Χαρισματικά άτομα

Πολλές φορές στην επαγγελματική μου απασχόληση έχω συναντήσει άτομα τα οποία ανακάλυψαν σε μεγάλη ηλικία μια διαφορετικότητα που είχαν σε όλη τους τη ζωή, χωρίς όμως να τη γνωρίζουν: ότι είναι χαρισματικοί.

Η αφορμή δίνεται συνήθως από ένα ανάγνωσμα, ένα βιβλίο, ένα άρθρο, και για πολλούς ξεκινάει ένα νέο ταξίδι αυτογνωσίας, επίγνωσης, αποκάλυψης, το οποίο έχει ως κύρια χαρακτηριστικά την έκπληξη (“τι είναι πάλι αυτό!”), την ανακούφιση (“ώστε αυτό είχα τελικά!”) αλλά και την ντροπή (“θα με θεωρήσουν ψώνιο”) και τη μοναξιά (“δεν έχω με ποιον να το μοιραστώ”).

Σε ένα άρθρο η Lisa Erickson παρομοιάζει την αποκάλυψη της χαρισματικότητας με την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας. Παραδέχεται βέβαια ότι η παρομοίωση δεν είναι τέλεια, καθώς η χαρισματικότητα δεν μπορεί να συγκριθεί σε ό,τι αφορά τον κοινωνικό αποκλεισμό που η ομοφυλοφιλία συνεπάγεται. Ωστόσο, αναγνωρίζει πολλά κοινά, όπως ότι είναι εγγενή χαρακτηριστικά που κάποιος μπορεί να τα ανακαλύψει σε διάφορα χρονικά σημεία στη ζωή του, αφορούν το να ανήκεις σε μια αόρατη μειονότητα, συνεισφέρουν στην ολοκλήρωση της ταυτότητας.

Στην αυτο-αποκάλυψη της χαρισματικότητας η συγγραφέας προσδιορίζει κάποια στάδια τα οποία διέρχεται το χαρισματικό άτομο που ανακαλύπτει ότι είναι χαρισματικό:

1. πριν την ανακάλυψη: αίσθηση απομόνωσης και μοναξιάς, αίσθηση διαφορετικότητας και μη

Λιλή Ζωγράφου

... και το χρυσάφι των κορμιών τους

 

 

17/6/22-4/10/1998, Λιλή Ζωγράφου

  

Εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ μακριά από τους άντρες, 

δεν αισθάνθηκα να διεκδικώ κάτι από τους άντρες 

και να μην το πήρα.

Είμαι παθιασμένη αντιφεμινίστρια για τον απλό λόγο 

ότι είμαι ευτυχής που γεννήθηκα γυναίκα. 

Και τι θα γινόμουν, πως θα ’παιρνα 

τόσες και τέτοιες ηδονές αν δεν υπήρχαν οι άντρες.

             

 ............................................................................................................

… Το μεγάλο μάτι του φεγγαριού που ’χε κρεμαστεί σ’ ένα κλαδί, χαμήλωσε κι άλλο και ψαχούλεψε ανήσυχο τα γυμνά τεντωμένα κορμιά τους, σφιχτά κολλημένα το ’να δίπλα στ’ άλλο. Νιογέννητοι ή νεκροί;

Τούτη η ώρα δεν θα πέθαινε ποτέ στη μνήμη της γης.

-Μ’ ακούς; ρώτησε κι η φωνή της κρεμάστηκε ασημοκλωστή στις πευκοβελόνες.

-Ναι, αγάπη μου.

-Απόψε, όσοι κοιμούνται θα νειρευτούν την τέλεια ευτυχία. Οι χωρισμένοι θα συμφιλιωθούν και οι ερωτευμένοι θα πιάσουνε όμορφα σαν ήλιους παιδιά, γιατί πλαγιάσανε όλοι τους πάνω στην αγάπη

ΦΟΒΙΕΣ

Ο Ουρανός είναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ήλιο, ο τρίτος μεγαλύτερος 

και ο τέταρτος σε μάζα πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. 

Ο Ουρανός είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του ηλιακού μας συστήματος. 

Λόγω της μεγάλης απόστασής του από τη Γη, είναι μόλις ορατός με γυμνό μάτι.  

Ο Ουίλιαμ Χέρσελ ανακοίνωσε την ανακάλυψή του τις 13 Μαρτίου 1781, 

επεκτείνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία τα όρια του ηλιακού συστήματος. 

Ο Ουρανός ήταν ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε με τηλεσκόπιο

http://el.wikipedia.org

.......................................................................

O Κρόνος είναι ένας πλανήτης με όμορφα χρώματα και διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου. 

Δεν είναι ούτε δάσκαλος ούτε τιμωρός, όπως τον παρουσιάζει η αστρολογία.

Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης σε σχέση με την απόστασή του από τον Ήλιο και ο δεύτερος μεγαλύτερος του Ηλιακού Συστήματος μετά τον Δία, με διάμετρο στον ισημερινό του 120.660 χιλιόμετρα και ανήκει στους λεγόμενους γίγαντες αερίων. http://el.wikipedia.org/

ΔΙΑΣ

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Αφροδισιακά της φύσης

Πολλές χιλιάδες χρόνια πριν κυκλοφορήσει στα φαρμακεία το γνωστό μπλε χαπάκι κατά της στυτικής δυσλειτουργίας -μία ακόμη απόδειξη της πανάρχαιας προσπάθειας του ανθρώπου να διατηρήσει την ερωτική του απόδοση- οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να δοκιμάσουν βότανα, τροφές και ρίζες που υπόσχονταν ότι τονώνουν τη λίμπιντο ή βελτιώνουν την ερωτική απόδοση. Σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη έως την Αίγυπτο και την Κίνα, τα αφροδισιακά έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης, μια και υπόσχονταν τη μεγιστοποίηση της απόλαυσης και πρωτίστως την εξασφάλισή της. Τι ισχύει, όμως, σήμερα όσον αφορά τα αφροδισιακά από τη φύση; Έχουν όντως τη δράση που υπόσχονται ή μήπως η επίδρασή τους είναι εικονική και οφείλεται στη φήμη που τα συνοδεύει; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να μην είναι εύκολο να δοθεί -ακόμη και από τους ειδικούς-, αλλά το βέβαιο είναι ότι ακόμη και σήμερα τα αφροδισιακά της φύσης δύσκολα θα χάσουν την αίγλη τους. 

