Το γλυκό τμήμα της ύπαρξής μας, Ρουσό

 

                                                                      Οι επιτήδειοι ανέκαθεν επιδιώκουν   

 να αποκτήσουν
ελεγχόμενο τμήμα στη μεγάλη 'πίτα',
την «ανθρώπινη αγέλη»,
ή αλλιώς να επιβάλλουν
νέα μορφή πνευματικής εξουσίας
στο συλλογικό ασυνείδητο.
«Αυτό το γλυκό τμήμα της ύπαρξής μας»
 όπως το αποκαλούσε ο Ζαν-Ζακ Ρουσό.

Τάκης Ζενέτος, Στρογγυλό σχολείο

Ναυσικά Αλειφέρη ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 'ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ-ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Τάκης Ζενέτος γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν ένας από τους 200 νέους επιστήμονες που διέφυγαν με το «Ματαρόα» τον Δεκέμβριο του 1944, προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές τους στη Γαλλία. Επέστρεψε το 1955 στην Ελλάδα, όπου έκανε καριέρα ως αρχιτέκτονας.

Στην πρώτη ενότητα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την ‘ηλεκτρονική πολεοδομία’ του Ζενέτου και θα παρουσιάσουμε ένα από τα υλοποιημένα έργα του, το ‘στρογγυλό σχολείο’.

Στη δεύτερη ενότητα θα ασχοληθούμε με την ευαισθητοποίηση των επιστημόνων σχετικά με την προστασία της Φύσης και την πρόταση του Ζενέτου για την τουριστική αξιοποίηση περιοχών της νότιας Κρήτης.

Στην τρίτη ενότητα θα ασχοληθούμε με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική στη μεταπολεμική Ελλάδα.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τα ευρωπαϊκά κράτη μετά τον Β΄ΠΠ επιδόθηκαν στην ανοικοδόμηση των πόλεων που ήταν μια καλή ευκαιρία για την εδραίωση σε μεγάλη κλίμακα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Η μεταπολεμική τέχνη απελευθερώθηκε από το βάρος των ιστορικών προτύπων της Αναγέννησης, του Νεοκλασικισμού, του Γοτθικού ρυθμού. Στον φονξιοναλισμό (λειτουργικότητα) του μοντέρνου

ΠΑΣΧΑ 2015

Μεγάλο Σάββατο 11 Απριλίου 2015

΄Αγιος Δημήτριος Νέου Φαλήρου

                 Περιφορά Επιταφίου

................................................................................

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ~ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Beethoven's Silence

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, 

γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, 

αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. 

Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου.

Βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην.

Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.

Αποστόλου Παύλου: Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους, ιβ´ 27- ιγ´ 13

(Κοινή ελληνιστική)

Ο Σκεπτόμενος του Γιάννη Τσαρούχη

Ναυσικά Αλειφέρη 

ΓΙΑ  'ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ-ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ,  ΕΛΠ 12

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Εικ. 1. Γιάννης Τσαρούχης: Ο Σκεπτόμενος, 1939

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

O ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε το 1909 στην Αθήνα και πέθανε το 1989. Στη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας μεταξύ άλλων έλαβε μέρος σε τοπικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής, ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία θεάτρου, τον σχεδιασμό θεατρικών κοστουμιών, την αντιγραφή τοιχογραφιών στα Μετέωρα και στον Μυστρά, μελέτησε τις λαϊκές ενδυμασίες, δίδαξε στη Δραματική Σχολή Σταυράκου (1953) αλλά και στο «Ιωνικό κέντρο» ζωγραφικής στη Χίο (1981).[1]

Ο «ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ» 

