα από το φόβο της φθοράς, που οδηγεί στην παράλυση της θέλησης. Κώστας Βάρναλης, από το βιβλίο του Άνθρωποι, 1958.

ΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ ΠΟΥΛΙ

EXEI ΚΙ O ΦΤΩΧΟΣ ΠΟΥΛΙ

Οδυσσέας Ελύτης (2 Noεμ. 1911-18 Μαρτ. 1996),

από την ποιητική συλλογή ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ

Να ’χεις στόλους και βαπόρια

και πλεούμενα πελώρια

Με το δένε και το λύνε

λίγο βέβαια δεν είναι

Όμως της ζωής το αλάτι

βρίσκεται μες στο κρεβάτι

Μια μονάχα μες στις δέκα

να ’ναι αληθινή γυναίκα