TA ΒΟΤΑΝΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

PANAX GINSENG Χρησιμοποιείται για περισσότερο από 2.000 χρόνια στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική ως τονωτικό. Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι ενισχύει την αντοχή και την ερωτική διάθεση. Μάλιστα, ορισμένες έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το Panax ginseng συμβάλλει και στην καταπολέμηση της στυτικής δυσλειτουργίας. Θεωρείται ασφαλές εφόσον λαμβάνεται για 1-2 μήνες (π.χ. σε κάψουλες, αμπούλες ή σε τσάι). Ωστόσο, όσοι έχουν υπέρταση ή σακχαρώδη διαβήτη, καθώς και οι γυναίκες με ορμονικά προβλήματα (π.χ. κύστεις στο στήθος), καλό είναι να μην το χρησιμοποιούν περισσότερο από 15 συνεχόμενες ημέρες.
ΣΑΦΡΑΝ Το σαφράν (κρόκος) τονώνει και ενισχύει τον οργανισμό. Οι αφροδισιακές του ιδιότητες

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Βίκτορ Ε. Φρανκλ

Ο Βίκτορ Ε. Φρανκλ (1905-1997), ένας από τους
σημαντικότερους διανοητές του 20ού αιώνα, ήταν
καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο
Πανεπιστήμιο της Βιέννης και ιδρυτής της
λεγόμενης «Τρίτης Σχολής Ψυχοθεραπείας της Βιέννης»

 

 

 

Τον Σεπτέμβριο του 1942, ο Βίκτορ Ε. Φρανκλ και η οικογένειά του συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν. Ο Φρανκλ πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια σε τέσσερα διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, απογυμνωμένος από καθετί που τον συνέδεε με τη ζωή, μέχρι την ημέρα της απελευθέρωσής του.

Ο Φρανκλ αντλούσε διαρκώς δυνάμεις από μοναδικά ανθρώπινες ικανότητες, όπως ο έμφυτος οπτιμισμός, το χιούμορ, η ψυχολογική αποστασιοποίηση, οι σύντομες στιγμές μοναξιάς, η μύχια ελευθερία, καθώς και μια ατσάλινη απόφαση να μην τα παρατήσει ή να μην αυτοκτονήσει.

….. Κρύβοντας το στόμα του πίσω από τον ανασηκωμένο του γιακά, ο άντρας που βάδιζε δίπλα μου ψιθύρισε άξαφνα: «Πού να μας έβλεπαν οι γυναίκες μας! Ελπίζω να είναι καλύτερα στα στρατόπεδα που τις έχουν και να μην ξέρουν τι συμβαίνει σ’ εμάς».

Αυτά τα λόγια μού έφεραν στο μυαλό σκέψεις για τη σύζυγό μου. Κι όπως συνεχίζαμε να πεζοπορούμε για χιλιόμετρα, γλιστρώντας στα παγωμένα σημεία, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο ξανά και ξανά, να σέρνουμε ο ένας τον άλλον προς τα πάνω και προς τα εμπρός, τίποτε άλλο δεν είπαμε, αλλά ξέραμε και οι δύο: ο καθένας μας σκεφτόταν τη γυναίκα του. Πού και πού κοιτούσα τον ουρανό, όπου τα αστέρια άρχισαν να σβήνουν και το ρόδινο φως του πρωινού πήρε ν’ απλώνεται πίσω από ένα πρανές όλο σύννεφα. Αλλά το μυαλό μου γαντζώθηκε στην εικόνα της γυναίκας μου, τη φανταζόταν με αλλόκοσμη οξύτητα. Την άκουσα να μου απαντάει, είδα το χαμόγελό της, την έντιμη και ενθαρρυντική ματιά της. Αληθινή ή όχι, η ματιά της ήταν τώρα πιο φωτερή από τον ήλιο που άρχιζε να ανατέλλει.

Μια σκέψη με καθήλωσε: για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα την αλήθεια όπως την τραγουδούν τόσοι και τόσοι ποιητές, όπως τη διακηρύσσουν ως ύψιστη σοφία τόσοι και τόσοι στοχαστές. Την αλήθεια –ότι δηλαδή η αγάπη είναι ο υπέρτατος και υψηλότερος σκοπός στον οποίο μπορεί ο άνθρωπος να αποβλέπει. Τότε άδραξα το νόημα του μέγιστου μυστικού που έχουν να μεταδώσουν η ανθρώπινη ποίηση και η ανθρώπινη σκέψη και πίστη: Η σωτηρία του ανθρώπου είναι μέσα από την αγάπη και μέσα στην αγάπη. Κατάλαβα πώς ένας άνθρωπος, που τίποτα δεν του έχει απομείνει στον κόσμο,

ΚΑΛΗ ΄ΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

 

ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος...

.................
Μα εκεί που πήγαινε και κόντευε πια να φτάσει σπίτι του, στάθηκε απότομα.

Ένα μικρό παιδάκι μαραμένο από την πείνα, με πρησμένη χλωροπράσινη κοιλιά, ήταν μπρούμυτα ξαπλωμένο στη μέση του δρόμου, σκάλιζε με τα νύχια του τη γης κι έτρωε χώμα. Στάθηκε τρομαγμένος ο παπα-Γιάνναρος και τα μάτια του βούρκωσαν.

Έσκυψε, το πήρε από το χέρι.

- Σήκω απάνω, παιδί μου, είπε· πεινάς;

- Όχι, έφαγα.