Στη σύγχρονη εποχή η εις βάθος μελέτη της Βυζαντινής τέχνης είχε ως αποτέλεσμα τον συσχετισμό της με τον Εξπρεσιονισμό και την αναβάθμιση της θέσης της στην ιστορία της Τέχνης.[2] Έτσι, το εγχείρημα του Γιάννη Τσαρούχη να συνθέσει ελληνοβυζαντινά και ευρωπαϊκά στοιχεία στα έργα του έχει ιδιαίτερη αξία. Οι ελληνικές επιρροές είχαν προέλθει από τη μαθητεία τού Τσαρούχη στο εργαστήριο του βυζαντινολάτρη Κόντογλου, τη γνωριμία του με τον ζωγράφο λαϊκής τέχνης Θεόφιλο, τη γνωριμία του με τον Σπαθάρη, δημιουργό του Καραγκιόζη. Ενώ κατά τη διάρκεια της ετήσιας παραμονής στο Παρίσι (1934-35) ο Τσαρούχης είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τα πρωτοπόρα καλλιτεχνικά ρεύματα, όπως τον Φωβ (fauvre= αγρίμια), τον Κυβισμό, τον Εξπρεσιονισμό.[3]             

Τσαρούχης Γιάννης

ΓΙΑΝΝΗΣ
(31/12/1909-20/7/1989)

… Μίλησα για ψάξιμο και για πειράματα αλλά δεν μίλησα και για μια άλλη εργασία που έχω κάνει στη ζωή μου και που κάνω ακόμα, που είναι ίσως η πιο σημαντική. 

Η συνεχής ανάκριση που κάνω στον εαυτό μου όχι πάντα τέλεια, για να μάθω ποιος είμαι ελπίζοντας ότι θα φτάσω σε μια ευτυχία πιο σταθερή αν το βρω αυτό.

Περιστοιχιζόμενος από πολλούς ανθρώπους που έχουν βασίσει τη ζωή τους σε μια τέτοια στάση απέναντί της, που συνοψίζεται με τις λέξεις δήλωση, δίπλωμα, αξιοποίηση, διορισμός, η ζωή μου ήταν δύσκολη και όχι πολύ ευτυχισμένη.

Όλα αυτά που έκανα για τη μάθηση είναι απαραίτητα και δύσκολα 

μα το δικαίωμα να τολμάς να είσαι καλλιτέχνης

σ’ το δίνει ο σεβασμός και θαυμασμός σου χωρίς όρια της ζωής.

Το παιδικό μου όνειρο να γίνω ένας καλός ζωγράφος αναγκαστικά μετετράπη σ’ ένα ιδανικό διαφορετικό, που συνίστατο στο να μάθω που βρίσκομαι και που πατώ. Έπρεπε να γκρεμίσω τους επαρχιώτικους ενθουσιασμούς των επιπόλαιων που εθαύμαζαν τη Δύση και να γνωρίσω το αληθινό πρόσωπο της Δύσεως και την αληθινή ιστορία των σχέσεών μας με αυτήν. 

Από την άλλη μεριά, έπρεπε να φυλάγομαι καλά από τον επαρχιώτικο βαλκανικό φανατισμό, τον διψασμένο για συνθήματα εύκολα εύκολες παρηγοριές για τη σύγχυσή του και για το αίσθημα κατωτερότητας που τον καταπλάκωνε.

Προσπάθησα ν’ αφεθώ πάντα ελεύθερος στα ρεύματα, για να καταλαβαίνω ποια είναι η αληθινή μου αντοχή. Τα λάδια και τα σχέδια της Πινακοθήκης έγιναν μεταξύ 19340-35, στην Ελλάδα και μεταξύ 1935-36 στο Παρίσι. Το Παρίσι και τα μουσεία με οδήγησαν από τον σουρεαλισμό στο ρεαλισμό.

Στο βιβλίο του ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ,   εκδ. ΑΓΡΑ, Αθήνα 2000.

ΙΔΡΥΜΑ ΤΣΑΡΟΥΧΗ Γ:

http://www.tsarouchis.gr/gr/main.htm

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΡΘΕΝΗΣ

Ο Παρθένης (1878-1967) σπούδασε ζωγραφική στη Βιέννη και ήταν ο πρωτοπόρος έλληνας καλλιτέχνης που κάλυψε τη μεγάλη γκάμα καλλιτεχνικών νεωτεριστικών τάσεων του 19ου και 20ού αιώνα (Ιμπρεσιονισμό, Συμβολισμό, Κυβισμό).

Μεγάλο γυμνό (1920-1925)

Η τάση (προερχόμενη και επιβεβλημένη από τους Βαυαρούς καθηγητές) της Σχολής των Καλών Τεχνών της Αθήνας (ιδρύθηκε το 1836)  ήταν ο Ακαδημαϊσμός (υπακοή στους κανόνες ζωγραφικής, παραδοσιακή ηθογραφία). Έτσι, ο ανατρεπτικός Παρθένης δεν έγινε δεκτός ως καθηγητής στη Σχολή το 1923 (κυβέρνηση Πλαστήρα-Γονατά) με τη δικαιολογία ότι ήταν οπαδός του Φουτουρισμού: «… ελευθεριάζουσιν υπό όλως νεωτεριστικήν αντίληψιν μη συνάδουσαν απολύτως προς τα ακαδημαϊκάς παραδόσεις». 

Η μεσολάβηση του Ελευθέριου Βενιζέλου -υποστηρικτής της νεωτερικής τέχνης και κατά του Ακαδημαϊσμού- και η προσωπική φιλία του Παρθένη με τον δημοκράτη Αλέξανδρο Παπαναστασίου, διευκόλυναν το διορισμό του ζωγράφου στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1929. Ο Παρθένης -καθώς πλήθος μαθητών συνέρρεε στο εργαστήριό του (στην Καλλιθέα) και εκδήλωνε έντονο ενδιαφέρον για τον Delacroix, Cezanne, κ.ά,- δέχτηκε πόλεμο από τους συντηρητικούς καθηγητές, οι οποίοι ανησυχούσαν όχι μόνον για την ανατροπή του status quo της Σχολής αλλά και για το ενδεχόμενο να αλλάξουν οι καλλιτεχνικές προτιμήσεις τού αγοραστικού κοινού -των αστών- και να χάσουν οι καθηγητές το μονοπώλιο στην αγορά Τέχνης. Ο Παρθένης παραιτήθηκε από τη Σχολή το 1947.

Ευαγγελισμός (1910-11)

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artwork_id=64588

μουσειακά Μουσεία

Οι αρχαίοι έλληνες αρχιτέκτονες έδιναν μεγαλύτερη σημασία στην εξωτερική διακόσμηση των ναών ενώ στον υπαίθριο χώρο υπήρχε ο βωμός όπου γίνονταν οι λατρευτικές θυσίες. Εν αντιθέσει με τους χριστιανικούς ναούς που είχαν λιτή εξωτερική εμφάνιση προκειμένου να μην προκαλούν τις ρωμαϊκές αρχές.

Μουσείο Ακρόπολης

Η ελληνική αρχιτεκτονική που αναπτύχθηκε από τον 19ο αιώνα βασίστηκε στη γοτθική εξαιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αναγκαία σύνδεση της τότε νεοσύστατης Ελλάδας με την Αρχαία για να επιτευχθεί η εύνοια των δυτικοευρωπαίων (που λάτρευαν την αρχαιοελληνική τέχνη και γραμματεία). Έτσι, διαμορφώθηκε η νεοκλασική αρχιτεκτονική και τα περισσότερα δημόσια κτήρια ανεγέρθηκαν σύμφωνα με αυτόν τον ρυθμό (μεγάλα οικοδομήματα, μικρά παράθυρα και το απαραίτητο αέτωμα στην κορυφή).

Στις μέρες μας τα πολιτιστικά ή πνευματικά κέντρα των πόλεων φιλοξενούνται σε κάποια

Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΕΛΠ12

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ Ναυσικάς Αλειφέρη ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 'ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ-ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ' ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

 (ΒΑΘΜΟΣ 9)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

O ιστορικός Δερτιλής αναφέρει ότι οι μορφωμένοι, οι λόγιοι, οι ισχυροί διαχρονικά και σε όλους τους πολιτισμούς σφυρηλατούν «τις συλλογικές ταυτότητες».[1] Οι αρχιτέκτονες επιχειρούν να αποδώσουν την ταυτότητα ενός έθνους, το πνεύμα της εποχής (ιδεολογικές απόψεις και προκαταλήψεις) μέσω τεχνοτροπιών και υλικών, υπακούοντας, και εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες.