- Τι έφαγες;

Άπλωσε το χεράκι του, του έδειξε το χώμα.

- Χώμα.

Ανακυκλώθηκε το αίμα του παπα-Γιάνναρου, μούγκρισε σιγά, σα να τον

έσφαζαν.

«Άτιμος είναι ο κόσμος ετούτος» συλλογίστηκε «άτιμος, άδικος, Θεέ μου, πως τον κρατάς στην αγκαλιά σου και δεν τον τινάζεις κάτω να γίνει χίλια κομμάτια· να ξαναγίνει πάλι λάσπη και να πλάσεις καινούριο κόσμο καλύτερο; δεν είσαι πολυέσπλαχνος, δεν είσαι παντοδύναμος; δε βλέπεις το παιδί ετούτο που πεινάει και τρώει χώμα;»

Έσκυψε ντροπιασμένος το κεφάλι, πήρε δρόμο.

- Εγώ φταίω, εγώ, μουρμούριζε, εμείς φταίμε, οι άνθρωποι, και τρώει το παιδί ετούτο χώμα, όχι, δε φταις εσύ, Χριστέ μου, ήμαρτον!

Θυμήθηκε, κι η καρδιά του ράiσε, μια φορά που πήγε στην Πόλη, να προσκυνήσει

E.E. CUMMINGS

Έντουαρντ Έστλιν Κάμινγκς (14 Οκτ. 1894-3 Σεπτ. 1962)

i like my body when it is with your

body. It is so quite new a thing.

Muscles better and nerves more.

i like your body. 

i like what it does,

i like its hows. 

i like to feel the spine

of your body and its bones,

and the trembling - firm- smoothness

and which 

i will again and again and again

kiss, 

i like kissing this and that of you,

i like, slowly stroking the, shocking fuzz

of your electric fur,

and what-is-it comes

over parting flesh ...

And eyes big love crumbs,

and possibly i like the thrill

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΕΝΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

BANKSY

Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι αναγνωρίζουν, ότι χρειάζονται τους άλλους. Δεν θεωρούν την ανάγκη αυτή για αγάπη και οικειότητα σαν υποχρέωση να υποβιβάζουν τον εαυτό τους, αλλά περισσότερο σαν μέσο αντανάκλασης των μεγάλων δυνατοτήτων τους και μοιράσματός τους με άλλους. Δεν αισθάνονται περιορισμένοι από την αγάπη και τις στενές σχέσεις, αλλά τις θεωρούν ιδιαίτερη ευκαιρία για ανάπτυξη. Κατανοούν πως ποτέ δεν μπορούν να κατέχουν κάποιον άλλο και δεν έχουν καμιά επιθυμία να ανήκουν σε κάποιον. Ξέρουν ότι η οικειότητα φέρνει κοντά τους ανθρώπους, αλλά ότι είναι ευθύνη του καθένα να διατηρήσει την αυτονομία της. Ότι πρέπει να αναπτύσσονται χωριστά για να εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται με άλλους. ο έρωτας και οι στενές σχέσεις προκαλούνται, δεν απειλούνται από τις διαφορές. Οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι που ξέρουν πως όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να κάνουν στενή σχέση, ενώνουν, δύο διαφορετικούς κόσμους, κι έτσι, όχι μόνον φέρνουν ο ένας στον άλλον κοινά στοιχεία, αλλά και διαφορές. Οι διαφορές είναι που θα συνεχίσουν να τους κινητοποιούν ν’ αναπτυχθούν. Το βάθος της αγάπης μας μπορεί συνήθως να μετρηθεί από το βαθμό στον οποίο είμαστε διατεθειμένοι να μοιράζουμε τον εαυτό μας με άλλους. αρχίζουμε με ξεχωριστά Εγώ. Φτιάχνουμε έναν κοινό χώρο ανάμεσα στα δύο Εγώ  και τον ονομάζουμε Εμείς. Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η οικειότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινή εμπειρία, τόσο μεγαλύτερος και ο χώρος του Εμείς. Αυτός είναι ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται η οικειότητα. Όσο μεγαλύτερη είναι η κοινή εμπειρία, τόσο μεγαλύτερος και ο χώρος του Εμείς.

Ο έρωτας και η οικειότητα έχουν πολλά στάδια και γι’ αυτό μεταβάλλονται διαρκώς. Η οικειότητα της πρώτης συνάντησης δεν θα είναι η οικειότητα του μήνα του μέλιτος, αλλά θα υπάρξουν πολλές περίοδοι μήνα του μέλιτος. Κάθε περίοδος θα είναι καινούργια και θα δημιουργεί νέες διαστάσεις στην οικειότητα. Επιβάλλεται γι’ αυτό ο ολοκληρωμένος άνθρωπος να έχει πάντα συνειδητότητα και να είναι ανοιχτός στην αλλαγή. Το πρόσωπο στα χέρια σήμερα κάποιου δεν θα είναι το ίδιο πρόσωπο αύριο, ή ακόμα για το λόγο αυτό, την επόμενη ώρα. Ο έρωτας δεν ανατρέφεται ούτε αυξάνεται κοιτάζοντας προς τα πίσω, βιώνεται πάντα στο παρόν.

Η ώριμη οικειότητα και η αγάπη δεν στηρίζονται στις προσδοκίες. Αφού κανείς, ούτε κι ένας άγιος, δεν μπορεί να ξέρει ή να εκπληρώσει όλες μας τις προσδοκίες, το να έχουμε προσδοκίες από τους άλλους σημαίνει ότι επιζητούμε τον πόνο και την απογοήτευση. Η μόνη βάσιμη προσδοκία στον έρωτα βρίσκεται στην ελπίδα ότι αυτοί που αγαπάμε θα γίνουν ο εαυτός τους, όπως κι εμείς. Η αγάπη που προσφέρεται από μια αίσθηση καθήκοντος ή υποχρέωσης, είναι η μεγαλύτερη προσβολή και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου αγάπη.

Ο αληθινός έρωτας και η οικειότητα αναπτύσσονται με τον καλύτερο τρόπο αυθόρμητα και

Ωφελιμισμός vs Δεοντοκρατίας

Αφού όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αλλαγή πλεύσης…

 1. Οι Μηδικοί πόλεμοι επρόκειτο να μείνουν στη συλλογική φαντασιακή διάσταση των Ελλήνων το σύμβολο της νίκης του πολιτισμού κατά των βαρβάρων. […] Αν και πολλοί από τους νεότερους υιοθέτησαν για μεγάλο διάστημα την άποψη αυτή και είδαν τους Μηδικούς πολέμους σαν μια νίκη της Δύσης εναντίον της Ανατολής, σήμερα υπάρχει μια τάση σχετικοποίησης της σημασίας της ελληνικής νίκης. Επισημαίνονται, δηλαδή, οι περικλειόμενοι κίνδυνοι κατά το μέτρο που η νίκη, αθηναϊκή κατά πρώτο λόγο, έγινε η απαρχή της ηγεμονίας αυτής της πόλης που επρόκειτο στη συνέχεια να δημιουργήσει μέσα στον ελληνικό κόσμο μια ρήξη  περισσότερο μοιραία στη μακροχρόνια διάσταση απ’ ό,τι θα ήταν ίσως η ενδεχόμενη νίκη των Περσών. (Claude Mosse-Annie Shcnapp-Gourberllon, ΕΠΙΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ)
Δηλαδή: για να αποφευχθεί ο μετέπειτα πόλεμος Αθήνας Σπάρτης (Πελοποννησιακός Πόλεμος 431-404 π.Χ) ήταν προτιμότερο να υποδουλωθεί από τους Πέρσες η Αθήνα. 

Η οποία Αθήνα όμως είτε θα επαναστατούσε και θα πολεμούσε εναντίον των Περσών είτε θα ανήκε για πάντα στην Περσική Αυτοκρατορία.

2. Τα κίνητρα της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν η εκμετάλλευση του πλούτου της Ανατολής. Όταν προετοίμαζε την εκστρατεία ήξερε ότι θα σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι. Παρ’ όλα αυτά όχι μόνο δεν δίστασε αλλά σκότωνε επί μια δεκαετία. Δικαιωματικά, λοιπόν, κατατάσσεται στον κατάλογο των μακελάρηδων του ανθρώπινου είδους, όπως Χίτλερ, Στάλιν, Ατατούρκ, Καντάφι, Τζέγκινς Χαν, κ.ά.
Ωστόσο, ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι ήρωας, επειδή κρίνεται εκ του αποτελέσματος -η εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού. Σ’ αυτήν την περίπτωση το κίνητρο (ο δήθεν εξελληνισμός των βάρβαρων πολιτισμών) μεγιστοποιεί το όφελος, την ηδονή των Ελλήνων αρχαίων και σύγχρονων. (Δεοντοκρατία:

 
3. Οι φοιτητές που είχαν πάρει μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (1973) επί πολλά χρόνια εκτιμώνταν ως ήρωες για την αντίστασή τους στο δικτατορικό καθεστώς του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου. Μετά τα γεγονότα της εξέγερσης, ακολούθησε η άνοδος του ταξίαρχου Ιωαννίδη, επιβλήθηκε εκ νέου στρατιωτικός νόμος, κάποιοι εκ των φοιτητών αναδείχθηκαν στην πολιτική σκηνή της Μεταπολίτευσης, οι οποίοι φάνηκαν ανάξιοι… και κάπως έτσι οδηγήθηκε η Ελλάδα στην πτώχευση και την κρίση, στα μνημόνια το 2010.  
Η ωφελιμότητα αλλά και ο συμβολισμός του 'Πολυτεχνείου' μετά από 40 χρόνια αμφισβητούνται. Θα είχε βάση η αμφισβήτηση, αν ξέραμε με βεβαιότητα ότι δεν θα εκδηλωνόταν η πτώχευση της χώρας ενώ ο βίος των πολιτών θα ήταν ευτυχισμένος. Το αν ήταν καθοδηγούμενη η εξέγερση από ξένα μυστικά κέντρα παραπέμπει σε άλλου είδους συζήτηση και ανάλυση.

4. Μετά τη Γαλλική (1789), Ελληνική (1821), Ρωσική Επανάσταση (1917) ακολούθησαν τρομοκρατία, εμφύλιοι πόλεμοι.
Το ότι οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να διαφυλάξουν, να υπερασπιστούν, να ενσωματώσουν στην ζωή τους τα συνθήματα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ, καθιστά τις τρεις επαναστάσεις ανώφελες, άκαιρες, μη αναγκαίες;


5. Στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945, οι Αμερικανοί έριξαν ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αντίστοιχα. Η κατακραυγή του κόσμου γι αυτό το μαζικό φρικιαστικό έγκλημα ήταν η αφορμή για τη λήξη του Β΄ ΠΠ.
Σύμφωνα με τους ωφελιμιστές, ναι μεν σκοτώθηκαν περίπου 150.000 άνθρωποι από την έκρηξη αλλά έληξε ο μακροχρόνιος πόλεμος, ο οποίος αν συνεχιζόταν θα αφάνιζε και άλλα εκατομμύρια.

Η ΒΕΡΟΝΙΚΑ

1999

..................................

«Τώρα θα ξεκουραστούμε λιγάκι και ύστερα θα κάνουμε το διαλογισμό μας».

Η ομάδα σηκώθηκε όρθια. Η Βερόνικα δεν ήξερε τι να κάνει.

«Σήκω κι εσύ», είπε η Μαρί, πιάνοντας τη απ' το χέρι.

«Έχουμε πέντε λεπτά διάλειμμα».

«Φεύγω... να μην είμαι στα πόδια σας».

Η Μαρί την τράβηξε στη γωνία.