Στην πρώτη ενότητα θα αναφέρουμε αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της Μικρής Μητρόπολης και πως αυτά είχαν διαμορφωθεί στο Βυζάντιο του 12ου αιώνα μ.Χ.

Στη δεύτερη ενότητα θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε το πνευματικό κλίμα της Αθήνας και την αποτύπωσή του στην αρχιτεκτονική του 12ου αιώνα μ.Χ.

Στην τρίτη ενότητα θα μελετήσουμε τη Μεγάλη Μητρόπολη και το κλίμα της εποχής του 19ου αιώνα.

Στην τέταρτη ενότητα θα συγκρίνουμε τις δυο εκκλησίες και θα αναφερθούμε στο ρόλο τους στη σύγχρονη Αθήνα.

Η ΜΙΚΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η Παναγία Γοργοεπήκοος (εικ. 1)[2] -μία από τις σωζόμενες βυζαντινές εκκλησίες-[3] κατασκευάστηκε στην Αθήνα περί τα τέλη του 12ου αιώνα μ.Χ. Στα μετέπειτα χρόνια ο ναός  έγινε γνωστός ως Άγιος Ελευθέριος ή Μικρή Μητρόπολη.

Εικ. 1. Παναγία Γοργοεπήκοος ή Άγιος Ελευθέριος. Αθήνα

Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του ναού είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος σε αθηναϊκό[4] τρούλο. Ο

Πολιτικός όρκος 25 01 2015

Ο Αλ. Τσίπρας, ορκίστηκε πρωθυπουργός – για πρώτη φορά στην Ελλάδα – με πολιτικό όρκο. “Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα τηρώ το Σύνταγμα και τους νόμους και θα υπηρετώ πάντα το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού” είπε ο νέος Πρωθυπουργός.

ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ η ζωή και η δράση του, βιβλίο του Βασίλη Μπρακατσούλα

του Βασίλη Μπρακατσούλα, (2014)

Ο Ηλίας Ηλιού (Μύρινα Λήμνου, Μάιος 1904-Αθήνα, 25 Ιαν 1985) είναι γνωστός για τη δικηγορική του καριέρα, 

για τη ρητορική του δεινότητα, 

για την αντιφασιστική του δράση, 

για την εξορία και τον βασανισμό του στην Ικαρία, στον Άι Στράτη, στη Μακρόνησο, κ.ά.

Μέντοράς του υπήρξε ο ριζοσπάστης και σοσιαλδημοκράτης Αλέξανδρος Παπαναστασίου (1876-1936) -βουλευτής Αρκαδίας, υπουργός των κυβερνήσεων Βενιζέλου, πρόεδρος στο «Εργατικό και Αγροτικό Κόμμα», πρωθυπουργός το 1924. 

Ο Ηλιού μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαπαναστασίου στρατεύτηκε με το ΕΑΜ στο Β΄ΠΠ, το 1951 προσχώρησε στην «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά» ΕΔΑ (πρόεδρος Ιωάννης Πασαλίδης), ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και ανέλαβε την προεδρία της ΕΔΑ το 1974.

 

Βασίλης Μπρακατσούλας: Ο λόγος του Ηλιού εδιέπετο από καρτεσιανής μορφής λογική και επιχειρηματολογία, είχε μέτρο και στέρεη σύνδεση, λάμβανε υπόσταση με αντικειμενικά στοιχεία, λεπτό χιούμορ, ψυχραιμία, ύφος γλυκό και μειλίχιο και ετοιμότητα στις αντιπαραθέσεις.

 

Το 1985 στους επικήδειους λόγους ακούστηκαν:

Λεωνίδας Κύρκος: Ο Ηλίας ήταν μια σπάνια ηγετική φυσιογνωμία, που ακτινοβολούσε ολόγυρά του και γνώση και τόλμη και αφοσίωση στην υπόθεση της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Δίδαξε γενιές Ελλήνων, άνοιξε ορίζοντες εκεί που άλλοι δεν έβλεπαν και εξέφρασε τη συνείδηση ενός ολόκληρου

ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ '21

Για να κατανοήσουμε τι -και γιατί- συμβαίνει  στην Ελλάδα του 2015

ας πιάσουμε την αρχή του νήματος του κουβαριού από το 1830.