«Είναι δυνατό να μην έμαθες τίποτα, ακόμη και με το θάνατο τόσο κοντά σου; Σταμάτα να σκέφτεσαι όλη την ώρα ότι προκαλείς εμπόδια, ότι ενοχλείς τον διπλανό

σου! Αν οι άνθρωποι δε σε θέλουν, θα διαμαρτυρηθούν!

Κι αν δεν έχουν το θάρρος να διαμαρτυρηθούν, δικό τους το πρόβλημα!»

«Εκείνη τη μέρα που σας πλησίασα, έκανα κάτι που δεν είχα τολμήσει ποτέ πριν».

«Και σ' έκανε να δειλιάσεις ένα απλό αστείο που έκαναν τρελοί! Γιατί δεν προχώρησες; Τι είχες να χάσεις;»

«Την αξιοπρέπεια μου. Να παραμείνω εκεί όπου δεν ήμουν καλοδεχούμενη».

«Τι σημαίνει αξιοπρέπεια; Να θέλεις να σε θεωρεί όλος ο κόσμος όμορφη, ευγενική, γεμάτη αγάπη για τον πλησίον; Σεβάσου τη φύση -βλέπε ταινίες με ζώα και παρατήρησε πώς πολεμούν για το χώρο τους. Όλοι ευχαριστηθήκαμε με το χαστούκι που έδωσες».

Η Βερόνικα αποφάσισε να συμμετάσχει στην άσκηση δίνοντας όλο τον εαυτό της, για να ανακαλύψει ποια ήταν. Αυτές τις μέρες στη «Βιλέτ» [ψυχοθεραπευτήριο] είχε νιώσει πράγματα που ποτέ δεν είχε βιώσει με τόση ένταση: μίσος, αγάπη, πόθο για ζωή, φόβο, περιέργεια. Ίσως η Μαρί είχε δίκιο: Είχε πραγματικά γνωρίσει τον οργασμό ή είχε μόνο φτάσει ως εκεί όπου ήθελαν να την πάνε οι άντρες;

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 εκδηλώθηκε κίνημα στρατιωτικό

 και όχι λαϊκό κίνημα, όπως κάποιοι 'επιτήδειοι' το παρουσίασαν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 .............

Τους πρώτους μήνες του 1843 οι Δυνάμεις υιοθέτησαν σκληρότερη στάση –με αιφνίδιες, αλλεπάλληλες και εντονότατες διαμαρτυρίες και διακοινώσεις. Η Συνδιάσκεψη του Λονδίνου του 1843 κατέληξε στην υπογραφή νέου Πρωτοκόλλου. Η υποχρεωτική ετήσια δόση για τοκοχρεολύσια αυξήθηκε στο τεράστιο για την εποχή ποσό 3.432.283 φράγκων τον χρόνο, περισσότερο από το ένα πέμπτο ενός μέσου ελληνικού Προϋπολογισμού της εποχής. Παρά τη συμπάθειά της για τον Όθωνα, η Ρωσία δεν τον υποστήριξε αποτελεσματικά, η δε Γαλλία συντάχθηκε με τη Μεγάλη Βρετανία.

Η αύξηση των τοκοχρεολυσίων ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να περικόψει επειγόντως και δραστικά τις δημόσιες δαπάνες προκειμένου να συγκεντρώσει το τεράστιο ποσό. Οι περικοπές των δαπανών επέφεραν μειώσεις μισθών, μέτρο που διευκόλυνε ιδιαιτέρως τους κινηματίες της 3^ης Σεπτεμβρίου να στρατολογήσουν μελλοντικούς επαναστάτες

Λίγο πριν την εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη διέρρευσε στον αθηναϊκό Τύπο το κείμενο μιας απειλητικής διακοίνωσης των Δυνάμεων. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Ι. Σπηλιωτάκη, ο οποίος

χορεύω

Χορεύω και ζαλίζομαι

Στροβιλίζομαι

σε ρυθμό γοργό, εξοντωτικό

Κύκλο τα χέρια σου να κάνουν γύρω μου

να πέφτω ξεθεωμένη στο στήθος σου!

Γνωρίζω κι απογοητεύομαι

Μαραίνομαι

σε μπλουζ αργό, λυπητερό

Κύκλο τα χέρια σου  να κάνουν γύρω μου

να πέφτω αποκαμωμένη στο στήθος σου!

Ταξιδεύω και μαγεύομαι

Ονειρεύομαι

μ' ένα βαλσάκι ζωηρό

Κύκλο τα χέρια σου να κάνουν γύρω μου

να πέφτω ευτυχισμένη στο στήθος σου!

Δώρα πολλά αρμόζουν

σε ξανθό θεό

σε ένα τάνγκο λάγνο, ερωτικό

Κύκλο τα χέρια σου να κάνουν γύρω μου

να χορεύει η καρδιά μέσα στο στήθος σου!

(από τον Φεβρ. του 2010)

ΧΑΡΕΜΙ

To λουτρό (1880-1885) του Jean-Leon Gerome

 

 

 

 

 

 

 

Η λέξη χαρέμι, που προέρχεται από την αραβική haram, σημαίνει «παράνομος», «προστατευμένος» ή «απαγορευμένος». Η ιερή περιοχή γύρω από τη Μέκκα και τη Μεδίνα είναι haram, απαγορευμένη σε όλους εκτός από τον Πιστό. Η λέξη χαρέμι σημαίνει και τις ίδιες τις γυναίκες και ενδεχομένως υπαινίσσεται και τη σύζυγο. Τέλος, το χαρέμι είναι ο «Οίκος της Ευτυχίας», μια διόλου θρησκευτική εκδοχή των αποκλειστικών δικαιωμάτων του αφέντη ως προς τη σεξουαλική νομή, ένα μέρος όπου οι γυναίκες είναι απομονωμένες και έγκλειστες, απαραβίαστες για όλους με εξαίρεση τον έναν και μοναδικό άντρα που εξουσιάζει τις ζωές τους. είναι ένα μέρος σ’ ένα πλούσιο αρχοντόσπιτο που φρουρείται από ευνούχους σκλάβου, όπου ο αφέντης διατηρεί τις συζύγους και τις παλλακίδες του.

Το Σαράι ήταν η έδρα της οθωμανικής αυτοκρατορικής εξουσίας όπου έμεναν χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονταν στις προσωπικές και διοικητικές υπηρεσίες του σουλτάνου. Το πιο ιδιωτικό τμήμα, προσεκτικά χωρισμένο από το υπόλοιπο παλάτι, ήταν το χαρέμι του σουλτάνου που μετακόμισε στο Σαράι για πρώτη φορά το 1541, επί σουλτάνας Ροξαλένας, και μακροημέρευσε ως το 1909. Τα θηλυκά μέλη της σουλτανικής οικογένειας ζούσαν, αγαπούσαν και πέθαιναν εδώ για τέσσερις αιώνες, έγινε το υπέρτατο σύμβολο, η πεμπτουσία της έννοιας του χαρεμιού, το κατ’ εξοχήν σύστημα της απομόνωσης των γυναικών.

Νεαρά κορίτσια εξαιρετικής ομορφιάς που αποσπούνταν με τη βία από τα σκλαβοπάζαρα, στέλνονταν

Χαμαιλέοντας

Ο οργασμός του χαμαιλέοντα. Ένα ζευγάρι χαμαιλέοντες ζευγαρώνει σε κήπο στην Sri Lanka. Τα ερπετά γνωστά για την ικανότητά τους να προσαρμόζουν το χρώμα τους στο περιβάλλον είναι κοινά στην χώρα και πολλές φορές βρίσκονται σε κήπους και αυλές χωρίς να τα πειράζει κανείς. Όσο για την διαφορά στο χρώμα του ζευγαριού είναι άγνωστο αν τα ερπετά αλλάζουν το χρώμα τους και σύμφωνα με την ευχαρίστηση που νιώθουν. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ/EPA/M.A.PUSHPA KUMAR

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

O ισοσκελής σταυρός ως σύμβολο χρονολογείται από τη Χαλκολιθική εποχή (περίπου στο 3.000 π.Χ.).

Ο σταυρός ως κίνηση ξεκινά από το κεφάλι,

ένστικτο (6ο τσάκρα)

λογική                                                 σοφία

            συναίσθημα (3ο τσάκρα)

και κλείνει με την παλάμη στο στήθος -ΑΜΗΝ- ώστε όλη η καλή ενέργεια να σφραγισθεί εντός.

Στη θιβετιανή προσευχή (που προϋπήρχε του Χριστιανισμού) ο προσευχόμενος βιώνει την πραγματοποίηση της ευχής του, ώστε να υλοποιηθεί και στον αισθητό κόσμο. Όπως και στον διαλογισμό, ο προσευχόμενος στρέφεται προς το υποσυνείδητό του και αναζητά τις λύσεις στις ανάγκες, που αυτό δημιούργησε.

Σύμφωνα με την Κβαντική Φυσική ο άνθρωπος είναι συνδιαμορφωτής του σύμπαντος, άρα της προσωπικής του ζωής.

Αντίθετα στην χριστιανική προσευχή ο προσευχόμενος ζητά, παρακαλά από ένα ανώτερο Ον να πραγματοποιήσει την επιθυμία του ή ευχαριστεί (συνδιαλλέγεται).

Προσευχή

Μείνε στο Φως πολυαγαπημένη Ψυχή νιώσε απόλυτα 

την Αγάπη, τη Γαλήνη, την Δημιουργικότητα, τη Χαρά, την Πληρότητα που φέρεις

Είμαι Αγάπη

σταυρόσχημο ειδώλιο από την Κύπρο

«Μπρίντα», Paulo Coelho, 2006

.....Ο Μάγος στράφηκε προς τον ήλιο και έκλεισε τα μάτια.

«είμαστε άνθρωποι και αγνοούμε το μεγαλείο μας, Κύριε. Σώσε μας την ταπεινοφροσύνη να ζητάμε αυτό που χρειαζόμαστε, Κύριε, γιατί καμία επιθυμία δεν είναι μάταιη και καμία παράκληση δεν είναι ανώφελη. Ο καθένας ξέρει με τι να θρέψει την ψυχή του. Δώσε μας το κουράγιο να βλέπουμε τις επιθυμίες μας σαν να προέρχονται από την πηγή της αιώνιας σοφίας Σου. Μόνο αν αποδεχτούμε τις επιθυμίες μας μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, Κύριε. Αμήν

»Σειρά σου τώρα», συμπλήρωσε ο Μάγος.

«Κύριε, κάνε με να καταλάβω ότι μου αξίζουν τα καλά πράγματα που μου συμβαίνουν στη ζωή μου. Κάνε με να καταλάβω ότι αυτό που με ωθεί να αναζητήσω την αλήθεια Σου είναι η ίδια δύναμη που παρακινούσε τους αγίους και ότι οι αμφιβολίες που έχω είναι ίδιες με τις αμφιβολίες που είχαν και οι άγιοι και ότι οι αδυναμίες που νιώθω είναι ίδιες με τις αδυναμίες που ένιωθαν και οι άγιοι. Δώσε μου αρκετή ταπεινότητα ώστε να δεχτώ ότι δε διαφέρω από τους άλλους, Κύριε. Αμήν».

Έμειναν να ατενίζουν σιωπηλοί το ηλιοβασίλεμα, μέχρι που και η τελευταία αχτίδα φωτός χάθηκε από τα σύννεφα.

Οι ψυχές τους προσεύχονταν,

ζητούσαν πράγματα,

ευχαριστούσαν που ήταν μαζί.