Τότε που αρχίζει η Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας.

[…] Παρά τις προσπάθειές του, ο Καποδίστριας δεν θα μπορέσει τελικώς να εξασφαλίσει το εγγυημένο από τις Δυνάμεις [Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία] δάνειο. Αλλά μπόρεσε να προωθήσει αποφασιστικά την ιδέα. Στο Συνέδριο του Λονδίνου του 1830 οι Δυνάμεις θα δεχθούν να εγγυηθούν ένα μελλοντικό δάνειο του οποίου το ποσό καθορίστηκε έκτοτε στα 60.000.000. Ο Κυβερνήτης προώθησε κατόπιν ακόμη περισσότερο την διαπραγμάτευση. Αλλά δεν πρόλαβε να εξασφαλίσει οριστική συμφωνία πριν από τον θάνατό του.

Η αναρχία που ακολούθησε το μοιραίο εκείνο γεγονός ανάγκασε τις Δυνάμεις να καταβάλουν στον Όθωνα ότι δεν πρόλαβαν ή δεν θέλησαν να παράσχουν εγκαίρως στον Καποδίστρια. Γιατί η αναρχία απειλούσε την ειρήνη και την ισορροπία στην Ανατολή, την εύθραυστη ισορροπία που είχαν διαμορφώσει με κόπο οι Μεγάλοι της Ευρώπης.

[…] ο νέος μονάρχης της Ελλάδας και, κατά προέκταση, οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέλαβαν τη ρητή υποχρέωση να διαθέτουν με απόλυτη προτεραιότητα τις κρατικές εισπράξεις για την πληρωμή του τοκοχρεολυσίου. Σε περίπτωση παράβασης αυτού του όρου, οι Εγγυήτριες είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν διεθνή οικονομικό έλεγχο, δηλαδή να ελέγχουν τις τελωνειακές εισπράξεις του

'Η Αθήνα σήμερα' του Νίκου Τσιφόρου

Κείμενα του Νίκου Τσιφόρου (27/8/1909-6/8/1970) στο βιβλίο 

Η Αθήνα σήμερα-Κρουαζιέρες μέσα

στην Ιστορία (1955). 

Αφηγήσεις που εμπλουτίζονται από το κυνικό χιούμορ και τις ιστορικές γνώσεις του συγγραφέα, 

ο οποίος κινείται με μεγάλη ευκολία (και ευστοχία) ανάμεσα στη δημώδη καθημερινή γλώσσα και στον καθαρευουσιάνικο λόγο. 

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Άνευ ή μετά χαρτοφυλακίου! Πάντα ευπροσήγορος. Μεταξύ δύσκολου και αδυνάτου να τον πετύχετε στο γραφείο του, γιατί πάντα λείπει. (Σημ. Πάντα είν’ εκεί).

Κανών εις και μοναδικός. Έχει δεν έχει δουλειά θα σας δώσει:

α) το χέρι β) Διαβεβαιώσεις γ) υποσχέσεις δ) ευχάς.

ο Δημήτρης Χορν διαβάζει Όσκαρ Ουάιλντ

Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας

Όσκαρ Φίνγκαλ Ο'Φλάχερτι Ουίλς Ουάιλντ, 

Δουβλίνο 1/10/1854-Παρίσι 30 /11/1900

ΔΙΑΒΑΖΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ, 1977

Η δύναμη της εικόνας

Ο ανθρώπινος οφθαλμός είναι ατελές όργανο που δεν αντιλαμβάνεται πλήρως τη σύσταση των αντικειμένων, έτσι δεν μπορεί να την αναλύσει.

 Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να εισχωρήσει στην ουσία της ύλης, πολλώ μάλλον τηςπνευματικής υπόστασης. Συλλαμβάνει απειροελάχιστες στιγμές των πολυάριθμων και πολυποίκιλων εκφάνσεων της Φύσης, στο παρόν. 