BELAL KHALED

Έργα τέχνης του φωτογράφου

με τα σύννεφα που δημιουργούνται από αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα

ΤΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΚΟΧΛΑΖΕΙ

Στην κλασική φυσική κενό λέγεται ο χώρος όπου δεν υπάρχει κανένα ίχνος ύλης. Αυτός ο ορισμός βασίζεται σε κάποιες παραδοχές που θεωρούνται αυτονόητες και προφανείς. Προϋποθέτει δηλαδή ότι υπάρχει ύλη ξεχωριστή από το κενό, ότι μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε πως σ’ έναν δεδομένο χώρο δεν περιέχεται τίποτε, δεν υπάρχει καθόλου ύλη.

……..Η κλασική φυσική υπέθεσε την ύπαρξη του αιθέρα, μιας μυστηριώδους ουσίας που πληροί κάθε χώρο. Η ειδική θεωρία της σχετικότητας (1905) έδειξε πως η υπόθεση αυτή ήταν περιττή και πως το κενό μπορούσε να είναι πραγματικά κενό.

The One True Key To Forgiving Yourself by Deepak Chopra

Τσόπρα Ντίπακ

Ο πνευματικός ηγέτης και συγγραφέας τού «Για ποιο πράγμα είστε πεινασμένοι;» εξετάζει πώς μπορούμε να βρούμε αυτο-αποδοχή.

Κατά κάποιο τρόπο, ακόμη και σε μια κουλτούρα που δίνει συγχώρεση, η ενοχή δεν είναι τόσο εύκολο να διαγραφεί. Αν έχετε κάνει κάτι για το οποίο αισθάνεστε βαθιά ντροπή ή ενοχή, τα συναισθήματά σας βρίσκονται κάπου στην ακόλουθη κλίμακα: Έκανα ένα τρομερό πράγμα. Έχω ένα τρομερό μυστικό. Κάποιος με έκανε να αισθάνομαι ότι είμαι ένα τρομερό πρόσωπο. Ή είμαι ένα τρομερό πρόσωπο.

FEDERICO GARCIA LORCA

ΛΕΟΝΑΡΔΟ

Να καίγεσαι και να μη μιλάς είναι η χειρότερη κόλαση. Τι κέρδισα εγώ με την περηφάνια μου, που σ’ άφησα να ξαγρυπνάς νύχτες και νύχτες χωρίς να σε βλέπω; Τίποτα! Κέρδισα μόνο τη φωτιά που φούντωνε πιο δυνατή μέσα μου. Μην πιστεύεις πως ο καιρός γιατρεύει, μην πιστεύεις πως οι τοίχοι σε κρύβουν και σε προστατεύουν: αυτά είναι ψέματα, ψέματα. Άμα ο καημός φτάσει στο κόκαλο, τίποτα δεν τον ξεριζώνει.

ΝΥΦΗ

Σταμάτα. Δεν αντέχω να σ’ ακούω. Δεν αντέχω ν’ ακούω τη φωνή σου. Είναι σαν να μου δίνεις ένα μπουκάλι δυνατό γλυκό κρασί και μου στρώνεις να κοιμηθώ πάνω σε τριαντάφυλλα. Η φωνή σου με τραβάει κάτω, ξέρω πως πνίγομαι, αλλά δεν κάνω τίποτα για να ξεφύγω.

ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ

(Αρπάζει τον Λεονάρδο από το πέτο). Φύγε. Χάσου από ’δω και μην ξαναπατήσεις.

..........................................................................

 ΦΕΓΓΑΡΙ

Είμαι κύκνος καμπυλωτός σε ποταμό,

μάτι σε θεόρατο καμπαναριό

και ψεύτικο χάραμα στις φυλλωσιές.

Εμένα δεν μου ξεφεύγει κανένας.

Ίσκιους δεν θέλω πουθενά. Οι αχτίδες μου

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πες κάτι

            Σαν τι;

Ότι θες           

            Θάλασσα

Λείπεις

            Κούραση

Δεν θέλω ν’ αλλάξεις

            Φόβος

Δεν θέλω ν’ αλλάξεις

            Θυμάμαι

Αν έρθει καταιγίδα;

            Μαζί

Θα φοβηθώ

            Δεν θέλω ν’ αλλάξεις

Θα κουραστώ

            Δεν θέλω ν’ αλλάξεις

Οι οιωνοί δείχνουν

            Λιακάδα

Μαζί

            Πες κάτι

Σαν τι;

            Ότι θες

Βαλσάκι         

            Αγάπη

ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ Ο 14ος

Όλες οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου, με την έμφασή τους στην αγάπη, τη συμπόνια, την υπομονή, την ανεκτικότητα και τη συγχώρεση μπορούν και να προωθήσουν εσωτερικές αξίες.

Αλλά η πραγματικότητα του κόσμου σήμερα είναι ότι η βάση ηθικής στη θρησκεία δεν είναι επαρκής.

Γι 'αυτό είμαι όλο και περισσότερο πεπεισμένος ότι έχει έρθει η ώρα να βρούμε έναν τρόπο σκέψης για την πνευματικότητα και την ηθική πέρα από τη θρησκεία, όλοι μαζί.

η μογγολική λέξη Δαλάι σημαίνει «ωκεανός»

η θιβετιανή λέξη Λάμα (μπλα-μα) σημαίνει «γκουρού»

ΜΑΓΙΑ ΜΕΛΑΓΙΑ

Αυτή η νύχτα,
που για ένα πείσμα μου σε έχω χάσει,
πώς θα περάσει ώσπου να `ρθει το πρωί,
αυτή η νύχτα,
που κάθε αστέρι της προτού να σβήσει,
θα μου στοιχίσει τη μισή μου τη ζωή.

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.

Αυτή η νύχτα,
στα μαύρα πέπλα της που με τυλίγει,
πότε θα φύγει, πότε ο ήλιος θε να βγει,
αυτή η νύχτα,
που ‘ναι μαρτύριο χωρίς εσένα,
πάει στα χαμένα κι η καρδιά μου νοσταλγεί.

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.

1952

Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος, Πάνος Παπαδούκας   

Μουσική: Γιώργος Ασημακόπουλος, Γιώργος Μουζάκης

Η μεγάλη σκακιέρα του ZBIGNIEW BRZEZINSKI (1997)

 Μπρζεζίνσκι (1997)

...............

Στην Ευρασία βρίσκονται επίσης τα περισσότερα πολιτικά ισχυρά και δυναμικά κράτη. Μετά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι επόμενες έξι μεγαλύτερες οικονομίες και οι επόμενοι έξι μεγαλύτεροι καταναλωτές στρατιωτικών όπλων βρίσκονται στην Ευρασία. Όλες οι παγκόσμιες δυνάμεις που διαθέτουν φανερά πυρηνικά όπλα εκτός από μία και όλες οι παγκόσμιες δυνάμεις που διαθέτουν κρυφά πυρηνικά όπλα εκτός από μία βρίσκονται στην Ευρασία. Οι δύο πιο πολυπληθείς διεκδικητές της περιφερειακής ηγεμονίας και της παγκόσμιας επιρροής είναι ευρασιατικές δυνάμεις. Όλες οι δυνάμεις που θα μπορούσαν δυνητικά να αμφισβητήσουν την πολιτική και/ή οικονομική πρωτοκαθεδρία της Αμερικής είναι ευρασιατικές. Αθροιστικά, η δύναμη της Ευρασίας υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη της Αμερικής. Ευτυχώς για την Αμερική, η Ευρασία είναι πολύ μεγάλη για να είναι ενιαία πολιτικά.

Έτσι, η Ευρασία είναι η σκακιέρα πάνω στην οποία συνεχίζει να παίζεται ο αγώνας για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Η γεωστρατηγική –η στρατηγική διαχείριση των γεωπολιτικών συμφερόντων- μπορεί να συγκριθεί με σκάκι, όμως στην κάπως ελλειψοειδή ευρασιατική σκακιέρα δεν παίζουν μόνο δύο, αλλά αρκετοί παίκτες, από τους οποίους ο καθένα διαθέτει διαφορετική δύναμη. Οι κύριοι παίκτες είναι τοποθετημένοι στο δυτικό, στο ανατολικό, στο νότιο μέρος και στο κέντρο της σκακιέρας. Τόσο το δυτικό όσο και το ανατολικό άκρο της σκακιέρας περιλαμβάνουν περιοχές με υψηλή πυκνότητα πληθυσμού, στις οποίες είναι οργανωμένα μερικά ισχυρά κράτη σε σχετικά πυκνοκατοικημένους χώρους. Στην περίπτωση της μικρής δυτικής περιφέρειας της Ευρασίας, αμερικανικές δυνάμεις είναι αναπτυγμένες. Η άπω ανατολική ηπειρωτική περιοχή είναι η έδρα ενός

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ...

....που προέκυψε από το 

TRUTH

Τα συναισθήματα όταν υπάρχουν

αψηφούν τους περιορισμούς

τον εγωισμό, τις υποχρεώσεις,

οι σκέψεις αποκωδικοποιούνται

ξεχύνονται από το στόμα

σχηματοποιούνται

σε λέξεις, σε κραυγές

η απαίτηση του ενός

οι ψευδαισθήσεις να γίνουν 

σχέδια ή σχεδίες

η συναισθηματική πίεση στον άλλον

για να πει αυτά που δεν αγγίζουν τη γλώσσα

δημιουργεί νεκροταφείο ψεμάτων

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΜΟΥ

Μελπομένη Τσιριγώτη γεννήθηκε στην Πλάκα το 1928

Όσο κι αν θέλω δεν μπορώ

Να φύγω μακριά σου

Και κάθε μέρα πιο πολύ
Ποθώ το κάθε σου φιλί
Λατρεύω την ψευτιά σου

Στον δρόμο τον χαμένο μου
Είσαι το πεπρωμένο μου

Να σε μισήσω προσπαθώ
Μα δεν το κατορθώνω
Κι όσο βαριέσαι σ αγαπώ
Και ζω στον κόσμο τον κακό
Να σε λατρεύω μόνο

Όλο με καις σαν την φωτιά
Φαρμάκια με ποτίζεις
Μα δεν σε βγάζω απ την καρδιά
Τα όνειρά μου τα φτωχά
Με πείσμα κι αν γκρεμίζεις

1963

Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης

Μουσική: Τόνυ Μαρούδας

.......................................................................................................................

http://ellinikoskinimatografos-elpida.blogspot.gr/2011/01/1960_01.html

Ένα βλέμμα πικραμένο και μια λέξη
και το δάκρυ σου το είδα που `χε τρέξει
πόσο χλόμιασες σαν έλεγα “αντίο”
είναι δράμα ο χωρισμός για μας τους δύο.

Αφού αγαπιόμαστε γιατί πεισμώνουμε
ίδιοι είν’ οι δρόμοι μας, δεν τους ενώνουμε

Όσο πόνεσες εσύ έχω πονέσει
μ’ αλυσίδα οι καρδιές μας έχουν δέσει
δεν μπορεί κανείς τη μοίρα του ν’ αλλάξει
μια φωτιά θα γίνει ο πόνος να τον κάψει.

Ένα βλέμμα πικραμένο και μια λέξη
σαν το σκέπτομαι ο νους μου πως θ’ αντέξει
στάσου μόνο αυτή τη λέξη τότε είπες
το θυμάμαι και με πνίγουνε οι λύπες.

1960

Στίχοι:  Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Τσάντας

Μουσική:  Κώστας Ξενάκης

....................................................................................................

Πάρε με κοντά σου
Να σου γιάνω κάθε πληγή
Πάρε με κοντά σου
Για να δεις χαρούμενη τη γη

Χωρίς το χάδι το φιλί
Γιατί να ζούμε γιατί
Χωρίς αγάπη είν' η ζωή
Μια κόλαση φριχτή

Πάρε με κοντά σου
Και να γίνουμε ένα κι οι δυο
Πάρε με κοντά σου
Και ας γίνει ο κόσμος ρημαδιό

1956

Στίχοι:  Γιώργος Γιαννακόπουλος

Μουσική:  Τάκης Μωράκης