Κι αν τα έπεα είναι πτερόεντα, η εικόνα παραμένει στάσιμη· δεν εξελίσσεται μεν, σταθερή «εις τον αιώνα τον άπαντα» δε. Στη σύγχρονη εποχή, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, έχουν αντιληφθεί πλήρως τη δύναμη της εικόνας. Ο αναλφαβητισμός σε κάποιες χώρες είναι υψηλός, από τη μια πλευρά. Από την άλλη πλευρά, οι πολυάσχολοι άνθρωποι δεν διαθέτουν χρόνο για ανάγνωση ή/και μελέτη άρθρων, αναλύσεων και προτιμούν τη γρήγορη μάθηση που προσφέρει μια ζωγραφισμένη εικόνα ή μια μηχανική φωτογραφία. 

Η κατάλληλη ζωγραφιά  ‘τραβάει το μάτι’. Είτε χωρίς σχόλιο ή ημερομηνία, άρα αποκομμένη από το ιστορικοκοινωνικό της πλαίσιο είτε συνοδεύεται με το απαραίτητο σύντομο σχόλιο, που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του αναγνώστη/καταναλωτή, και να ο ιδανικός συνδυασμός

Η ΜΟΥΣΑ ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ

Μελπομένη, μούσα της τραγωδίας, παρόλο τα χαρούμενα τραγούδια της

Μελπομένη Τσιριγώτη γεννήθηκε το 1928 - πέθανε 27/12/2014

ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ

http://provocateur.gr/post/5227/magia-melagia-htan-kapote-enas-thrylos

Η μικρή Μητρόπολη των Αθηνών, Παναγία η Γοργοεπήκοος

Φωτογραφία: Ναυσικά, 23/12/2014

Η Παναγία η Γοργοεπήκοος, «η από ψηλά σπεύδουσα και ταχεία βοήθεια»
ή Άγιος Ελευθέριος



Το εκκλησάκι πιθανολογείται ότι οικοδομήθηκε την εποχή της δυναστείας των Κομνηνών, περί τα τέλη του 12ου αι. μ.Χ.

Το ενδιαφέρον εστιάζεται στους μαρμάρινους αρχαίους δόμους,

ενσωματώνοντας στους εξωτερικούς τοίχους 

90 αρχαία ελληνικά, ρωμαϊκά, 

παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά ανάγλυφα

http://www.eie.gr/archaeologia/gr/06_DELTIA/file11.aspx

 

 

 

 

Φωτογραφία: Ναυσικά, 23/12/2014

Φωτογραφία: Ναυσικά, 23/12/2014

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βρίσκεται δίπλα στη μεγάλη Μητρόπολη Αθηνών, η οποία κατασκευάστηκε το 1842-1862 -την εποχή της βασιλείας του Όθωνα.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ 1903

  

Εν Παλαιώ Φαλήρω, κατά Νοέμβριον του 1901.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ν. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Εν τω της δ΄ τάξεως αναγνωστικώ περιέλαβον ύλην επιστημονικώς σοβαρωτέραν, ήν μεθοδικώς καταβιβάζω εις την παιδικήν αντίληψιν, θελήσας να αποφύγω πολλαχού τα εωλολογήματα, τα πολλάκις ανούσια και ανωφελή, οίον περί βατράχων και αλωπέκων και λεόντων και πιθήκων, δι ών άλλοι πληρούσι τα εαυτών αναγνωστικά. Εν τω αναγνωστικώ τούτω διδάσκω (πανταχού και πάντοτε εμπραγμάτως και συγκεκριμένως, ουδαμού δε αφηρημένως) εν πρώτοις το δια τι και πως συγκροτείται η κοινωνία των ανθρώπων, βάσιν έχων τα κατάλληλα μέρη της Πλάτωνος Πολιτείας· …

............................................................

📌 Η κοινωνία των ανθρώπων

12. Αι Ελληνικαί χώραι

1. Το Ελληνικόν Έθνος είναι το αρχαιότατον των εθνών της Ευρώπης. Η δε Ευρώπη ήτο από των αρχαιοτάτων χρόνων η γνωστοτάτη των ηπείρων και η μάλλον πεπολιτισμένη.

2. Το Ελληνικόν Έθνος κατώκει και κατοικεί τας Ελληνικάς χώρας, αίτινες είναι:

1ον Η Ελληνική Χερσόνησος, η Θράκη, η Μακεονια, η Αλβανία, η Ήπειρος, η Θεσσαλλία, η Στερεά Ελλάς και η Πελοπόννησος

2ον Αι πέριξ της Ελληνικής Χερσονήσου πολάριθμοι νήσοι, ως π. χάριν η Εύβοια, αι Κυκλάδες, η Κρήτη, η Ζάκυνθος, η Κεφαλληνία, η Κέρκυρα, και άλλαι

3ον Η Μικρά Ασία και η Παλαιστίνη· έτι δε αι νήσοι Κύπρος, Ρόδος, Σάμος, Χίος, Λέσβος, Λήμνος και πολλαί άλλαι μικρότεραι.

📌 Η Υγίεια

5. Πλήν όμως πάντων τούτων, πρέπει να ζώμεν εν αρμονία και αγάπη μετά πάντων των ανθρώπων, και να είμεθα ευχαριστημένοι εκ της καταστάσεως, εις την οποίαν ευρισκόμεθα. Διότι αι έριδες και αι λύπαι και αι μελαγχολίαι και η απληστία όχι μόνον την ψυχήν και την καρδίαν ημών φθείρουσιν, αλλά και την υγείαν καταστρέφουσι.

ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

http://www.mdmgreece.gr/

χάρες ή L'etat, c'est moi

Λουδοβίκος ΙΔ΄ (5/9/1638 – 1/9/1715)

2014

Δικαστικές ‘χάρες’ ελευθερίας δίνουν οι ηγεμόνες των δεσποτικών καθεστώτων στους σκλάβους τους.

Αντιθέτως, στη Δημοκρατία (πρέπει να) εφαρμόζονται οι ψηφισμένοι νόμοι. 

ΑΚΡΙΒΟΔΙΚΑΙΑ. ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ.

 

Ο εκάστοτε πρωθυπουργός σωστό είναι να μην έχει δικαίωμα παρέμβασης σε θέματα που άπτονται της Δικαιοσύνης.

Μινωίτες και Μυκηναίοι

Ναυσικά Αλειφέρη για "Πολεοδομία-Αρχιτεκτονική" με βαθμό 8

 

http://local.e-history.gr/pages/viewpage.action?pageId=17826393

ΠΑΛΑΤΙ ΚΝΩΣΟΥ

Εισαγωγή

Η διαφορετική έκφραση της Τέχνης προσδίδει ατομικότητα σε κάθε πολιτισμό. Οι αρχαιολόγοι διακρίνουν τις αλληλεπιδράσεις των πολιτισμών στα αντικείμενα δημόσιας και ιδιωτικής χρήσης (χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα), λατρείας (ειδώλια, ταφικά σήματα), στα αρχιτεκτονικά λείψανα κτισμάτων (οικιών και τάφων).

Στην πρώτη ενότητα θα μελετήσουμε τα μινωικά και μυκηναϊκά ανάκτορα της Εποχής του Χαλκού (3000-1100 π.Χ.) και θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε ομοιότητες και διαφορές.

Στη δεύτερη ενότητα θα ασχοληθούμε με τις τοιχογραφίες, που σώθηκαν μετά την καταστροφή των προϊστορικών ανακτόρων.

Στην τρίτη ενότητα θα αναφέρουμε στοιχεία που μαρτυρούν τη συνέχεια της ελληνικής αρχιτεκτονικής στην πάροδο των αιώνων και πως η ανασκαφική έρευνα των προϊστορικών οικιών συνδέεται με τον τομέα του τουρισμού, τον τριτογενή παράγοντα της οικονομίας.

Η Αρχιτεκτονική των Προϊστορικών οικισμών    

O μινωικός πολιτισμός, του νησιού Κρήτη, κατά το τέλος της Μέσης Χαλκοκρατίας (1600-1100 π.Χ.) βρέθηκε στην ακμή του. Οι Μίνωες, ισχυρή ναυτική δύναμη, είχαν αναπτύξει εμπορικές